Izabela Francuska (1225-1270) była dziewicą i królewną francuską z dynastii Kapetyngów, która całe swoje życie poświęciła Bogu. Jest błogosławioną Kościoła katolickiego.
Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|
Bł. Izabela Francuska – życiorys
Hagiografia nie zna żadnej świętej o imieniu Izabela, natomiast jest kilka błogosławionych o tym imieniu, spośród których najbardziej znaną jest Izabela Francuska.
Bł. Izabela była córką króla Francji, Ludwika VIII i św. Blanki z Kastylii. Była jedyną siostrą św. Ludwika IX. Urodziła się w marcu 1225 roku. Jej żywot został spisany przez Agnieszkę d’Harcourt, która była jej damą nadworną a potem opatką klasztoru w Longchamp.
Chociaż Izabela pochodziła z rodziny królewskiej to jednak na zamku otrzymała surowe wychowanie. Z rodziny wyniosła czystość obyczajów oraz zamiłowanie do modlitwy. Ciężka i bardzo bolesna choroba nauczyła ją, że dobra i ponęty świata są próżne. Ze względów dynastycznych kilkukrotnie oferowano jej zaszczytne małżeństwo. Wszystkie te oferty odrzuciła. Nie zgodziła się nawet na poślubienie Konrada, syna cesarza Fryderyka II, mimo że w tej sprawie interweniował nawet sam papież Innocenty IV. Poświęciła się wyłącznie służbie Bożej: modlitwie, czytaniu świętych i budujących pism oraz uczynkom pokutnym i dziełom miłosierdzia.
Jej najpiękniejszym dziełem było założenie w 1255 roku w Longchamp koło Paryża nowej rodziny zakonnej. Siostry tego klasztoru za cel obrały sobie ćwiczenie się w pokorze, aby w ten sposób naśladować Najświętszą Maryję Pannę. W związku z tym obrały sobie nazwę „mniejszych”. Bł. Izabela ułożyła dla nich złagodzoną regułę św. Klary (klarysek). Papież Urban IV zatwierdził tę regułę w 1263 roku.
Ks. Wincenty Zaleski pisze w książce Święci na każdy dzień, że bł. Izabela spędziła w klasztorze ostatnie lata swojego życia. Pozycja Henryka Frosa i Franciszka Sowy pt. Twoje imię podaje jednak, że Izabela nie mieszkała w klasztorze, lecz oddana surowości i pobożnościom, osiadła w domku przylegającym do klasztoru.
Dwa lata przed śmiercią bł. Izabela zaczęła ponownie bardzo ciężko i boleśnie chorować. Cierpienie znosiła z heroiczną cierpliwością i poddaniem się Bożej woli. Do wieczności odeszła dnia 23 lutego 1270 roku. Wg własnego życzenia została pochowana w klasztorze ubrana w habit zakonny. Podczas uroczystości pogrzebowych obecny był jej brat, św. Ludwik IX, król francuski. Zmarł on zaledwie pięć miesięcy poźniej – 25 sierpnia 1270 roku.
Podczas rewolucji francuskiej zniszczony został kościół w Longchamp. Część ocalałych relikwii znajduje się w Paryżu, obok relikwii św. Ludwika, a część z nich w katedrze w Meaux.
Agnieszka d’Harcourt przytacza aż 40 cudownych uleczeń dokonanych za wstawiennictwem bł. Izabeli. Po ich rozpatrzeniu papież Leon X wyniósł ją w 1521 roku do godności ołtarzy i wpisał do katalogu błogosławionych.
Prawdopodobnie traktacik świętego Bonawentury o tytule Do sióstr przeznaczony był właśnie dla sióstr bł. Izabeli z Longchamp. Św. Bonawentura znał bł. Izabelę a nawet pomagał jej w redakcji reguł zakonu.
Bł. Izabela Francuska – patronka
Źródła książkowe nie podają informacji o szczególnym patronacie przypisanym bł. Izabeli, jednak niektóre strony internetowe podają, że jest patronką ludzi chorych.
Bł. Izabela Francuska – kult
Wspomnienie liturgiczne bł. Izabeli jest obchodzone w Kościele katolickim dnia 23 lutego.
Bł. Izabela w ikonografii jest przedstawiana w habicie klarysek z koroną na głowie, czasem rozdająca jałmużnę albo opiekująca się chorymi.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Zobacz także:
Bibliografia
Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982
Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Twoje imię, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000
Grafika: Górna część witrażu bł. Izabeli Francuskiej z kaplicy Św. Ludwika w Dreux (Francja), Photo (C) RMN-Grand Palais / René-Gabriel Ojéda, licencja: CC BY-SA 4.0
Redaktor, administrator i osoba odpowiedzialna za pozycjonowanie portalu. Jest właścicielem firmy SEO GetLink.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Bernard Nathanson (1926-2011) był amerykańskim lekarzem, profesorem nauk medycznych, który miał wielki udział w kulturowym przewrocie proaborcyjnym w USA w latach 60. i 70. Ponadto jako dyrektor największej kliniki aborcyjnej na świecie odpowiadał za 75 tysięcy aborcji. Kiedy jednak pojawiły się ultrasonografy i zobaczył na ekranie żywe dziecko, zaczął rezygnować z dokonywania aborcji, a po tym jak jego kolega nagrał na kasetę wideo „zabieg” aborcji, przeżył wielki szok. Zaczął rozumieć, że w brutalny sposób zabijał niewinne istoty. Świadomość życia od poczęcia i dokonanych zbrodni wywołała w nim wielkie poczucie winy, z którym długo nie mógł sobie poradzić. Stał się obrońcą życia i przyjął wiarę katolicką. Resztę życia poświęcił obronie nienarodzonych dzieci. Podróżował po świecie, świadcząc o świętości życia, uświadamiając ludziom kłamstwa grup proaborcyjnych (w końcu sam był współzałożycielem jednej z nich) i świadcząc o miłosierdziu okazanym mu przez Boga.
Polub nas:
Zobacz:
