Aleksander Wielki

Aleksander III Wielki był królem Macedonii w latach 336-323 p.n.e. Uznawany za najwybitniejszego stratega w dziejach ludzkości starożytnej. Jako wybitny wojownik był ambitnym politykiem, który pragnął panować nad jak największą liczbą poddanych.

Krótki życiorys Aleksandra Wielkiego

Aleksander III Wielki, czyli słynny Aleksander Macedoński, urodził się w Peli roku 356 przed naszą erą. Pochodził z rodziny szlacheckiej – ojciec był królem Macedonii, matka natomiast była córką króla Epiru. Aleksander dowodził armią mając zaledwie 15 lat. Posiadł już wtedy zdolność niemal genialną, bowiem perfekcujnie operował jednocześnie kilkoma rodzajami wojsk, dzięki czemu jego żołnierze byli mu oddani całkowicie. Był agresywnym politykiem, dążącym do ekspansji. Na dowód jego znaczenia niech świadczy fakt, iż jego panowanie wyznacza datę graniczną między klasycznym a hellenistycznym okresem starożytnym. Ówczesna Persja uchodziła za kraj potężny i wielki. Aleksander nie zastanawiał się długo, ponieważ plan powstał by go zrealizować – a dotyczył podboju właśnie Persji. Do historii przeszły wydarzenia takie jak bitwa pod Issos oraz Guagamelą, kiedy to Aleksander obrócił armie perską w pył. Następnie opanował Egipt i Antolę. Celem na mapie Aleksandra były bowiem Indie. Problem jednak pojawił się na terytoriach dzisiejszego Iranu, gdzie jego przeciwnicy wykrwawiali jego armie sukcesywnie za sprawą walk podjazdowych. Natomiast dziś mówi się w świecie historyków o pewnej usterce w rozumowaniu Aleksandra, a dotyczącej po prostu niewiedzy na temat rzeczywistego potencjału Indii. W efekcie wyprawa groźnie przedłużała się, więc pojawiły się również spore problemy aprowizacyjne. Do odwrotu w końcu zmusił go bunt żołnierzy, lecz ani myślał by zrezygnować z podboju – jego powrót do Babilonu traktował jako etap przejściowy do nowego natarcie. Śmierć zaskoczyła go. Zmarł w Babilonie w roku 323 p.n.e. W momencie śmierci miał zaledwie trzydzieści lat.

Biografia rozszerzona Aleksandra Wielkiego

Aleksander III Wielki – znany także jako Aleksander Macedoński, urodził się w 356 roku przed naszą erą. Król Macedonii w latach 336-323 p.n.e. Uznawany nie tylko za jednego z najbardziej wybitnych strategów w dziejach ludzkości, ale również był wybitnym wojownikiem. Ambitnym człowiekiem, który chciał rozciągnąć granicę swego panowania poza znany jemu współczesnym świat. Celem była rzecz jasna władza oraz bogactwo, przy czym Aleksander kochał wojować dla samego prowadzenia wojny. Jego geniusz taktyczny polegał na umiejętności posługiwania się rozmaitymi typami oddziałów tak rozgrywając bitwy, aby współdziałały one ze sobą. Uwielbiany przez żołnierzy, potrafił uzyskać od nich najwyższy wysiłek, na jaki ich było stać.

Wielki sukcesor Macedonii

Pochodził z zacnej rodziny, bowiem jego ojcem był ówczesny król Macedonii, Filip II, natomiast matką córka króla Epiru Olimpias. Dowodem na jego wrodzone umiejętności był fakt, iż armią macedońską dowodził już mając lat 15. W roku 336 p.n.e. doszło do zamordowania jego ojca Filipa II, został wówczas królem jako sukcesor Macedonii. Po objęciu urzędu prowadził agresywną politykę, podbijając kolejne państwa. Uważany jest do dziś za jednego z absolutnie największych zdobywców w dziejach ludzkości. Świadczy o tym chociażby fakt, iż okres jego panowania jest jednocześnie datą graniczną między okresem starożytnym klasycznym a epoką hellenistyczną. Podkreśla się przy tym zasługi jego ojca, dzięki któremu odziedziczył już świetną armię i dysponując podporządkowanym terytorium Grecji.

Wielkie zwycięstwa

Jego najsłynniejsze zwycięstwa to walki pod Issos, Guagamelą, kiedy to złamał potęgę imperium perskiego, niszcząc perską monarchię. Opanował do tego Egipt i Antolę, kierując ofensywą wprost do Indii. Ofensywa utknęła jednak na terenach dzisiejszego Iranu, gdzie armia macedońska ciągle ścierała się z wojskami miejscowych władców. Współcześni nam historycy zwracają uwagę, że Aleksander nie do końca zdawał sobie sprawę z wielkości Indii, które chciał zdobyć. Wyprawa przedłużała się, by w końcu zrodzić bunt jego wojsk, a tym samym zmusić go do odwrotu. Wrócił zatem do Babilonu, organizując życie polityczne, ale i mając w perspektywie nową wyprawę. Śmierć zaskoczyła go pośród ciągle jego wielkich planów. W momencie śmierci miał zaledwie trzydzieści lat.

Nieodzowne okrucieństwo

Słynął z wielkiego talentu strategicznego i zdecydowanie ponadprzeciętnej inteligencji, ale także z odwagi, która szła w parze niestety z ogromną brutalnością, o czym przekonało się między innymi przeciwne wojnom miasto Teby. W bardzo szybkim czasie Teby zostały zdobyte przez Aleksandra Wielkiego i, zrównane z ziemią. Zostało wtedy zamordowanych blisko 6 tysięcy jego mieszkańców.

Ciekawostki o Aleksandrze Wielkim

• Aleksander Wielki w bardzo szybkim czasie zdobył Teby i… zrównał z ziemią. Zatem można go uznać za ludobójcę, ponieważ zostało wtedy zamordowanych blisko 6 tysięcy jego mieszkańców.
• W młodości wychowywany przez sławnego filozofa Arystotelesa.
• Filip II Macedoński miał kilka żon. To nie one jednak zapisały się w historii, ale jego kochanek, Pauzaniasz z Orestis. Dlaczego? Bo dokonał zamachu, w którym zginął ojciec Aleksandra Wielkiego…
• Aleksander zmarł najprawdopodobniej na skutek malarii, natomiast nie można wykluczyć, iż objawy które miał były efektem otrucia. Tym bardziej, że według źródeł rozchorował się po sutej uczcie i całkiem znienacka.
• Uważa się, że Aleksander Wielki podczas piętnastoletnich podbojów nie przegrał ani jednej bitwy.
• Gdy objął tron, miał zaledwie 20 lat.
• Moment przejęcia przez Aleksandra władzy był jednocześnie chwilą rozpoczęcia czystek na wszystkich ewentualnych pretendentach do tronu.
• Po zajęciu Egiptu został faraonem tego kraju.
• Przyjmuje się, że założył około 70 miast.
• Aleksander miał włosy koloru rudego, jednak korzystał z zabiegów czyniących go blondynem.
• Aleksander był biseksualistą jeśli brać pod uwagę rzetelność źródeł mówiących o jego romansach z osobami tej samej płci.

Cytaty Aleksandra Wielkiego

„Czy ciągle jeszcze nie wiesz, że celem naszych zwycięstw i pożytkiem z nich płynącym jest położenie kresu niegodziwości i słabości tych, których sobie podporządkowujemy?”

„Gdybym nie był Aleksandrem, chciałbym być Diogenesem.”

„Już samo dążenie do wielkiego celu jest przejawem wielkiego męstwa.”

„Kobiety perskie powodują ból moich oczu.”

„Nie dzielę ludzi na Greków i barbarzyńców. Nie interesuje mnie pochodzenie czy rasa mieszkańców. Ja wyróżniam ich tylko na podstawie ich zasług. Dla mnie każdy dobry obcokrajowiec jest Grekiem, a każdy zły Grek jest gorszy od barbarzyńcy.”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Książka o Aleksandrze Wielkim

„Aleksander Wielki. Biografia” autorstwa Peter’a Green’a jest ukłonem w stronę czytelników chcących zapoznać się z życiem wielkiego wodza.

Źródła

Tagi: