Izabela Francuska (1225-1270) była dziewicą i królewną francuską z dynastii Kapetyngów, która całe swoje życie poświęciła Bogu. Jest błogosławioną Kościoła katolickiego.
Spis treści
Bł. Izabela Francuska – życiorys
Hagiografia nie zna żadnej świętej o imieniu Izabela, natomiast jest kilka błogosławionych o tym imieniu, spośród których najbardziej znaną jest Izabela Francuska.
Bł. Izabela była córką króla Francji, Ludwika VIII i św. Blanki z Kastylii. Była jedyną siostrą św. Ludwika IX. Urodziła się w marcu 1225 roku. Jej żywot został spisany przez Agnieszkę d’Harcourt, która była jej damą nadworną a potem opatką klasztoru w Longchamp.
Chociaż Izabela pochodziła z rodziny królewskiej to jednak na zamku otrzymała surowe wychowanie. Z rodziny wyniosła czystość obyczajów oraz zamiłowanie do modlitwy. Ciężka i bardzo bolesna choroba nauczyła ją, że dobra i ponęty świata są próżne. Ze względów dynastycznych kilkukrotnie oferowano jej zaszczytne małżeństwo. Wszystkie te oferty odrzuciła. Nie zgodziła się nawet na poślubienie Konrada, syna cesarza Fryderyka II, mimo że w tej sprawie interweniował nawet sam papież Innocenty IV. Poświęciła się wyłącznie służbie Bożej: modlitwie, czytaniu świętych i budujących pism oraz uczynkom pokutnym i dziełom miłosierdzia.
Jej najpiękniejszym dziełem było założenie w 1255 roku w Longchamp koło Paryża nowej rodziny zakonnej. Siostry tego klasztoru za cel obrały sobie ćwiczenie się w pokorze, aby w ten sposób naśladować Najświętszą Maryję Pannę. W związku z tym obrały sobie nazwę „mniejszych”. Bł. Izabela ułożyła dla nich złagodzoną regułę św. Klary (klarysek). Papież Urban IV zatwierdził tę regułę w 1263 roku.
Ks. Wincenty Zaleski pisze w książce Święci na każdy dzień, że bł. Izabela spędziła w klasztorze ostatnie lata swojego życia. Pozycja Henryka Frosa i Franciszka Sowy pt. Twoje imię podaje jednak, że Izabela nie mieszkała w klasztorze, lecz oddana surowości i pobożnościom, osiadła w domku przylegającym do klasztoru.
Dwa lata przed śmiercią bł. Izabela zaczęła ponownie bardzo ciężko i boleśnie chorować. Cierpienie znosiła z heroiczną cierpliwością i poddaniem się Bożej woli. Do wieczności odeszła dnia 23 lutego 1270 roku. Wg własnego życzenia została pochowana w klasztorze ubrana w habit zakonny. Podczas uroczystości pogrzebowych obecny był jej brat, św. Ludwik IX, król francuski. Zmarł on zaledwie pięć miesięcy poźniej – 25 sierpnia 1270 roku.
Podczas rewolucji francuskiej zniszczony został kościół w Longchamp. Część ocalałych relikwii znajduje się w Paryżu, obok relikwii św. Ludwika, a część z nich w katedrze w Meaux.
Agnieszka d’Harcourt przytacza aż 40 cudownych uleczeń dokonanych za wstawiennictwem bł. Izabeli. Po ich rozpatrzeniu papież Leon X wyniósł ją w 1521 roku do godności ołtarzy i wpisał do katalogu błogosławionych.
Prawdopodobnie traktacik świętego Bonawentury o tytule Do sióstr przeznaczony był właśnie dla sióstr bł. Izabeli z Longchamp. Św. Bonawentura znał bł. Izabelę a nawet pomagał jej w redakcji reguł zakonu.
Bł. Izabela Francuska – patronka
Źródła książkowe nie podają informacji o szczególnym patronacie przypisanym bł. Izabeli, jednak niektóre strony internetowe podają, że jest patronką ludzi chorych.
Bł. Izabela Francuska – kult
Wspomnienie liturgiczne bł. Izabeli jest obchodzone w Kościele katolickim dnia 23 lutego.
Bł. Izabela w ikonografii jest przedstawiana w habicie klarysek z koroną na głowie, czasem rozdająca jałmużnę albo opiekująca się chorymi.
Bibliografia
Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982
Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Twoje imię, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000
Grafika: Górna część witrażu bł. Izabeli Francuskiej z kaplicy Św. Ludwika w Dreux (Francja), Photo (C) RMN-Grand Palais / René-Gabriel Ojéda, licencja: CC BY-SA 4.0
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
