Gaudi

Gaudi, czyli Antoni Placid Guillem i Cornet, przyszedł na świat w Reus 25 czerwca 1852 roku. Zmarł w Barcelonie 10 czerwca 1926 roku. Był architektem, którego sława obiegła świat koncentrując uwagę na jego niezwykłych budowlach.

Spis treści

Biografia i życiorys Gaudiego

Gaudi dorastał w stanie swoistego osamotnienia. Z najbliższych miał jedynie ojca i siostrzenice. W dodatku dzieciństwo określała mu choroba reumatyczna, dlatego też opuszczał domostwo z rzadka. Jak podają źródła, przeżywał pustkę, więc drogą kompensacji wykształcił w sobie niezwykłą wyobraźnie, która to zadecydowała o jego dalszych losach.

W 1875 roku Gaudi dostał się na studia architektoniczne na słynnej Escula Tecina Superior de Arquitectura. Pracował tam również jako pomocnik znanych wtedy architektów. Znajomość z jednym z nich – Joanem Martorella’em, spowodowała, że poznał tajniki branży i wyrobił odpowiednie kontakty.

W roku 1878 Gaudi ukończył studia, zaczynając tym samym pracę na własną rękę. Nadeszły pierwsze zlecenia a po nich dość liczne następne. Pozornie mało znaczące rzeczy, na które otrzymywał zlecenie, wykonywał w sposób osobliwy, co też szybko przyniosło mu popularności persony co najmniej nietuzinkowej. Dowodem tego chociażby projekt gabloty dla sklepu z rękawiczkami, który pokazano wówczas szerzej na Wystawie Światowej w Paryżu (w 1878 roku).

Prawdziwie wielkie zlecania jednak wreszcie pojawiły się, a to za sprawą współpracy z Eusebim Guellem, czyli przemysłowcem z Barcelony, z którym znajomość przerodziła się w przyjaźń. Przedsiębiorca sfinansował wiele jego późniejszych dzieł np. Park Guell.

Wreszcie nadszedł pamiętny dla Gaudiego rok 1883, kiedy to otrzymał zlecenie na prace nad kościołem Sagrada Familia. Dopiero jednak w 1914 przystąpił Gaudi do prac intensywnych nad tym budynkiem – siłą rzeczy wprowadził się nawet na teren budowy, żyjąc poniekąd tylko i wyłącznie dla tego projektu, niczym opętany geniuszem pustelnik. Tam też odszedł 10 czerwca 1926 roku, a jego ciało złożono w jednej z krypt świątyni.

Ciekawostki o Gaudim

Jest autorem dziesięciu wspaniałych niepowtarzalnych barcelońskich projektów architektonicznych.
Secesja, neogotyk czy modernizm – wszystko to łączył w swej sztuce Gaudi na skalę dotąd nieznaną, w sposób wybitnie harmonijny. Wykorzystał nawet styl mauretański łącząc go z ściśle katalońskim. Był w tym niezwykle brawurowy, inny, czy po prostu genialny.
Jedne budynki Gaudiego przypominają wzburzone morze, inne pod względem perspektywy grzbiet smoka. Są to prawdziwe cuda architektoniczne, których daremnie szukać w innych miejscach świata.
Był w dzieciństwie bardzo chorowity, lecz mimo chronicznego reumatyzmu doskwierała mu bardzie od tego samotność, powodująca z czasem wzrost wspaniałej i niepowtarzalnej wyobraźni.
Powodem śmierci Gaudiego był wypadek, ponieważ przez swą nieuwagę wpadł pod barceloński tramwaj. Miała miejsce wówczas sytuacja niezwykła – oto wspaniałego artystę leżącego na ulicy przechodnie pomylili z żebrakiem lub bezdomnym, to z uwagi na skromność ubioru, jaki miał w zwyczaju Gaudi nosić. Został w końcu przewieziony do hospicjum dla ubogich, gdzie zmarł.