Świętej Nikoli nie ma w żywotach świętych, jednak znamy dwie błogosławione o tym imieniu. Są to zakonnice: bł. Nicola Ludwika Paulina Amelia (1847-1889) i bł. Ascencja Nicol Gońi (1868-1940).
Bł. Nicola Ludwika Paulina Amelia
Bł. Nicola Ludwika Paulina Amelia żyła w latach 1847-1889. Była założycielką Córek Najsłodszego Serca Jezusa, opiekowała się chorymi i opuszczonymi. Dnia 1 listopada 1975 roku została beatyfikowana przez papieża Pawła VI.
Niestety tylko tyle informacji na jej temat odnajdujemy w książce ks. Wincentego Zaleskiego Święci na każdy dzień. Pozostałe publikacje nawet o niej nie wspominają.
Bł. Ascencja Nicol Goni
Ascencja Nicol Gońi urodziła się 14 marca 1868 roku w Tafalli. Jest to miasto, które znajduje się w autonomicznej wspólnocie Nawarry na północy Hiszpanii. Na chrzcie otrzymała imię Florentyna. W wieku 14 lat została przyjęta do Kolegium św. Róży z Limy w Huesca, które było prowadzone przez dominikanki.
Naturalną konsekwencją było, że po dwuletniej nauce w Kolegium i powrocie do domu (roczny pobyt w domu był jej potrzebny, aby upewnić się, że podjęła właściwą decyzję) sama zdecydowała się wstąpić do zakonu dominikanek. Stało się to w 1885 roku, natomiast po okresie nowicjatu i złożeniu w roku 1886 ślubów zakonnych sama już zaczęła nauczać w Kolegium, w którym tak niewiele wcześniej się uczyła. Łącznie jej praca w tym charakterze trwała aż 28 lat. Niestety została przerwana, ponieważ hiszpańskie władze zdecydowały się odebrać zakonowi możliwość prowadzenia swojej szkoły.
Poszukując nowych możliwości działania zakonnice zdecydowały się spróbować podjąć pracę misyjną w innej części świata. Poszukując zaś miejsca, w którym mogłyby okazać się potrzebne rozesłały listy do różnych kościołów, znajdujących się m.in. na terenie Ameryki Łacińskiej oraz Filipin. Okazało się to dobrym pomysłem. W roku 1913 bowiem w Huesca z otrzymanym od zakonnic listem pojawił się biskup Ramon Zubieta, dominikanin z apostolskiego wikariatu w Porto Maldonado w Peru. Jeszcze tego samego roku, 30 listopada, pierwszych pięć sióstr opuściło Huescę wraz z Ramonem Zubietą i udało się do Peru. Wśród nich była również Nicol Gońi.
W Limie przygotowywały się do wyjazdu na misję w Porto Maldonado. Ich droga biegła przez Andy oraz rzeki regionu, zaś na miejsce dotarły po 24 dniach. Już w roku 1915 na miejscu, gdzie działała misja – w głębi peruwiańskich lasów równikowych – siostra Ascencja postanowiła zająć się działalnością edukacyjną na rzecz dzieci oraz wspieraniem rozwoju kobiet, które jak zauważyła żyły tam w innych warunkach niże te, jakie spodziewała się zastać. Założona została szkoła dla biednych dziewczynek. Ponadto zakonnice zajęły się udzielaniem pomocy tym chorym, którzy nigdzie indziej nie mogli jej uzyskać.
Rok 1918 przyniósł znaczącą zmianę w zakresie prowadzonej przez Ascencję Nicol Gońi działalności misyjnej w Peru. Oto bowiem generał zakonu dominikanów zasugerował założenie nowej instytucji religijnej. Siostra Ascencja dokonała tego wspólnie ze wspomnianym już wcześniej biskupem Ramonem Zubietą. 5 października 1918 roku założyli wspólnie Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Dominikanek od Świętego Różańca. Działalności w ramach Zgromadzenia siostra Ascencja Nicol Gońi poświęciła resztę swojego życia. Zmarła 24 lutego 1940 roku. W dniu 15 maja 2005 roku została beatyfikowana przez papieża Benedykta XVI.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Bibliografia
Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982
Bl. Ascensión of the Heart Of Jesus Nicol Goñi (1868-1940), https://www.vatican.va/news_services/liturgy/saints/ns_lit_doc_20050514_nicol_en.html, dostęp: 12.11.2021.
Bł. Ascencja Nicol Gońi, https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/b_ascencja_nicol_goni.html, dostęp: 12.11.2021.
Fr. D. P. Edward, Saints and Blessed of the Americas, Xlibris, Bloomington 2009.
Grafika: bł. Ascencja Nicol Gońi
Herbert Gnaś jest doktorem nauk społecznych w zakresie nauki o polityce. Tytuł uzyskał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorem monografii naukowej "Protokół z Kioto. Analiza decyzji międzynarodowej". Został laureatem konkursów polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych na najlepszą rozprawę doktorską (nagroda główna) i książkę politologiczną (wyróżnienie).