Helena Rubinstein

Helena Rubinstein przyszła na świat w Krakowie 24 grudnia 1870 roku. Zmarła 1 kwietnia 1965 r. w Nowym Jorku. Jej majątek wyceniony na 100 mln dolarów pochodził z faktu, iż była ona pomysłodawczynią produkującą słynne linie kosmetyków.

Biografia i życiorys Heleny Rubinstein

Wielu dziś uważa dość rozsądnie, iż dla Heleny Rubinstein „ładna” historia oznaczała coś więcej, bowiem była w niecodziennym konflikcie z prawdą. Po prawdzie Helena Rubinstein dorastała w warunkach całkiem ubogich na krakowskim Kazimierzu, a dokładniej przy ulicy Szerokiej numer 14, podczas gdy to co możemy prześledzić w jej biograficznym sprawozdaniu oznacza coś biegunowo innego, mianowicie chciała się widzieć w sielskim życiu zamożnej, żydowskiej rodziny, i taką też historię o sobie opowiadała później. To jednak nie koniec nieprawdziwych ogólników, ponieważ Helena Rubinstein poszła w konfabulacje szczegółowe, i tak w ten sposób była nawet w stanie opowiadać o wielkim, starym domostwie, którego liczne pokoje ozdabiały zbiory drogich malowideł kolekcjonowanych przez jej ojca tak samo jak inne drogie książki, antyki czy bibeloty.

Rodzina jej, według tej samej narracji, liczyć miała 10 osób – ona była natomiast córką najstarszą, na którą to łożył ojciec pozyskujący pieniądze na jej utrzymanie ze sprzedaży nafty oraz jaj. Rzecz jasna pojawił się też wątek jej matki, która poświęcona rodzinie wychowywała dzieci w duchu prawdy i poszanowania dla wszystkiego, łącznie i przede wszystkim z urodą.

Niestety ojciec nie wyraził zgody na jej ślub z ukochanym, ale ubogim studentem medycyny. Buntowała się przeciwko woli ojca i małżeństwu, z dużo starszym a lubianym przez ojca wdowcem, co skłoniło ją do wyjazdu do wujka, który mieszkał w Australii. Niespełna 18-letnia Helena pracowała tam w sklepie i opiekowała się dziećmi wujostwa. Na australijskiej prowincji spędziła 3 lata, by następnie migrować do Melbourne – czyli rozpocząć wielkie życie. W wynajętym mieszkaniu zaczęła przyrządzać kremy do pielęgnacji skóry, w efekcie otworzyła wkrótce salon piękności. Szczęśliwie zainteresowała się nią prasa, dzięki czemu zaczęła otrzymywać lawinowe zamówienia na swoje specyfiki. Nie była w stanie realizować zamówień własnoręcznie, więc poprosiła o pomoc twórcę jednej z mikstur, Lykusky’ego.

Więc udało się. Zaczęła zarabiać krocie, ponieważ jeden krem był w cenie średniej pensji. W międzyczasie obrotna pani wyszła za mąż za dziennikarza nazwiskiem Edwarda Titusa, rodząc mu wkrótce dwoje dzieci, lecz zdążyła już zdobyć serca Europejek, planując dalsze podboje. Przybyła z rodziną do Nowego Jorku w czasie wybuchu I wojny. Tam Rubinstein zatrudniła w swym przedsiębiorstwie siostry i kuzynostwo – nadając wkrótce rumieńców szarym, jak twierdziła, obliczom Amerykanek. Tam też powstawały jej kolejne salony, a ona została się milionerką.

Lata dwudzieste XX wieku oznaczały dla niej rozwód i kolejny związek, ale i przede wszystkim kryzys gospodarczy, który potrafiła jednak przekuć na swój już całkowity sukces, mimo że konkurencja próbowała skutecznie odwzorować jakość jej produktów kosmetycznych.

Na świecie wybucha tymczasem II Wojna, a Madame Rubinstein otwiera podwoje swych salonów w miastach jak Nowy Jork, Filadelfia, Waszyngton, Chicago oraz San Francisco. Usta malują tylko sufrażystki, więc kolor czerwony szminki jest niemoralny. Rubinstein rzecz jasna nie ma z tym problemu.. Szkoli wówczas instruktorki makijażu, które mają za zadanie przekazywać wiedzę klientkom. Promuje ponadto gimnastykę.

Podczas II wojny światowej Rubinstein decyduje się na specjalne dostawy dla armii – wysyła amerykańskim żołnierzom środki nie tylko na oparzenia, ale i kosmetyki do kamuflażu. Wspiera oprócz tego Polski Czerwony Krzyż. Tworzy i wówczas specjalny wodoodporny tusz do rzęs, jak i krem z witaminami – ujędrniający.

Otacza się także luksusem. Kłótnie z mężem kończą się z początku zakupem pereł, ale ostatecznie jednak rozwodem. W 26-pokojowym apartamencie Rubinstein gromadzi rzeźby z Afryki, wiktoriańskie krzesła, stoliki z Chin i tureckie lampy. Na ścianach zawisły obrazy takich jak Renoir, Picasso, Chagall, Matisse.

W 1950 roku jej koncern liczył 154 fabryki i 32 instytuty na całym świecie.

Zmarła 1 kwietnia 1965 r. w wieku 95 lat. Jej majątek wyceniono na 100 mln dolarów.

Ciekawostki o Helenie Rubinstein

• Była pracoholiczką, która nie mogła pojąć, co ludzie przez nią zatrudnieni mogą robić innego, niż pracować.
• Jej naczelnym celem było wydać wojnę zmarszczkom. Mikstury które sprzedawała, były znakomitym połączeniem jakości, ale i marketingu.
• Helena Rubinstein należała do najbogatszych kobiet świata.

Cytaty Heleny Rubinstein

„Dzieciństwo i młodość spędziłam w szczęśliwej atmosferze w wielkim, starym domostwie. Pokoje były zapełnione zbiorami ojca, który kolekcjonował bibeloty, antyki i książki.”

„Nienawidziłam Australii” – wspominała. – „Słońce jest samobójstwem dla urody!” – powtarzała.

„Niektóre kobiety nie kupią niczego, jeśli to będzie za tanie.”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Źródła

• https://www.biography.com/people/helena-rubinstein-9466271
• http://www.newsweek.pl/styl-zycia/zycie-heleny-rubinstein,69756,1,1.html
• https://gazetakrakowska.pl/historia-wielkiej-heleny-rubinstein/ar/397471

Tagi: