Caspar David Friedrich przyszedł na świat w Greifswaldzie, 5 września 1774 roku. Zmarł w Dreźnie 7 maja 1840 roku. Był niemieckim malarzem, jednym z najbardziej uznanych przedstawicieli romantyzmu w malarstwie.
Krótki życiorys Caspara Davida Friedricha
Caspar David Friedrich (ur. 5 września 1774 r. w Greifswaldzie. Zmarł 7 maja 1840 r. w Dreźnie), jedna z czołowych postaci niemieckiego ruchu romantycznego. Jego rozległe, tajemnicze, nastrojowe krajobrazy i pejzaże morskie głosiły ludzką bezradność wobec sił natury i wiele uczyniły, by idea wzniosłości stała się głównym przedmiotem zainteresowania romantyzmu.
Friedrich studiował od 1794 do 1798 w Copenhagen Academy, jednej z najbardziej postępowych szkół artystycznych tego dnia. Chociaż był nauczany przez wielu malarzy, szkoła nie oferowała kursu malarstwa. Osiadł w Dreźnie i został członkiem kręgu artystycznego i literackiego, w którego skład wchodzili tacy jak malarz Philipp Otto Runge i pisarze Ludwig Tieck i Novalis. Jego rysunki wykonane w schludnym wczesnym stylu, podbiły np. serce poety Goethego. Jego pierwszy ważny obraz olejny, “Krzyż w górach” (ok. 1807; zwany także “Ołtarzem Tetschen”), ustanowił jego już dojrzały styl, charakteryzujący się przytłaczającym poczuciem bezruchu i izolacji, i będąc próbą zastąpienia tradycyjnej symboliki malarstwa religijnego tym, które czerpie z natury. Inne symboliczne krajobrazy, takie jak “Morze Lodu”, które odwołują się do ekspedycji polarnej Sir Williama Parry’ego, ujawniają jego fatalizm i jego stosunek do Natury. Choć opierały się na dokładnej obserwacji krajobrazu, jego prace zostały zabarwione jego pomysłową reakcją na atmosferę wybrzeża Bałtyku i Gór Harzu, które uznał za niesamowite i złowrogie. W 1824 r. został profesorem Królewskiej Akademii Sztuki w Dreźnie, choć nie w charakterze, którego sobie życzył. W 1835 roku doznał udaru, z którego nigdy nie doszedł do siebie, a drugi udar w 1837 roku spowodował prawie całkowity paraliż. Jego reputacja zanikała w czasie jego śmierci, gdy ruch romantyczny ustąpił miejsca realizmowi. Przez długi czas jego praca została zapomniana; odrodził się w XX wieku, a reputacja artysty nadal się umacnia w XXI wieku.
Biografia rozszerzona Caspara Davida Friedricha
Caspar David Friedrich (5 września 1774 – 7 maja 1840) był XIX-wiecznym niemieckim malarzem pejzażowym, uważanym powszechnie za najważniejszego niemieckiego artystę swojego pokolenia. Najbardziej znany jest ze swoich alegorycznych pejzaży z połowy okresu swej twórczości, które zazwyczaj zawierają kontemplacyjne postacie, przykładowo na tle nocnego nieba, porannych mgieł, jałowych drzew lub gotyckich ruin. Jego głównym zainteresowaniem była kontemplacja natury, a jego często symboliczna i antyklasyczna praca stara się przekazać subiektywną, emocjonalną reakcję na świat przyrody. Obrazy Friedricha charakterystycznie wyznaczają ludzką obecność w ograniczonej perspektywie pośród ekspansywnych krajobrazów. Według historyka sztuki Christophera Johna Murraya jego twórczość kieruje „wzrok widza na ich metafizyczny wymiar”.
Friedrich urodził się w Greifswaldzie nad Morzem Bałtyckim w ówczesnym Pomorzu Szwedzkim. Studiował w Kopenhadze do 1798 r., zanim jeszcze osiadł w Dreźnie. Osiągnął pełnoletność w okresie, kiedy w całej Europie rosnące rozczarowanie społeczeństwem materialistycznym doprowadziło do nowego uznania duchowości, co przejawić się miało w dobie włąnsie romantyzmu. Ta zmiana ideałów była często wyrażana poprzez przewartościowanie świata naturalnego, ponieważ artyści tacy jak Friedrich, J. M. W. Turner i John Constable starali się przedstawić naturę jako „boskie stworzenie, które ma być ustawione przeciwko sztuczności ludzkiej cywilizacji”.
Prace Fryderyka przyniosły mu sławę na początku jego kariery, a rówieśnicy tacy jak francuski rzeźbiarz David d’Angers mówili o nim jako o człowieku, który odkrył „tragedię krajobrazu”. Niemniej jednak jego dzieła opuściły łaski odbiorców, w tym zwłaszcza wysokie oceny krytyki sztuki, co miało miejsce w późniejszych latach i spowodowało, że Friedrich zmarł w zapomnieniu. W miarę jak Niemcy podążały w kierunku modernizacji pod koniec XIX wieku, w jej sztuce pojawiło się nowe poczucie pilności, a kontemplacyjne obrazy Friedricha stały się postrzegane jako produkty minionej epoki. Początek XX wieku przyniósł ponowne uznanie dla jego twórczości, począwszy od 1906 r., kiedy to miała miejsce wystawa trzydziestu dwóch jego obrazów w Berlinie. W latach dwudziestych XX wieku jego obrazy zostały odkryte przez ekspresjonistów, a w latach 30. i 40. surrealiści i egzystencjaliści często czerpali pomysły z jego twórczości. Wzrost popularności nazizmu we wczesnych latach trzydziestych ponownie przyniósł odrodzenie popularności Friedricha, po czym nastąpił gwałtowny spadek, ponieważ jego obrazy były, w powiązaniu z ruchem nazistowskim, interpretowane jako mające aspekt również nacjonalistyczny. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku Fryderyk odzyskał reputację ikony niemieckiego ruchu romantycznego i malarza o znaczeniu międzynarodowym.
Ciekawostki o Casparze Davidzie Friedrichu
- Nikt tak jak on – zdaniem współczesnej krytyki – nie potrafił oddać ducha natury, odkrywając jednocześnie samego siebie.
- W wieku dziecięcym Friedrich przeżył dwie bardzo poważne a osobiste tragedie. Mając lat siedem przeżywa śmierć matki, a sześć lat później ginie brat, w dodatku na jego oczach, brat, który ratuje przyszłego jakże wybitnego artystę przed śmiercią, sam tonie zimą w lodowatym Bałtyku. Chociaż Friedrich, znany wg. relacji mu współczesnych i znajomych z wielkiej dyskrecji, nigdy nie mówił o tym wydarzeniu, podczas gdy niewątpliwie mocno wpłynęło ono na jego dorosłe życie oraz charakter twórczości.
- Przyjęło się po dziś dzień uważać, iż Friedrich, głodny w końcu emocji i wrażeń człowiek, łączył w sobie wiele cech cokolwiek ambiwalentnych, które to składają się na obraz osoby o niezwykle skomplikowanym usposobieniu.
- Już jako nastolatek, Friedrich został autorem kilku głębokich tekstów chrześcijańskich, które powstały niewątpliwie pod wpływem wpajania mu przez jego ojca z szewska pasją ideałów protestantyzmu.
- Podróż na bałtycką wyspę Rugię całkowicie go odmieniła. Na tejże wyspie niemieckiej odnalazł plenery, które zmieniły jego percepcje już na zawsze.
Cytaty Caspara Davida Friedricha
“Piękno, duch Niemiec, jego słońce, księżyc, gwiazdy, skały, morza i rzeki nigdy nie będą wyrażone w sposób oddający pełnie.”
“Właśnie wyszedłem z ciemnego, nieruchomego lasu i znalazłem się na wznoszącym się wzgórzu. Przede mną ujrzałem dolinę otoczoną żyznymi wzgórzami, w której stało miasto, a nowo zakryty dach łupkowy wieży jarzył się w wieczornym świetle. Przez bogato ukwieconą, wyłożoną wykładziną łąkę rzeka wiła się … A za wzgórzami leżały góry .. .. Urwisko po klifie wznosiło się daleko na horyzoncie. Wypełnione szybującą radością Stałam tam długo i patrzyłam na piękno tej okolicy.”
“Jeśli obraz ma uduchowiony wpływ na widza, jeśli wprawia jego umysł w uduchowiony nastrój, to spełnia pierwszy wymóg dzieła sztuki.”
Źródła
https://pl.wikipedia.org/wiki/Caspar_David_Friedrichhttps://www.britannica.com/biography/Caspar-David-Friedrich
https://artystaisztuka.pl/caspar-david-friedrich/
https://en.wikiquote.org/wiki/Caspar_David_Friedrich
