Adolf Otto Eichmann (1906-1962) był niemieckim funkcjonariuszem nazistowskim, zbrodniarzem wojennym, skazanym za ludobójstwo. Głównym koordynatorem i wykonawcą planu tak zwanego ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej. Był członkiem i liderem takich organizacji jak Schutzstaffel, Sicherheitsdienst i Gestapo.
Krótki życiorys Adolfa Eichmanna
Adolf Eichmann – przyszedł na świat w 1906 roku w Solingen, w miejscowości w Niemczech. Gdy dorastał, był bardzo obiecującym uczniem. Później zajmował się handlem obwoźnym, aż wreszcie zainteresowały go hasła głoszone przez nazistów. Został idąc tymi ślady wysokim rangą urzędnikiem nazistowskim, zbrodniarzem wojennym, organizatorem „Ostatecznego rozwiązania” czyli planu zagłady ludności żydowskiej w czasie II wojny światowej. Był Eichmann członkiem takich zbrodniczych organizacji jak sztafety SS, SD czyli wreszcie Służba Bezpieczeństwa, oraz Gestapo. Po II wojnie światowej Eichmann został osadzony w amerykańskim obozie, z którego następnie udało mu się zbiec i zamieszkać wpierw pod fałszywym nazwiskiem w Niemczech, a później w Argentynie. Schwytany przez działania operacyjne agentów wywiadu izraelskiego – Mossadu, został następnie osadzony w więzieniu w Izraelu, i wreszcie skazany na śmierć przez powieszenie, co wykonano 31 maja 1962 w Ramli.
Biografia rozszerzona Adolfa Eichmanna
Otto Adolf Eichmann ( ur. w Solingen 19 marca 1906 r. zm. w Ramli 1 czerwca 1962) był niemiecko-austriackim nazistowskim SS-Obersturmbannführerem (dowódcą jednostki szturmowej) i jednym głównych organizatorów Holokaustu. Zadaniem SS-Obergruppenführera Reinharda Heydricha, był on tym, który ułatwił i zarządzał logistyką związaną z masową deportacją Żydów do gett i obozów zagłady w okupowanej przez nazistów Europie Wschodniej, podczas II wojny światowej. Został pojmany przez Mosad w Argentynie 11 maja 1960 r., a następnie uznany winnym zbrodni wojennych podczas szeroko nagłośnionego jego procesu w Jerozolimie, w Izraelu. Eichmanna stracono przez powieszenie w 1962 roku.
Po niezwykłej, bo udanej nad wyraz karierze szkolnej, Eichmann przez krótki czas pracował dla firmy górniczej swojego ojca w Austrii, gdzie rodzina przeprowadziła się w 1914 roku. Pracował jako wędrujący sprzedawca, by w końcu dołączyć zarówno do partii nazistowskiej, jak i SS w 1932 roku. Trafił do Niemiec w 1933 r., gdzie wstąpił do Sicherheitsdienst (SD; =Sztafety Ochronne); tam został mianowany szefem departamentu odpowiedzialnego za sprawy żydowskie – zwłaszcza za emigracje, do której naziści zachęcali ludność nieniemiecką poprzez przemoc i presję ekonomiczną. Po wybuchu drugiej wojny światowej we wrześniu 1939 r. Eichmann i jego personel zorganizowali koncentrowanie Żydów w gettach w dużych miastach, z nadzieją, że zostaną przetransportowani albo dalej na wschód, albo za granicę. Opracował też plany swoistego rezerwatu żydowskiego, najpierw w Nisku w południowo-wschodniej Polsce, a później na Madagaskarze, ale żaden z tych planów nie został nigdy zrealizowany.
Naziści rozpoczęli inwazję na Związek Radziecki w czerwcu 1941 r., a ich polityka żydowska zmieniła się z emigracji na eksterminację. Aby koordynować planowanie ludobójstwa, Heydrich, który był przełożonym Eichmanna, ugościł przywódców administracyjnych reżimu na konferencji w Wannsee w dniu 20 stycznia 1942 r.. Eichmann zebrał dla niego informacje, uczestniczył w konferencji i przygotował protokół. Eichmann i jego personel stali się odpowiedzialni za deportacje Żydów do obozów zagłady, gdzie ofiary zostały zagazowywane. Niemcy najechały Węgry w marcu 1944 r., A Eichmann nadzorował deportację znacznej części ludności żydowskiej w tamtej części Europy. Większość ofiar została wysłana do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie około 75 procent zostało zamordowanych tuż po przyjeździe. Zanim transporty zostały zatrzymane – w lipcu 1944 r., zdążono zabić kilkaset tysięcy Żydów na Węgrzech. Dieter Wisliceny zeznał natomiast w Norymberdze, że Eichmann powiedział mu, że „pójdzie do grobu z uśmiechem, ponieważ uczucie, że ma pięć milionów ludzi na sumieniu, jest dla niego źródłem niezwykłej satysfakcji”.
Po klęsce Niemiec w 1945 r. Eichmann został schwytany przez siły USA, ale uciekł z obozu zatrzymań i przeniósł się do Niemiec, aby uniknąć ponownego schwytania. Skończył swą niemiecką migracje w małej wiosce w Dolnej Saksonii, gdzie zamieszkiwał do 1950 r., lecz wówczas za pomocą fałszywych dokumentów przeniósł się do Argentyny . Informacje zebrane przez Mossad, czyli izraelską agencję wywiadowczą, potwierdziły jego lokalizację w 1960 roku. Zespół agentów Mosadu i Shin Bet schwytał Eichmanna i przywiózł go do Izraela, aby stanął przed sądem w sprawie 15 oskarżeń, w tym zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni przeciwko narodowi żydowskiemu. Podczas procesu nie zaprzeczał Holokaustowi ani jego roli w organizowaniu go, ale twierdził, że po prostu wykonywał polecenia w totalitarnym systemie Führerprinzip. Został uznany winnym wszystkich zarzutów i został stracony przez powieszenie w dniu 1 czerwca 1962 r.. Proces był szeroko emitowany w mediach i był później przedmiotem kilku książek, w tym pozycji książkowej pt. „Eichmann w Jeruzalem” autorstwa Hannah Arendt, w którym Arendt ukuła zwrot „banał zła”, aby opisać lepiej postać Eichmanna.
Ciekawostki o Adolfie Eichmannie
- Został, na skutek wyroku skazującego, powieszony w Izraelu. Jego zwłoki następnie zostały spalone, a prochy rozrzucone nad wodami Morza Czerwonego.
- Był człowiekiem z rangą Obersturmbannführera w Niemieckim SS.
- Po wojnie został wprawdzie schwytany przez siły Amerykańskie, jednak w roku 1946 roku udało mu się uciec z obozu jenieckiego i pozostawać nieuchwytnym dla wymiaru sprawiedliwości przez kolejne 14 lat.
- Był intensywnie tropiony przez funkcjonariuszy izraelskiego wywiadu, aby w końcu, w roku 1960, zostać porwanym przez Mosad sprzed domu w Buenos Aires, i w ślad za tym wywiezionym do Izraela, gdzie stanął przed sądem i został stracony.
- Na swym procesie podkreślał niejednokrotnie, że nie ma w związku ze swymi poczynaniami żadnych wyrzutów sumienia. Nie tylko nie poczuwał się do winny, ale był dumny ze swych wojennych dokonań.
- W brutalny sposób zdołał wysiedlić ponad pół miliona Polaków z terenów wcielonych do Rzeszy, co miało miejsce już w grudniu 1939 roku.
- Określił się jeko „małe kółeczko w wielkim mechanizmie zębatym ludobójczego motoru: wojny”
Cytaty Adolfa Eichmana
„Führer zarządził fizyczną eksterminację. Tak brzmiały jego słowa. I jak gdyby chcąc sprawdzić, jakie to na mnie wywarło wrażenie, uczynił długą pauzę, co wcale nie było w jego zwyczaju.”
„Żałowanie to nic dobrego, żałowanie czegoś nie ma sensu, dobre jest to dla małych dzieci…”
„Niech żyją Niemcy! Niech żyje Argentyna! Niech żyje Austria! Byłem posłuszny prawom wojny i mojemu krajowi. Jestem gotowy. Panowie, wkrótce się spotkamy, taki jest los wszystkich ludzi. Całe życie wierzyłem w Boga i umieram, wierząc w Niego.”
„Nie jestem potworem, jakim mnie uczyniono. Zostałem tylko źle osądzony.”
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
https://en.wikipedia.org/wiki/Adolf_Eichmannhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Adolf_Eichmann
https://biografia24.pl/adolf-eichmann/
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2017/12/08/wszystkie-zbrodnie-adolfa-eichmanna-18/#2
https://pl.wikiquote.org/wiki/Adolf_Eichmann
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: