Grażyna Szapołowska

Grażyna Szapołowska przyszła na świat w Bydgoszczy 19 września 1953 roku. Jest polską aktorką filmową, teatralną i telewizyjną.

Spis treści

Biografia i życiorys Grażyny Szapołowskiej

Aktorstwo zaczynała po maturze, grając dwa lata w ramach Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Rok następnie 1977 był dla Szapołowskiej momentem ukończenia warszawskiej PWST, rozpoczynając swe siedmioletnie występy w warszawskim Teatrze Narodowym. Lecz jeszcze w trakcie studiów zaczynała grać w telewizyjnych serialach, m.in. w „Lalce” i „Czterdziestolatku”. Natomiast prawdziwy już debiut Szapołowskiej miał miejsce w „Zapachu ziemi”, czyli dramacie psychologicznym produkcji polsko-jugosłowiańskiej. Później, bo w roku 1982 przyszedł czas na jej rolę w węgierskim filmie „Inne spojrzenie”, i tego samego roku odegrała też rolę w „Wielkim Szu”.

Uważa się, że przełomem, po którym kariera Szapołowskiej nabrała już regularnego tempa, była jej rola w komedii muzycznej zatytułowanej „Lata dwudzieste…lata trzydzieste” w reżyserii Janusza Rzewskiego. Zagrała później w takich produkcjach Krzysztofa Kieślowskiego jak „Bez końca” i „Krótki film o miłości” z roku 1988. Ta ostatnia produkcja przyniosła jej nagrodę Srebrnego Hugo Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Chicago, podczas gdy gdyński 13. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych nagrodził ją wówczas nagrodą za najlepszą rolę kobiecą.

Lata z kolei 90. XX wieku były szczytem jej kariery, bowiem oddała takie kreacje jak matka w „Kronikach domowych”, czy tez Telimena w „Panu Tadeuszu”, którego to filmu reżyserem był Andrzej Wajda. To właśnie rola Telimeny przyniosła Szapołowskiej nagrodę Orła – rzecz jasna za najlepszą kobiecą rolę roku 2000.

Rok 2005 oznaczał dla Grażyny Szapołowskiej wydanie jej zbioru opowiadań zatytułowanych „Pocałunki”. Natomiast w 2011 zasiadła w jury programu TVP2 „Bitwa na głosy”.

Ciekawostki o Grażynie Szapołowskiej

W kwietniu 2011 Jan Englert zwolnił Grażyne Szapołowską w trybie dyscyplinarnym z Teatru Narodowego w Warszawie z powodu nie stawienia się na spektakl – a przyczyną były odbyte w tym samym czasie zdjęcia telewizyjne aktorki.
Grażyna Szapołowska jest laureatką Orła za kobiecą rolę główną w filmie „Pan Tadeusz”.
W 1997 podczas Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach Grażyna Szapołowska odcisnęła swą dłoń na Promenadzie Gwiazd.
W 2003 Grażyna Szapołowska została uhonorowana umieszczeniem tablicy z odlewem jej podpisu w Rynku Staromiejskim w Toruniu – w Alei Gwiazd, mieszczącej się przed Dworem Artusa.
Grażyna Szapołowska jest obecnie w czwartym związku. Z poprzedniego ma córkę Katarzynę.

Przeczytaj życiorys: Olga Bończyk

Cytaty Grażyny Szapołowskiej

„Aktorstwo jest zawodem, z którym wiąże się posiadanie czystości duszy. Aby pięknie i fantastycznie kłamać, trzeba być osobą bardzo prawdziwą.”

„Zawsze uważałam, że w kinie trzeba przede wszystkim być. W odróżnieniu od teatru, w którym przede wszystkim trzeba grać. Jeśli na ekranie stworzysz postać, która daje szansę na wielorakie interpretacje, to znaczy, że to co zagrałeś jest dobre.(…) Sztuka wymaga namiętności. Wszystko, co jest poprawne i w tzw. rygorach, to przeciętność.”

„Profesorowie na studiach uczyli, że artystą nie jest się dla forsy. Uwielbiam ją wydawać, ale na planie nie liczy się zupełnie. Bawi mnie, kiedy aktorzy snują opowieści, że zagrali w reklamie, bo dzięki niej mogli kupić to czy tamto. Skoro tłumaczą się, to znaczy, że traktują swój udział w promocji wybranego produktu jako danie tylnej części ciała. Czy wysokość gaży zmienia coś w tej kwestii? Przecież w reklamie także można wystąpić z wdziękiem lub bez niego. To znowu kwestia osobowości.”

„Wcale nie uważam, że miałam duże walory fizyczne. Na początku drogi aktorskiej wiedziałam, że muszę się przebić, nie ze względu na urodę, ale dlatego, że bardzo tego chciałam. Miałam nosa do scenariuszy, szczęście do pewnych reżyserów. I jakoś poszło.”