Arkady Fiedler

Arkady Adam Fiedler przyszedł na świat w Poznaniu 28 listopada 1894 roku. Zmarł w Puszczykowie 7 marca 1985 roku. Był człowiekiem prozy, podróżnikiem, przyrodnikiem i reportażystą. Zdobył też stopień porucznika Wojska Polskiego.

Krótki życiorys Arkadego Fiedlera

Arkady Adam Fiedler przyszedł na świat w Poznaniu 28 listopada 1894 roku. Pasję podróżniczą i przyrodniczą rozbudził w nim ojciec. Arkady Fiedler uczył się w gimnazjum, poszedł również na studia, przerwane jednak przez działania I wojny. Przyłączył się do powstańców wielkopolskich w czasie tego powstania. Rok 1917 przyniósł Fiedlerowi pisarski debiut, ponieważ wtedy to jego wiersze zatytułoane „Czerwone światło ogniska” ukazały się szerzej, docierając do względnie dużej ilości odbiorców. Studia chemigraficzne ukończył w Lipsku. Po opublikowaniu książki „Przez wiry i porohy Dniestru” odbył podróże do odległych krain geograficznych, zatem wyszła wkrótce również pozycja zatytułowana „Bichos, moi brazylijscy przyjaciele” a po niej „Wśród Indian Koroadów”. Był w Amazonii, co widać następnie w jego książce „Ryby śpiewają w Ukajali”, której uznanie poparła ilośc egzemplarzy w obrocie. Rok 1936 oznaczał kolejny bestseller, tym razem „Kanada pachnąca żywicą”. Czas II wojny światowej spędził w Anglii. W ten sposób mogła powstać jego głośna książka „Dywizjon 303”, której nakład był później wielokrotnie wznawiany. Następnie napisał „Dziękuję ci, kapitanie”. Napisał powieści dedykowane ludziom młodym, a wśród nich takie jak: „Orinoko”, „Wyspa Robinsona”, „Mały Bizon” . Arkady Fiedler jest autorem autobiografii jak na przykład: „Wiek męski-zwycięski”, ale i „Mój ojciec i dęby”. Zmarł 7 marca 1985 roku w Puszczykowie.

Biografia rozszerzona Arkadego Fiedlera

Lata młodzieńcze

Ojciec Arkadego Fiedlera był poligrafem i wydawcą. Dzięki niemu młody Arkady zaczął zwracać uwagę na rzeczywistość przyrodniczą. „Uczył mnie kochać rzeczy takie, obok których inni ludzie przechodzili obojętnie” – wspominał po latach na myśl o ojcu, pasjonacie natury. Młody Fiedler chodził do gimnazjum. Po ukończeniu szkoły średniej pomyślnie zdał egzaminy na Uniwersytet Jagielloński, jednak musiał wziąć rozbrat z nauką ze względu na działania wojenne I wojny. W latach 1918-1919 walczył jako powstaniec wielkopolski. Jako kierownik Działu Organizacyjnego w Dowództwie Żandarmerii Krajowej Komitetu Jedenastu Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, podejmował zadnia organizacyjne i bojowe. 24 września 1921 wyszła jego książka „Pierwszej liście oficerów rezerwowych WP”.

Premiery

„Czerwone światło ogniska” był cyklem wierszy Fiedlera wydanym w roku 1917. W latach 1922-1923 podejmował studia na Akademii Sztuk Graficznych w Lipsku. Zdobył tytuł mistrza z dziedziny chemigrafii. Wreszcie rok 1926 był pojawieniem się pozycji pt. „Przez wiry i porohy Dniestru”. W ślad za tym zwiedzał południową Brazylię. Skompletował bogate zbiory zoologiczne i botaniczne, które następnie znalazły się m.in. w Muzeum Przyrodniczym oraz innych placówkach poznańskich. Później wyszła książka „Bichos, moi brazylijscy przyjaciele” oraz druga z tej serii:„Wśród Indian Koroadów”. W roku 1933 był w Amazonii. Wyprawa znalazła się na kartach jego książki „Ryby śpiewają w Ukajali”, ale prawdziwym hitem była dopiero „Kanada pachnąca żywicą” z roku 1936.

II wojna – czas dywizjonu

Wybuch II wojny sprawił, że wrócił pospiesznie z Tahiti do Europy. Dostał się do Wielkiej Brytanii. Miał tam okazje poznać wybitnych polskich lotników, mianowicie tych walczących z Niemcami. Napisał więc swój „Dywizjon 303”. W latach 1942-1943 Fiedler pływał na pokładzie statków handlowych – co znalazło się w jego „Dziękuję ci, kapitanie”. Był to dla niego czas nadzwyczajny, ponieważ przyszli na świat właśnie w Londynie jego obaj synowie.

Fiedler po wojnie

W 1946 powrócił razem z żoną Marią Maccariello do Polski. Zamieszkał w Puszczykowie, czyli miejscowości pod Poznaniem. Ówczesny stalinizm sprawił, że nie mógł podróżować, napisał za to powieści dedykowane ludziom młodym, takie jak: „Mały Bizon”, „Orinoko”, „Wyspa Robinsona”.

Do podróży mógł wrócić wraz z odwilżą roku 1956 – udał się do Indochin, na Gujanę, do Brazylii, na Madagaskar, do Kanady, oraz kilkukrotnie odwiedził Afrykę Zachodnią.

W swym życiu odbył 30 podróży i wypraw. Arkady Fiedler jest autorem 32 książek, które ukazały się w 23 językach, do tego w przeszło 10-milionowym nakładzie. W jego książkach urzeka malowniczość opisów, pewna umiejętność autora aby barwnie przybliżyć czytelnikom ludzi o różnym pochodzeniu kulturowym. Książki Arkadego Fiedlera posiadają walor edukacyjny, przebija tam szacunek dla innych obyczajów i kultur, Fiedler opisuje przy tym piękno przyrody w sposób niezwykły. Jako autor dwóch książek autobiograficznych: „Wiek męski-zwycięski” oraz „Mój ojciec i dęby”, pokazuje siebie w zachwycających narracjach.

Zmarł 7 marca 1985 w Puszczykowie, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Ciekawostki o Arkadym Fielderze

• Znawcy tematu dobrze wiedzą, że trudno sobie dziś wyobrazić rynek bez jego książek, ponieważ jego książki należą dziś do absolutnej klasyki literatury opisującej podróże.
• Jego praca badawcza została inspiracją zainteresowań muzeów i placówek naukowych.
• Do legend przeszedł epizod związany z pobytem Fiedlera na Madagaskarze. Otóż miał tam jednocześnie dwie kobiety, dzięki którym dowiedział się co to piękno życia i jego barwy wśród rodowitych mieszkańców wyspy.
• Późniejsi pasjonaci podróży przyznają się do inspiracji osobą Arkadego Fiedlera. Wśród nich wyróżnić można na przykład Elżbietę Dzikowską.
• Według relacji świadków miał bardzo nieczytelne pismo.
• Mówił po niemiecku, angielsku, hiszpańsku, a także potrafił dogadać się po portugalsku.
• Dbał też o tężyznę fizyczną, czasem w nietypowy sposób. Kiedyś jeden z sąsiadów natknął się na niego, gdy wędrował przez las objuczony pakunkami. Okazało się, że ma w nich cegły.
• W 1937 roku Fiedler na czele rządowej ekspedycji pod kierownictwem Mieczysława Lepeckiego wyjechał na Madagaskar, ekspedycji, która miała ocenić, czy wyspa ma szansę być polską kolonią. Fiedler był niechętny kolonizacji, bowiem faktycznie ziemie są tam mało urodzajne.
• Na ostatnią podróż do zachodniej Afryki ruszył w wieku już 87 lat.
• W 1983 był członkiem Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.

Cytaty Arkadego Fiedlera

„Tego zażądaliby polscy lotnicy w zapłacie – uczciwego i rozumnego spojrzenia na Polaków.” – napisał w swoim „Dywizjonie 303”, gdzie pokazuje, jak wielką ofiarę przyszło złożyć polskim lotnikom zaangażowanym w walkę o wolność Wysp Brytyjskich. Arkady Fiedler był świadkiem tych zdarzeń, mógł więc napisać jeszcze, że „Mało Brytyjczyków, zasiadając tego popołudnia do swej codziennej herbaty, świadomych było wielkiego zwycięstwa. Jeszcze mniej sobie sobie uświadamiało, że owa godzina była jedną z tych nielicznych, które rozstrzygnęły losy tej drugiej wojny światowej, potwornej wojny.” Fiedler był bowiem świadom, że pamięć historyczna potrafi być niezwykle ulotna. Napisał więc: „Im wszystkim należała się najgłębsza wdzięczność. Należały się najwyższe odznaczenia: wymagały tego i honor wojska i najprostsze, ludzkie poczucie sprawiedliwości.”

„Wszyscy to wiedzieliśmy, wszyscy to przeżywaliśmy, a jednak trzeba było to sobie wyraźnie i jeszcze raz uprzytomnić: lato 1940 roku było straszne. Straszne dla wszystkich ludzi dobrej woli. Wtedy, w owym lipcu, nie śpiewały ptaki, nie pieściło ich słońce, nie dla nich był nawet spokojny chleb, w pocie czoła zdobyty. Cała wolna jeszcze ludzkość przecierała sobie przerażone oczy i budziła się jakby z koszmarnego snu do jawy, która miała być również koszmarem, tylko jeszcze posępniejszym. Światem wstrząsały niebywałe dotychczas dreszcze, serca miliarda ludzi tłukły się w najgorszym przeczuciu, w niepokoju, w rozpaczy, w zwątpieniu. Wszyscy ludzie, wszyscy – i ten u góry, i ten na dole, i wrażliwy, i ociężały, i cockney nad Tamizą, i kaboko w Brazylii, i górnik w Pensylwanii, i hodowca w Australii, i plantator na Jawie – wszyscy, jakby porażeni, tracili nadzieję. Oczekiwali ostatecznej klęski. Klęski już nie tylko wielkiej Brytanii, ostatniego wolnego bastionu Aliantów za Zachodzie Europy, lecz całego ucywilizowanego świata. I nie byli ani pod wpływem wrogiej propagandy, ani piątej kolumny; mieli inne źródła zwątpienia: fakty. Nagie fakty. Żelazną wymowę faktów.”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Źródła

• https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/988376,Arkady-Fiedler-Bylem-wielkim-marzycielem
• http://www.fiedler.pl/sub,pl,arkady-fiedler.html
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Arkady_Fiedler

Tagi: