Bożena Dykiel

Bożena Dykiel przyszła na świat w Grabowie 26 sierpnia 1948 roku. Jest popularną polską aktorką telewizyjną i filmową.

Spis treści

Biografia i życiorys Bożeny Dykiel

Zdobyła wpierw wykształcenie średnie, by w ślad za tym ukończyć w 1971 roku warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Na ekranie debiutowała w tego samego roku w roli autostopowiczki w filmie Janusza Zaorskiego „Uciec jak najbliżej”. Na przestrzeni lat 1970-1972 występowała w Studenckim Teatrze Satyryków, natomiast w latach 1972 – 1985 udzielała się w warszawskim Teatrze Narodowym.

W 1972 roku Bożena Dykiel zagrała w filmie zatytułowanym „Trzeba zabić tę miłość”, którego reżyser to Janusz Morgenstern. Ten sam jednak rok oznaczał dla niej coś więcej, bowiem słynną rolę Kaśki w „Weselu”. Pojawiała się jeszcze wielokrotnie w filmach reżyserowanych przez Andrzeja Wajde, m.in. w filmie „Ziemia obiecana” z roku 1974, „Smuga cienia” (1976), „Człowiek z żelaza” (1981) i w polsko-francuskiej adaptacji pt. „Biesy”. Wystąpiła także u wielu innych czołowych polskich reżyserów, m.in. w „Kontrakcie” (1980) Krzysztofa Zanussiego, w „Znachorze” (1981) Jerzego Hoffmana, później u Piotra Szulkina w filmie „Wojna światów” i u Krzysztofa Kieślowskiego w produkcji zatytułowanej „Dekalog” z roku 1988.

Bożena Dykiel znana jest jednak przede wszystkim z ról w komediach, jak choćby z roli Miećki – żony filmowego Stanisława Anioła, czyli w serialu „Alternatywy 4”, a także z filmu pt. „Wyjście awaryjne”, „Brunet wieczorową porą”, czy też „40-latek” i „Rozmowy kontrolowane”. Wystąpiła u Marka Koterskiego w „Nic śmiesznego” (1995) oraz jako sąsiadka bohatera głównego w filmie „Dzień świra” (2002) oraz „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006).

Bożenę Dykiel można spotkać też w serialach, takich jak „Dom”, „Jest jak jest”, „Bank nie z tej ziemi”, „Plebania”, „Na dobre i na złe” czy też „Na Wspólnej”.

Ciekawostki o Bożenie Dykiel

Role grane przez Dykiel są niezwykłe, ponieważ aktorka wkłada w rolę sporą dawkę siebie. Kobiety przez nią grane obdarzone są siłą rzeczy mocnym temperamentem, to kobiety energiczne, bardzo ekspresyjne i po prostu silne. Świetnie wypada jako aktorka planu drugiego np. wcielając się w role urzędniczek, sąsiadek, czy sprzedawczyń.
Zajęła szóste miejsce w V edycji telewizyjnego show „Jak oni śpiewają”.
W 1979 roku przyznano Bożenie Dykiel Brązowy Krzyż Zasługi.
Hobbystycznie przyznaje się do swej wielkiej pasji, mianowicie do radości z gotowania – wydała w związku z tym swój poradnik zatytułowany „Moje sekrety kulinarne, czyli jak zrobić, żeby się nie narobić”. Prowadziła także swój autorski program w Polsacie, czyli „Z Bożeną Dykiel na ostrzu noża”.

Przeczytaj życiorys: Mario Casas

Cytaty Bożeny Dykiel

„(…) weszłam już, że tak powiem, w „fazę” ról matek. I jeśli nie będę grała matek, to kogo innego?”

„(…) jak mnie dotykają ręce, to ja wiem, czy to są ręce (…).”

„Dzięki Bogu, że jestem aktorką charakterystyczną! A nie na przykład amantką. Bo jako amantka, w moim wieku nie miałabym już nic do roboty… A jaka jestem? Na pewno z odcieniem komedii. Jeśli tylko mogę, bardzo chętnie dodaję do moich ról jakiś komediowy „prztyczek”…”

„(…) bardzo, bardzo dawno temu, gdy kręciłam jeden z moich pierwszych filmów – Awans. Zdjęcia były w Mięćmierzu koło Kazimierza. Mieliśmy taką dużą scenę zbiorową na rynku i do Jurka Turka podszedł facet i mówi: „Jezus, Maria… Panie Ross, jak ja pana lubię!”. Pomyślałam sobie wtedy: „Boże, żeby tylko mnie się tak nigdy nie zdarzyło!”. I na razie, odpukać, się nie zdarzyło.”