Na kartach żywotów świętych nie ma św. Janusza, jednak pojawia się jeden błogosławiony – Janusz z Uppsali. Żył w XIII wieku, był polskim dominikaninem ewangelizującym w Szwecji, gdzie budował klasztory i pozyskiwał braci. Pełnił służbę Bożą na stanowisku arcybiskupa Uppsali i prymasa Szwecji.
Spis treści
Bł. Janusz z Uppsali – życiorys
Janusz z Uppsali był również znany jako Jan Polak herbu Pelikan.
Jego pobożność rozwijała się od młodych lat. Pragnął zostać duchownym, aby służyć zbawieniu swoim i innych ludzi. Wiernie wypełniał Pismo Święte, dzięki czemu obfitował w cnoty.
Janusz pochodził z krakowskiego klasztoru Dominikanów. Habit zakonny przyjął z rąk św. Jacka Odrowąża. Pod opieką tego wielkiego Świętego poczynił postępy w doskonałości zakonnej i nauce, dlatego św. Jacek uznał go zdolnym do tego, aby ewangelizował w Szwecji. W posłuszeństwu przyjął na siebie tę odpowiedzialność.
W tym skandynawskim kraju zasłynął jako znakomity kaznodzieja, cechujący się prostotą, prawością charakteru, uczonością, świętobliwością i zdatnością do czynu. W ten sposób jednał sobie mnóstwo przyjaciół oraz grono naśladowców, które chętnie wstępowało do zakonu. Z czasem zebrało się tak wielu nowicjuszów, że trudno było ich pomieścić. Arcybiskup Uppsali, Farler, zaradził temu problemowi i wystawił dla Janusza klasztor w mieście Sigtuna. W ślad za tym powstawały kolejne klasztory w różnych zakątkach Szwecji, gdyż dzięki Januszowi zakon dominikański stał się popularny. Bł. Janusz był ceniony i chociaż był cudzoziemcem to wzbudzał duże zaufanie.
Został powołany do objęcia biskupstwa Aboeńskiego. Jako dobry pasterz wykonywał starannie i troskliwie swoje obowiązki. Po śmierci Farlera za wstawiennictwem ludzi i zezwoleniem królewskim został arcybiskupem Uppsali i Prymasem Szwecji. Urząd ten sprawował z troską i miłością. Dla dobra powierzonych mu dusz wiele cierpiał. W pracy apostolskiej pomagali mu jego bracia zakonni, dzięki czemu w Szwecji powstało wówczas wiele klasztorów, które niestety przez kolejne kilkaset lat okradali, niszczyli i burzyli heretycy.
Pod koniec swojego życia, bł. Janusz podróżował w pilnej sprawie do Francji. Stamtąd udał się do Anagni we Włoszech, aby tam od obecnego papieża odebrać paliusz arcybiskupi. Po ciężkiej podróży i wielu trudach apostolskiej pracy, w 1297 roku w Anagni oddał swojego ducha Bogu.
Bracia zakonni przenieśli po śmierci jego ciało do Szwecji. Pragnął, żeby jego ciało nie spoczęło w Katedrze Arcybiskupiej, lecz w zakonnym grobie. Z wielką czcią pochowano je w klasztorze Sagtuńskim. Przy jego grobie działy się liczne cuda.
Bł. Janusz z Uppsali – patron
Źródła nie przypisują bł. Januszowi z Uppsali szczególnego patronatu.
Zobacz także
Zapraszam do przeczytania życiorysów osób bliskich bł. Januszowi z Uppsali i jednocześnie postaci wielce oddanych Bogu. Byli to:
Bibliografia
Feliks Koneczny, Święci w dziejach narodu polskiego, 1937, https://web.archive.org/web/20170908201139/http://www.nonpossumus.pl/biblioteka/feliks_koneczny/swieci/075.php
F. Jaroszewicz, Matka świętych Polska, albo Żywoty świętych, błogosławionych, wielebnych, świątobliwych, pobożnych Polaków i Polek wszelkiego stanu i kondycii, każdego wieku od zakrzewionéj w Polsce chrześcijańskiéj wiary osobliwą życia doskonałością słynących: z różnych autorów i pism tak polskich jak i cudzoziemskich, Piekary Niemieckie 1850 (s. 432-433), https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/226838/edition/215354/content
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
