Antoni Słonimski

Antoni Słonimski przyszedł na świat w Warszawie 15 listopada 1895 roku. Zmarł 4 lipca 1976 w Warszawie. Był polskim poetą, felietonistą i dramatopisarzem.

Spis treści

Biografia i życiorys Antoniego Słonimskiego

Posiadał korzenie żydowskie.

Zdobył wykształcenie średnie, następnie wyższe – studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, kończąc ją w roku 1917. Natomiast już od roku 1913 współpracował Słonimski z satyrycznym pismem „Sowizdrzał”. Rok 1918 oznacza w biografii Słonimskiego współtworzenie przez niego kabaretu Pikador, a rok później utworzył poeta grupę poetycką o nazwie Skamander. Ten sam czas jest okresem wydania przez Słonimskiego także jego pierwszego zbioru poezji, zatytułowanego „Sonety”. Antoni Słonimski współpracował z takimi tytułami jak „Skamander”, „Zdrój”, „Wiadomości Literackie”, „Kurier Polski”. Pisał cykle swych felietonów dla pisma „Kronika Tygodniowa”.

Poeta pisał swoje satyry na potrzeby różnych grup kabaretowych, m.in. Czarny Kot, Perskie Oko, Stańczyk, Banda, Ali Baba, Cyrulik Warszawski, Tip Top, czy też Niebieski Ptak. W latach 20. Antoni Słonimski odbywał podróże, między innymi na Bliski Wschód, ale i do Brazylii, odwiedzał też Wielką Brytanię. Współpracował z działem rozrywkowym Polskiego Radia. Czas II wojny światowej Antoni Słonimski spędził kolejno w Paryżu i Londynie. W latach 40. podejmował prace nad redakcją „Nowej Polski” oraz kierował literacką sekcją w ramach UNESCO. W 1949 roku Słonimski został mianowany dyrektorem londyńskiego Instytutu Kultury Polskiej, by już dwa lata później powrócić wreszcie do Polski. Pełnił w kraju funkcję prezesa Związku Literatów Polskich.

Antoni Słonimski zmarł na skutek obrażeń jakie odniósł w wypadku samochodowym mającym miejsce 4 lipca 1976 r. w Warszawie. Do jego najważniejszych dzieł należą: „Sonety”, „Wiek klęski”, „Parada”, „Alarm” „Godzina poezji”, „Okno bez krat”, „Alarm”.

Ciekawostki o Antonim Słonimskim

Jest uważany za założyciela słynnej grupy poetyckiej Skamander.
Był członkiem polskiej sekcji PEN Clubu.
Antoni Słonimski był sygnatariuszem słynnego Listu 34 z roku 1964 oraz Listu 59 z lat 1975/1976.
Otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Prezesował przez trzy lata Związkowi Literatów Polskich.
Do roku 1948 Antoni Słonimski kierował sekcją literatury UNESCO.

Przeczytaj życiorys: Tomasz Hajto

Cytaty Antoniego Słonimskiego

„Psychoanaliza straciła na znaczeniu nie tylko w sferach burżuazji, ale w nauce, podobnie jak inne uniwersalne pseudonaukowe dogmaty. Kompleksy seksualne przestały być tabu. Już wiele lat temu śmiało poruszyła te zagadnienia „Lolita” Nabokova, którego przyjaciele nazywają Nawznakow. Zahamowania i wstydliwość seksualna ustąpiły miejsca obowiązującej w prozie, teatrze i filmie najbrutalniejszej świniologii i ekshibicjonizmom. Nagość nigdy nie była nieprzyzwoita. Ale nie tylko dla ludzi starszego pokolenia krępujące jest oglądanie stosunków erotycznych na ekranie filmowym, bo gdy kończy się szok, zaczyna nuda. Ostatecznie ilość kombinacji erotycznych i pozycji, i stanowisk jest dość ograniczona w porównaniu z możliwościami intelektualnymi.”

„Odporność na demagogię wzmaga się wraz ze stabilnością i stopą życiową.”

„Na pytanie, czemu Dmowski jest antysemitą, choć przecież wie, że Chrystus był Żydem – Dmowski odpowiedział: „My religion comes from Jesus Christ, who was murdered by the Jews”. Jak widzimy, rozmowa była mniej więcej na poziomie warszawskiego magla 1936 roku.”