Anna Majcher (ur. 1962) jest polską aktorką filmową, teatralną i telewizyjną.
Anna Majcher – życiorys
Anna Majcher przyszła na świat 14 sierpnia 1962 roku w Warszawie.
Nigdy nie była osobą wylewną, jeśli chodzi o sprawy prywatne i dzieciństwo, dlatego o jej wczesnych latach nic nie wiemy.
Do warszawskiej Akademii Teatralnej dostała się w 1981 roku, a trzy lata później miała miejsce premiera jej musicalu dyplomowego zatytułowanego „Złe zachowanie”. Z przedstawieniem tym aktorka zwiedzić mogła niemal całą Europę. Z kolei w 1986 roku Anna Majcher ukończyła warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Wiele lat później mówiła jednak: „Uważam, że w tym zawodzie szkoda czasu na 4 lata studiów. Powinno być jak w USA, dwa lata szkoły zawodowej i do roboty. „
Epizodyczne role grywała już jako studentka. Wdała się wtedy w romans ze swoim profesorem, znanym artystą, który po latach został rektorem warszawskiej Akademii Teatralnej. Mężczyzna zaimponował jej swoim talentem, wiedzą o świecie, a ona poza nim świata nie widziała. Mężczyzna jednak nie deklarował, że ten związek przetrwa, gdyż wtedy miał żonę i dzieci. Aktorka wspominała, że bardzo szanował jej zdanie. Gdy reżyserował swoje przedstawienia, jej opinie były niego bardzo istotne. Aktorka nie chciała być tą trzecią osobą w związku i choć bardzo ją to bolało, postanowiła odejść.
Pierwszą większą rolę zagrała w 1986 roku wcielając się pokrętną wczasowiczkę Mery w filmie fabularnym „Pan samochodzik i niesamowity dwór”.
Występowała w wielu teatrach, m.in Ateneum, Współczesny, Roma, Studio, Rampa, Komedia, Nowy (w Łodzi). Występowała też w teatrach telewizji. W pewnym momencie zdecydowała się odejść z teatru i zrobiła sobie 2-letnią przerwę od zawodu. „Świadomie odeszłam z teatru, bo byłam zmęczona tym, że sztuka zaczynała się i kończyła na bufecie. Nie przepadam za przesiadywaniem w tym miejscu, rozgrywaniem jakichś personalnych porachunków. Zawsze unikałam tego „magla”, gdzie zapadały różne decyzje. Jako aktorka z pewną pozycją, mająca wolność psychiczną, mogłam pozwolić sobie na zrezygnowanie z etatu.„
Anna Majcher pojawiała się także w wielu filmach, jak np. „Quo Vadis”, „Wirus” i „Ogniem i mieczem”. Była dobrą, charakterystyczną i wziętą aktorką filmową, serialową i teatralną.
Jedna z najlepszych jej ról to rola w dramacie „Śmierć dziecioroba” (1990). Wcieliła się w Bladą, ciężarną córkę prowincjonalnego notabla, która nie cofnie się przed niczym, byle by tylko doprowadzić przed ołtarz miejscowego Casanovę.
Chętnie przyjmowała role, jakich unikało wiele innych, krajowych aktorek. Potrafiła wcielać się w postacie niekiedy zawzięte, czasem kłótliwe, chytre złodziejki, prostytutki czy proste służące. Często podkreślała, że role muszą jej odpowiadać. Mogliśmy oglądać ją w „Świecie według Kiepskich”, jednak stwierdziła, że to nie dla niej. Dla roli była w stanie wiele poświęcić. Często igrała ze swoim wyglądem czy wizerunkiem, stawiając często na efekt dramatyczny. Jeśli chodzi o wygląd nie dawała się zmieniać i swego czasu zrezygnowała z opieki amerykańskiego menedżera, który chciał zmienić jej wygląd. „Włosy zmienił mi dopiero Jurek Hoffman do 'Ogniem i Mieczem’, a mój nos to dar od Boga. Nigdy nie robię tego, co inni. Nie należę do osób, które wszystko przeliczają na pieniądze i chcą grać wyłącznie w towarzystwie znanych, stołecznych gwiazd.„
Anna Majcher zagrała w ponad 30 produkcjach filmowych i telewizyjnych, w podobnej liczbie przedstawień teatralnych, a jej talent został doceniony, gdy w 1992 roku otrzymała prestiżową nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego.
W 2003 roku upomniało się o nią kino zachodnie, a dokładnie Luc Besson. Najpopularniejszy francuski reżyser zaprosił ją do współpracy przy swoim widowisku płaszcza i szpady „Fanfan Tulipan”. Dostała rolę Wandy i partnerowała takim gwiazdom jak Penelope Cruz czy Vincent Perez.
W 2004 roku udzieliła jeden z nielicznych wywiadów w którym mówiła: „Aktor ma szanse stworzyć dobrą kreację tylko wtedy, kiedy niewiele o nim wiemy. Trudno grać Czechowa, gdy wszyscy wiedzą co ostatnio jadłam, z kim jestem i jakie mam łóżko.” Mówiła też wtedy o szczęśliwej miłości. Od tego czasu nie udzieliła żadnego wywiadu.
Wiele mediów informowało, że w wieku 49 lat osiadła w skolimowskim Domu Aktora Weterana i tym samym została najmłodszą pensjonariuszką. Instytucja jednak zapewniła, że aktorka tylko wynajmowała pokój w celu wypoczynku i nie znajduje się na liście pensjonariuszek.
Anna Majcher dużo czasu poświęca na pracę z osobami niepełnosprawnymi, w niektórych kręgach jest nazywana nawet drugą Anną Dymną.
W 2009 roku pojawiała się np. w serialach „39 i pół” i „Londyńczycy 2”. Od tego czasu w jej filmografii istnieje luka, którą wypełnia jedynie niewielka rola w filmie fabularnym „Powidoki” z 2016 roku.
Ostatni wywiad udzieliła w 2004 roku, dlatego nie wiemy co dzieje się w jej życiu. Jednak zawsze ceniła bardziej jakość swojego aktorstwa, niż próżny celebrytyzm: „Nie muszę być gwiazdą, chcę być dobrą aktorką. To jest powód do uprawiania tego zawodu.„
Źródła
Pomponik, WP, Wikipedia, Filmweb, Onet, YouTube (Paula Rodak)
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
