Ignacy Łukasiewicz

Ignacy Łukasiewicz (1822 – 1882) był polskim wynalazcą, twórcą lampy naftowej oraz przemysłu naftowego. Był również propagatorem działań w ramach poprawy skuteczności praw socjalnych pracowników. Był też zaangażowany charytatywnie.

Krótki życiorys Ignacego Łukaszewicza

Ignacy Łukasiewicz przyszedł na świat w miejscowości Zaduszniki w roku 1822. Nauki pobierał u ojców pijarów, w rzeszowskim gimnazjum. Rodzina jego – zubożała szlachta, nie miała jednak zbyt wielu funduszy na jego edukację, dlatego po ukończeniu czterech klas gimnazjum naukę przerwał. Poszedł więc do pracy, zostając aptekarzem w Łańcucie, następnie w Rzeszowie. Zaangażował się przy tym w działalność patriotyczną, zasilił szeregi jednej z organizacji patriotycznych o nazwie Towarzystwo Demokratyczne Polskie. Wkrótce potem aresztowany, ale szybko zwolniony, natomiast otrzymał nakaz zamieszkania we Lwowie, gdzie został aptekarzem. Z nauki jednak nie zrezygnował podejmując wkrótce studia kierunkowe na farmacji w Krakowie i Wiedniu, zostając dyplomowanym farmaceutą. Rozpoczął następnie badania wraz z Janem Zehem, dotyczyły produktów skraplania się oleju skalnego, otrzymując również wkrótce naftę świetlną, dzięki czemu został ojcem lamp naftowych, które szybko weszły do użycia. Za datę narodzin polskiego przemysłu naftowego uważany jest rok 1853.

Ignacy Łukasiewicz z dalszych prac nie zrezygnował, bowiem za cel powziął sobie udoskonalanie wynalazku. Przeniósł się do Gorlic. Powstaje wówczas jego spółka naftowa – pierwsza w świecie. Wykorzystanie ropy przy równoczesnym jej wydobyciu zostało celem spółki. Miejscowością, w której spółka odbywała swą działalność było Krosno. Natomiast w Ulaszowicach w roku 1856 Łukasiewicz założył swą destylarnię. Wkrótce pracę zaowocowały również powstaniem wiertnicy ręcznej oraz maszyny parowej do napędu owych wiertnic, co miało miejsce w roku 1862. Jednocześnie Łukasiewicz sponsorował działalności charytatywne – fundował mosty, kościoły i szkoły. Apogeum jego działalności stanowiło Towarzystwo Naftowe, które założył i na czele którego sam stanął. Zajmował się też szczególnie prawami socjalnymi pracowników, zwłaszcza tych, których sam zatrudniał. Stało się to kluczem do tego, by w 1873 roku Pius IX odznaczył go Orderem Św. Grzegorza oraz tytułem szambelana papieskiego.

Zmarł w 1882 roku. Powodem bezpośrednim zgonu było zapalenie płuc. Został pochowany w Zręcinie.

Biografia rozszerzona Ignacego Łukaszewicza

Ignacy Łukasiewicz przyszedł na świat w miejscowości Zaduszniki w roku 1822. Nauk udzielali mu ojcowie pijarzy. Chodził do rzeszowskiego gimnazjum. Przez wzgląd na brak funduszy na jego dalsze kształcenie, ścieżkę edukacyjną zakończył właśnie na gimnazjum. Podjął się więc pracy, a centrum zainteresowania zostało wtedy aptekarstwo – pracował w tym kierunku w Łańcucie, później przeniósł się do Rzeszowa. Był to czas, gdy również rozwijał się patriotycznie, a to jako działacz Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Został wkrótce aresztowany. Po odzyskaniu wolności otrzymał nakaz, by zamieszkać we Lwowie, dokąd też się udał, zostając lwowskim aptekarzem. Miały miejsce wtedy i decyzje związane z dalszym tokiem kształcenia, ponieważ podjął studia na farmacji krakowskiej i wiedeńskiej, otrzymując dzięki temu dyplom, więc również odpowiednie kwalifikacje poparte dokumentami. Zdradzał jednocześnie Ignacy Łukasiewicz wiele innych zainteresowań, na przykład już wtedy przedmiotem jego naukowych analiz został olej skalny. Badanie swe prowadził na tyle intensywnie i z zaangażowaniem, by otrzymać w efekcie tak zwaną naftę świetlną – substancję, na której to z kolei oparł swój wynalazek, czyli lampę naftową. Wynalazek szybko upowszechnił się, dając mu sławę i środki do dalszych działań, natomiast zwykło się przyjmować, iż rok 1953 jest momentem narodzenia się krajowego przemysłu naftowego.

Ignacy Łukasiewicz wciąż i bez ustanku kontynuował swe prace, kolejnym celem bowiem jego były próby poprawy efektywności lamp naftowych pod kątem jak najszerszego zastosowania ich w gospodarce. Nowym miejscem jego zamieszkania zostały Gorlice. Zostaje wówczas właścicielem spółki naftowej pierwszej w świecie. Celem spółki było rzecz jasna wykorzystanie ropy, przy czym równocześnie pracował nad efektywnością i innowacjami w zakresie wydobycia i pozyskiwania nafty. Miejscowością, którą uczynił siedzibą spółki, było podkarpackie miasto — Krosno. Natomiast miejscowość Ulaszowice zasłynęła później z opracowanej przez Łukaszewicza i wybudowanej destylarni — w roku 1856. Wkrótce pracę okazały się niezwykle owocnymi. Oto powstała wówczas wiertnica ręczna oraz maszyna parowa do napędu owych wiertnic, co odbyło się w roku 1862. Jednocześnie stały rosnący dochód Łukasiewicz zaczął przeznaczać na sponsorowanie działalności charytatywnych – fundował też budowę mostów, kościołów i szkół. Punktem kulminacyjnym jego działalności zostało założenie Towarzystwa Naftowego, które założył sam i na czele którego sam stanął, biorąc odpowiedzialność za wszystkie prace w tym kierunku. Zajmował się również poprawą kondycji i sprawnością praw socjalnych dotyczących pracowników, zwłaszcza tych, którzy u niego pracowali. Wreszcie w 1873 roku papież Pius IX zdecydował się odznaczyć Ignacego Łukasiewicza Orderem Św. Grzegorza oraz tytułem szambelana papieskiego.

Zmarł w 1882 roku na zapalenie płuc. Został pochowany w Zręcinie.

Ciekawostki o Ignacym Łukaszewiczu

• Ignacy Łukasiewicz wynalazł lampę naftową oraz upowszechnił wynalazek, odnajdując jego szerokie zastosowanie gospodarcze.
• Był prekursorem w dziedzinie otrzymywania nafty w procesie obróbki ropy naftowej – przeprowadził pierwszą na świecie destylację ropopochodną.
• Był pozytywistą upatrującym szans robotników w popularyzowaniu zabezpieczeń socjalnych.
• Moc światła jednej z lamp Łukasiewicza odpowiadała mocy oświetleniowej tuzina świec.
• Pod sam koniec życia zasilił Sejm Galicyjski, jako pionier przemysłowy, ale i wielki patriota.
• Był w związku ze swą…siostrzenicą…młodszą od niego o 15 lat.

Cytaty Ignacego Łukaszewicza

„Światła, światła i pracy dla ubogiego kraju i ludu.”

„Ten płyn to przyszłe bogactwo kraju, to dobrobyt i pomyślność dla jego mieszkańców, to nowe źródło zarobków dla biednego ludu i nowa gałąź przemysłu, która obfite zrodzi owoce.”

Źródła

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_%C5%81ukasiewicz
• https://biografia24.pl/ignacy-lukasiewicz/
• https://historia.org.pl/2016/05/24/ignacy-lukasiewicz-tworca-przemyslu-naftowego/

Autor zdjęcia Ignacego Łukasiewicza: Ysbail

Tagi: