Arthur Schopenhauer przyszedł na świat w Gdańsku 22 lutego 1788 roku. Zmarł we Frankfurcie nad Menem 21 września 1860 roku. Był filozofem niemieckim, przedstawicielem pesymizmu w filozofii.
Biografia i życiorys Arthura Schopenhauera
Był i pozostaje przedstawicielem pesymizmu. Jego ojciec zajmował się kupiectwem, matka natomiast była literatką. W roku 1793, gdy Prusy zajęły Gdańsk, jego rodzice zdecydowali się na emigracje do Niemiec – do Hamburga. Tam też podejmował liczne nauki, bowiem ojciec troszczył się by młody Schopenhauer odbywał dobre korepetycje. Studiował później w Getyndze, również na uniwersytetach w Berlinie i Jenie. Otrzymawszy wykształcenie, zdobył też uprawnienia wykładowcy, więc pracował i w takim charakterze na Uniwersytecie Berlińskim. Nie trwało to długo, ponieważ Schopenhauer reprezentował poglądy godzące w istotę nauk filozoficznych Hegla – wówczas filozofa uznanego i wiodącego – otóż na skutek przedstawiania swego stosunku do filozofii heglowskiej doszło do bojkotu jego wykładów przez licznych w końcu zwolenników Hegla. Wyjechał zatem do Frankfurtu, gdzie podejmował życie samotnicze.
Warto mieć na uwadze, że na jego filozofię wielki wpływ wywarły pisma Kanta oraz przemyślenia z zakresu filozofii indyjskiej, którą zdążył poznać podczas swych podróży na Wschód. W 1819 roku Schopenhauer wydał swoje pewnie najważniejsze dzieło, mianowicie to zatytułowane „Świat jako wola i wyobrażenie”, zaczynające się od sławnych dziś słów: „świat jest moim wyobrażeniem”, które dobitnie streszczają główne założenia jego filozoficznych przemyśleń. Uważał, że poznawany przez jednostkę świat ma charakter ściśle subiektywny. Schopenhauer miał przy tym olbrzymi wpływ na dalsze rozważania innych filozofów, zainspirował m.in. takich jak Nietzsche.
Zmarł we Frankfurcie 21 września 1860 roku.
Ciekawostki o Arthurze Schopenhauerze
- Arthur Schopenhauer przyszedł na świat w Gdańsku.
- Schopenhauer doszedł do wniosku, iż życie ludzkie rozpięte jest pomiędzy dwoma skrajnościami, mianowicie między pragnieniem a nudą.
- Wyrażał pogląd, iż potrzeby człowieka zdecydowanie go unieszczęśliwiają.
- Znany jest całkiem niechlubny epizod z życia filozofa. Pewnego dnia w korytarzu kamienicy, w której mieszkał, dwie kobiety bardzo głośno rozmawiały. Wyszedł na korytarz i ]ze złości zrzucił jedną z kobiet ze schodów. Kobieta poniosła trwały uszczerbek na zdrowiu, filozof wyrokiem sądu musiał jej dożywotnio wypłacać odszkodowanie. Na jej akcie zgonu jednak zdążył napisać: „Starucha odeszła, koniec ciężaru.”
Cytaty Arthura Schopenhauera
„Istnienie ludzkie bynajmniej nie ma charakteru daru, natomiast jest w każdym calu zaciągniętym długiem. Ściąganie go następuje w postaci ustanowionych przez to istnienie palących potrzeb, dręczących pragnień i bezmiernej nędzy. Na spłatę tego długu potrzeba z reguły całego życia, ale umorzone zostają przez to tylko odsetki. Spłata kapitału dokonuje się przez śmierć.”
„Lecz tak jak na kuli ziemskiej wszędzie jest góra, tak też formą wszelkiego życia jest teraźniejszość.”
„Napis w Pompejach na ozdobionych fallusem drzwiach fornicis (lupanaru): Heic habitat felicitas (Tu mieszka szczęście); napis ten brzmiał naiwnie dla wchodzącego, ironicznie dla wychodzącego, a sam przez się był humorystyczny.”
„Cnota skromności, jest wynalazkiem wątpliwej wartości, na użytek łajdaków.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Schopenhauer
- https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/936934,Arthur-Schopenhauer-Swiat-jest-moim-wyobrazeniem
- https://pl.wikiquote.org/wiki/Arthur_Schopenhauer
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Karolina Kózkówna (1898-1914) wychowywała się w pobożnej i pracowitej rodzinie, z wiekiem wzrastając w cnotach. Pełna wrażliwości i współczucia czyniła dobroć, pomagając rodzinie, chorym, starszym i potrzebującym. Poprzez swoje uczynki pełne miłości i ewangelizację przybliżała Boga wszystkim ludziom spotkanym na swojej drodze. Podczas pierwszej wojny światowej rosyjski żołnierz chciał pohańbić jej czystość. Zginęła śmiercią męczeńską, jednak obroniła swoje dziewictwo dzięki mężnej walce. Dlaczego młoda i piękna dziewczyna tak wybrała? „Wybrałam to, bo wolność, wolność, wolność mam. I nie żałuję nie, bo Chrystus przy mnie jest, I Ukochany mój dał mi biały strój” – śpiewa w swoim utworze Katarzyna Nikiel. Karolina Kózkówna została beatyfikowana w Tarnowie 10 czerwca 1987 roku przez papieża Jana Pawła II.
Polub nas:
Zobacz:
