Św. Kazimierz (1458-1484), a właśc. Kazimierz Jagiellończyk, był polskim królewiczem, synem Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Od 1481 roku był namiestnikiem królewskim w Koronie Królestwa Polskiego. Jest jednym z najbardziej popularnych polskich świętych. Kanonizowany został w 1602 roku. Jest patronem Polski, Litwy i diecezji radomskiej.
Jan Kanty (1390-1473) jest znany również jako Jan z Kęt lub Jan Wacięga. Był prezbiterem, wykładał na Akademii Krakowskiej. W naukę teologii wkładał cały swój zapał i całą miłość do Boga. Przyjmowano jego słowa, jak słowa prawdziwego apostoła, gdyż jego życie było niestrudzonym przykładem miłości i miłosierdzia wobec ludzi. Jest świętym Kościoła Katolickiego.
Jan z Dukli (1414-1484) pokutował w górskiej pustelni tak, że nie poznała go własna matka. Następnie wstąpił do zakonu żebraczego i przyjął habit franciszkański. Był gorliwym kaznodzieją. Pod koniec życia przebywał w surowszej gałęzi zakonu: bernardynach. W starszym wieku nie zaprzestał gorliwej pracy, pomimo utraty wzroku i choroby nóg. Jest świętym Kościoła katolickiego.
Św. Jadwiga Śląska (1174/1180 – 1243) to wielka święta, która wiele dobra uczyniła dla Polski, swoich bliskich i najbardziej potrzebujących. Poprzez życie oddane Bogu i wielkie umartwienia upraszała wiele łask. Była żoną Henryka I Brodatego, księcia wrocławskiego, na którego miała zbawienny wpływ.
Wincenty Kadłubek (1161-1223) był człowiekiem wielkiego ducha i wielkiej pokory, biskupem krakowskim, autorem „Kroniki Polskiej”. Jest błogosławionym Kościoła katolickiego.
Bł. Czesław Odrowąż (1180-1242) był polskim dominikaninem i prezbiterem, pełnym wielkiej wiary w Boga, który przez jego ręce działał cuda.
Św. Jacek Odrowąż (herbu Odrowąż, ur. 1183 w Kamieniu Śląskim, zm. 15 sierpnia 1257 w Krakowie) był polskim duchownym katolickim, dominikaninem, kaznodzieją i misjonarzem. Jest świętym Kościoła katolickiego oraz historycznym patronem Polski.