Anthony de Mello

Anthony de Mello przyszedł na świat w Bombaju, 4 września 1931 roku. Zmarł w Nowym Jorku 2 czerwca 1987 roku. Był hinduskim jezuitą, psychoterapeutą, mistykiem oraz nauczycielem duchowym.

Spis treści

Biografia i życiorys Anthonego de Mello

Największy rozgłos Anthony de Mello zdobył za sprawą swych książek i konferencji, w których poruszał tematy z dziedziny szeroko pojętej duchowości, atrakcyjnie łącząc tradycyjną mistykę znaną w Europie z myślą Dalekiego Wschodu, całkiem przy tym często wchodząc również w obszary psychologii. Jego metody, które dotyczyły modlitw oraz ćwiczeń duchowych przy wykorzystaniu technik psychoanalizy i psychoterapii uważane były i wciąż są za rozwiązania alternatywne i nowatorskie.

Nauka duchowa Anthonego de Mello, którą zawarł we wszystkich swych książkach, da się sprowadzać do trzech podstawowych zagadnień, mianowicie do poznania, przebudzenia oraz samej świadomości, na których to ściśle ma się opierać ludzkie dążenie do szczęścia, oświecenia oraz miłości. Wiele medytacji autorstwa de Mello, jak również bajek i przypowieści zwraca uwagę na stan braku szczęścia u człowieka, u którego występuje zwykle system fałszywych przekonań, jak i pragnień, bądź wpływu wszechogarniającej kultury uniemożliwiającej osiągnięcie wewnętrznej ludzkiej wolności. De Mello stawiał przy tym znak równości oraz pomost pomiędzy buddyjskimi tak zwanymi „Czterema Szlachetnymi Prawdami” a „stopniami doskonałości” głoszonymi na przykład przez św. Jana od Krzyża, bynajmniej nie tylko w odniesieniu do pozbycia się przywiązań względem przejawów świata zewnętrznego, ale również w głoszeniu – mówiąc za słowami św. Pawła – potrzeby śmierci „człowieka starego” i potrzeby „narodzinach nowego”. Korzystał, co warte podkreślenia, z języka prostego i przystępnego, niemal potocznego, pełnego również żartobliwych anegdot, unikał przy tym dyskursu nadmiernie intelektualnego. Jedną z jego głównych maksym była ta, która zawiera się w słowach: „Niczego się nie wyrzekać, do niczego się nie przywiązywać”.

Ciekawostki o Anthonym de Mello

W słynnej ignacjańskiej formule wyrażonej w słowach: „Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie”, de Mello widział zarówno własne doświadczenie religii chrześcijańskiej, jak i tradycji buddyjskiej.
Zarzucano mu nawet w łonie samego Kościoła, że traktuje nauki w sposób eklektyczny, iż odczytuje również i inne słynne sformułowania Ojców Kościoła czy mistyków zbyt często wręcz w sposób kontrowersyjny i bulwersujący, podczas gdy on sam reprezentował nurt dość umiarkowany jeśli porównywać go z pionierami nauk dalekowschodnich na gruncie amerykańskim, jak np. Osho.
Wielu akcentuje do dziś, iż niektóre mocne tezy ojca de Mello nie powinny być brane nazbyt dosłownie i bezkrytycznie, służyć one mają bowiem w głównej mierze rozbijaniu schematów myślowych, na których bazuje umysł.
Anthony de Mello głosił najczęściej, że miłość (w swojej istocie wymykająca się zdefiniowaniu) jest niczym innym jak stanem oraz sposobem „bycia”.

Przeczytaj życiorys: Józef Tischner

Cytaty Anthonego de Mello

„Co jest w życiu dobre? Umiłowanie pracy, którą lubisz wykonywać dla niej samej, umiłowanie śmiechu i bliskości z ludźmi, do których się nie przywiązujesz, nie uzależniasz emocjonalnie, choć ich towarzystwo przynosi ci radość.”

„Czy możesz twierdzić, że kogoś kochasz, jeśli nie pozwalasz mu być sobą, jeśli potrzebujesz go psychicznie i emocjonalnie, żeby być szczęśliwym? To, co nasza kultura miłością nazywa, z jej pieśniami i poematami – tak naprawdę miłością nie jest; co więcej: stanowi jej przeciwieństwo. Jest żądzą, kontrolą, posiadaniem.”

„Gdyby ci nikt nie powiedział, że nie będąc kochanym, jest się nieszczęśliwym, byłbyś szczęśliwy. Jeszcze jedno złudzenie: że zewnętrzne zdarzenia lub inni ludzie mogą cię zranić. Nie mogą. To ty im dajesz taką władzę nad sobą.”

„Jeśli nie jesteś szczęśliwy, to oznacza tylko tyle, że koncentrujesz się na tym, czego nie masz. W przeciwnym razie musiałbyś doświadczać błogostanu.”

„Ludzie tak naprawdę nie chcą dojrzeć, nie chcą się zmienić, nie chcą być szczęśliwi.”

„Kłopot z większością ludzi polega na tym, że są straszliwie zajęci organizowaniem rzeczywistości, której nawet nie rozumieją. (…) rzeczy nie potrzebują być organizowane.(…) Rzeczy potrzebują jedynie zrozumienia. Jeśli je zrozumiesz, one się zmienią.”