Jak dotąd nie doczekaliśmy się św. Angeliki, jednak znamy dwie błogosławione o tym imieniu. Są to: bł. Angelika z Milazzo i bł. Maria Angelika Perez. Znana jest też Maria Angelika Mastroti, która chociaż nie została beatyfikowana to otaczana jest powszechną czcią.
Bł. Angelika z Milazzo
Angelica urodziła się w 1519 roku w Milazzo, jest to miejscowość w prowincji Mesyna w zachodniej części Sycylii. Była córką Domenico Leontiego i Bernardy Maiolino. Miała również dwie siostry: Biagię oraz późniejszą błogosławioną Pelagię. Chociaż podobno zwracała uwagę swoją urodą nie myślała o małżeństwie ani o rozrywkach. Skłaniała się ku życiu w czystości, chociaż jej otoczenie stale wywierało na nią presję i wystawiało na pokusy. Zdecydowała się w końcu zostać tercjarką w zakonie franciszkanów. Niestety, jak się czasami wspomina, presja z wcześniejszego okresu jej życia pozostawiła piętno na jej zdrowiu, zachorowała bowiem na groźną chorobę. Źródła nie są tutaj precyzyjne, ale być może chodziło tutaj o groźnego, złośliwego guza, który stopniowo niszczył jej organizm. Zmarła 1 listopada 1559 roku w Milazzo, w wieku 40 lat. Dość wcześnie zaczęto ją uważać za błogosławioną. Ustalono, że będzie wspominana w dniu 6 grudnia. Jej siostra, błogosławiona Pelagia, znacznie ją przeżyła, zmarła w 1591 roku.
Bibliografia
Beata Angelica da Milazzo Terziaria, http://www.santiebeati.it/dettaglio/90497, dostęp: 28.01.2022.
Blessed Angelica of Milazzo, https://catholicsaints.info/blessed-angelica-of-milazzo/, 26.01.2022.
Den salige Angelica Leonti av Milazzo (1519-1559), http://www.katolsk.no/biografier/historisk/amilazzo, 26.01.2022.
Bł. Maria Angelika Perez
María Angélica Pérez urodziła się 17 sierpnia 1897 roku w San Martín, które znajduje się w prowincji Buenos Aires w Argentynie. To córka hiszpańskich emigrantów Augustína Péreza i Emy Rodriguez. Była ich piątym dzieckiem, łącznie mieli ich jedenaścioro. W dzieciństwie pomagała rodzicom w pracy na ich farmie. Jej rodzina była religijna, a jednym z panujących w niej zwyczajów było wspólne odmawianie różańca. Szczególną religijnością odznaczała się matka Marii Angéliki, która uczyła córkę takiego właśnie nastawienia.
W młodości María Angélica Pérez uczyła się w „Domu Jezusa” (Hogar de Jesus) w Pergamino. Tę szkołę ukończyła m.in. jako dyplomowana nauczycielka rzemiosła. Jednakże María Angélica zamierzała przede wszystkim poświęcić się działalności religijnej. W dniu 31 grudnia 1915 roku przystąpiła do nowicjatu Córek Najświętszej Maryi Ogrodowej (Daughters of Our Lady of the Garden) w Buenos Aires. Przywdziawszy 2 grudnia 1918 roku habit zakonny przyjęła jednocześnie nowe imię – Maria Crescencia. Niedługo później spotkała ją osobista tragedia, ponieważ zmarł jej ojciec.
Przez kolejnych kilka lat uczyła rzemiosła oraz była katechetką w różnych szkołach, m.in. w Colegio del Huerto w Buenos Aires. W późniejszym okresie została oddelegowana do nadmorskiego sanatorium w Mar de Plata, które przeznaczone było dla dzieci chorujących na gruźlicę kości. Pracowała tam przez 3 lata, które jednak odbiły się później na jej własnym zdrowiu. Zaczęły chorować jej płuca, a stan jej zdrowia dość szybko ulegał pogorszeniu. Z związku z tym jej przełożeni zadecydowali o przeniesieniu jej w inne miejsce, w którym jej organizm mógłby się zregenerować. Jej nowym miejscem pobytu stało się Vallenar w Chile, gdzie jej zgromadzenie zakonne również miało swoją placówkę i pomagało w miejscowym szpitalu.
Chociaż jej samej ciężko było opuszczać rodzinne strony, to jednak stwierdziła, że dla wypełnienia woli Bożej jest gotowa udać się na koniec świata. W Vallenar w dalszym ciągu starała się pomagać chorym i wlewać w ich życie tyle radości, ile to było możliwe. W roku 1928 odwiedziła ponownie Pergamino, lecz w głównej mierze po to, aby ostatecznie pożegnać się ze swoją rodziną. Ostatecznie przeniosła się wtedy do Chile. Niedługo jednak sama zaczęła potrzebować pomocy medycznej, ponieważ jej stan zdrowia zaczął ponownie się pogarszać. Spędziła 3 miesiące w szpitalu, gdzie była izolowana, co miało uchronić ją przed potencjalnymi infekcjami. W pewnym momencie przyjęła już nawet wiatyk. Zmarła 20 maja 1932 roku w wieku 34 lat.
Lokalna społeczność była już wtedy tak przywiązana do swojej „małej świętej”, jak ją nazywali, że nawet kiedy jej zgromadzenie opuściło Vallenar nie pozwolili zabrać jej ciała, które spoczywało w tym mieście przez kolejnych 35 lat. Dopiero 8 listopada 1966 roku zadecydowano o przeniesieniu jej do Quilloty. W momencie otwarcia trumny okazało się, że jej ciało oraz habit były doskonale zakonserwowane i niemal nienaruszone. Spoczęła następnie w krypcie zakonnej w Quillocie. Po 17 latach „powróciła” do Pergamino, gdzie została złożona w kościele, stało się to w roku 1983. Później, w 1986 roku, została ponownie przeniesiona, tym razem do kaplicy jej zgromadzenia zakonnego.
26 lipca 1986 roku został bowiem otwarty jej diecezjalny proces beatyfikacyjny, a 3 października 1990 roku został on otwarty już w samym Rzymie. Został on zwieńczony jej beatyfikacją, której w imieniu Benedykta XVI 17 listopada 2012 roku dokonał w Pergamino kardynał Angelo Amato. Jako dzień jej wspomnienia ustalony został 20 maja, w rocznicę jej śmierci. Nie jest zaskoczeniem, że została uznana za patronkę pielęgniarek.
Bibliografia
Saint of the Day – 20 May – Blessed Maria Crescencia Perez FMH (1897-1932) “Sister Sweetness.”, https://anastpaul.com/2020/05/20/saint-of-the-day-20-may-blessed-maria-crescencia-perez-fmh-1897-1932-sister-sweetness/, dostęp: 28.01.2022.
Sister Maria Crescencia, https://sistersfmh.org/history/sr-maria-crescencia/, dostęp: 28.01.2022.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Maria Angelika Mastroti
Maria Angelica Filomena Mastroti przyszła na świat w Papasidero 4 lutego 1851 roku. Miejscowość ta znajduje się w Kalabrii, w południowych Włoszech. Była córką Nicoli i Gaetany. Maria Angelica miała również siostrę Giuseppinę oraz brata Francesco, który został duchownym. Duży wpływ na jej religijność mieli ciotka imieniem Raffaela, z którą chodziła do kościoła oraz wuj Giuseppe, który z powodu choroby był przykuty do łóżka, ale lubił czytać bratanicy historie o życiu świętych.
Sama Maria Angelica również dość szybko nauczyła się czytać i pisać. Wydaje się, że raczej stroniła od towarzystwa innych dzieci, lubiła jedynie odwiedzać znajdującą się w okolicy kaplicę Matki Boskiej Konstantynopolitańskiej. Niestety dość wcześnie sama miała doświadczyć cierpienia wynikającego z choroby. Oto bowiem w wieku zaledwie 6 lat zachorowała na gruźlicę płuc, chorobę w tamtych czasach o wiele trudniejszą w leczeniu. Na domiar złego obciążała ona także jej serce. Ciężki przebieg choroby sprawił, że sama przez 13 kolejnych lat była przykuta do łóżka.
Miał się jednak wydarzyć cud. Wspomina się bowiem, że pewnej nocy mająca już 19 lat Maria Angelica miała ujrzeć Matkę Boską Konstantynopolitańską, która obiecała jej, że pomimo iż jej rodzina szykuje się na jej odejście i nawet zamówiła już trumnę, nie umrze, a zostanie uzdrowiona w Wielką Sobotę 16 kwietnia. Jej matka była potem bardzo zaskoczona, kiedy opowiadając o swoim widzeniu córka wspomniała o trumnie, okazało się jednak, że jedna z krewnych w istocie zamówiła ją u jednego ze stolarzy.
Tymczasem w Wielką Sobotę, 16 kwietnia 1870 roku rzeczywiście wydarzył się cud i Maria Angelica samodzielnie wstała z łóżka, a pierwsze swoje kroki skierowała do wspomnianego wcześniej kościoła, aby podziękować za swoje uzdrowienie. Niestety nie cieszyła się długo odzyskanym zdrowiem, ponieważ już w kolejnym roku kolejnego cierpienia przysporzyły jej kamienie na pęcherzu moczowym. Ponownie lekarze z ówczesnym poziomem wiedzy i dostępnością lekarstw nie dali rady jej pomóc. Również ponownie objawić jej się miała Matka Boska, która obiecała Marii Angelice, że wyzdrowieje. Stało się to tym razem 3 czerwca 1873 roku.
Maria Angelica stała się potem znana z powodu umartwień, jakim się poddawała, w tym fizycznych. Przykładowo z zebranych w pobliskim rodzinnym ogrodzie cierni uformowane zostało specjalne łóżko dla niej. Jest też możliwe, że stała się po części stygmatyczką, ponieważ wspomina się o ranie w jej boku, która nie chciała się zagoić i regularnie krwawiła. W roku 1890 postanowiła opuścić rodzinne miasto, aby podążyć ze swoim kuzynem Nicolino, który miał rozpocząć studia teologiczne w Castelluccio Superiore. Dość szybko stała się tam znana, a ludzie odwiedzali ją prosząc np. o radę.
Wspomina się, że w dalszym ciągu miewała różnego rodzaju wizje i objawienia. W jednym z nich Matka Boska miała przepowiedzieć jej, że umrze 26 maja 1896 roku. Był to dzień święta Matki Boskiej w Papasidero. Przekonana o prawdziwości wizji w tymże dniu wyspowiadała się i zamówiła trumnę, zaś swojemu służącemu, który chciał z nią porozmawiać następnego dnia zakomunikowała, że już nie będzie z nią rozmawiał. W istocie zmarła 26 maja, zaś lekarz stwierdził, że przyczyną śmierci był udar, który miał miejsce, kiedy była pogrążona w modlitwie. Została pochowana 1 czerwca. Dla uczczenia jej pamięci w każdą rocznicę jej śmierci, w dniu 26 maja, w Papsidero organizowane są uroczystości ku jej czci.
Chociaż nie została oficjalnie beatyfikowana to jednak jest otaczana powszechną czcią należną beatyfikowanej, co wynika z jej ofiarnego życia w nieuleczalnej chorobie.
Bibliografia
Maria Angelica Mastroti, https://www.papasidero.info/maria-angelica-mastroti/, dostęp: 28.01.2022.
Storia della vita di Maria Angelica: dall’infanzia ai giorni delle apparizioni, http://www.mariaangelicamastroti.it/storia/storia.html, dostęp: 28.01.2022.
Herbert Gnaś jest doktorem nauk społecznych w zakresie nauki o polityce. Tytuł uzyskał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorem monografii naukowej "Protokół z Kioto. Analiza decyzji międzynarodowej". Został laureatem konkursów polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych na najlepszą rozprawę doktorską (nagroda główna) i książkę politologiczną (wyróżnienie).