Marcin – znaczenie imienia, imieniny, zdrobnienia, patron

Imię Marcin ma dosyć ciekawy rodowód, wywodzi się bowiem od imienia rzymskiego boga wojny. W Polsce występuje wiele powstałych od tego imienia nazwisk oraz nazw miejscowości, jak i znanych osób różnych profesji. Najsłynniejszym patronem tego imienia jest św. Marcin z Tours.

Pochodzenie i znaczenie imienia Marcin

Imię Marcin jest pochodzenia łacińskiego, a wywodzi się od imienia rzymskiego boga wojny – Marsa. Forma Martinus znaczyła w dawnych czasach „należący do Marsa” lub „poświęcony Marsowi”. W Polsce po raz pierwszy pojawiło się właśnie w formie Martinus, w źródłach z XII wieku, a konkretnie z roku 1175. Kolejne istniejące w Polsce formy tego imienia to Martin (XII-XIV wiek), Mertin (1370), Merten (1399) a także Martyn (1377), która jest formą wschodniosłowiańską. Istniały także imiona pochodne, jak np. Marcisz (1277). Od imienia Marcin powstało wiele nazwisk, np. Marciniak, Marciniec, Marcinkiewicz, Morcinek, Marcinik, Morciniec oraz nazw miejscowości: Marcinkowo, Marcinków, Marcinowa, Marcinowice, Marciszów, Marciszówek, Marcinkowice, Marcinki.

Historycznie największą popularnością to imię cieszyło się w wiekach XVI i XVII (Grzenia, s. 228). W roku 2020 otrzymało je 417 chłopców (miejsce 76), aczkolwiek ogółem w Polsce w tym roku było ponad 452 000 Marcinów, co daje temu imieniu wysokie miejsce 8. Co ciekawe, w języku polskim istnieje jeszcze mało popularna forma Martin. W roku 2020 takie imię nadano 46 chłopcom (162 miejsce), zaś ogólnie w naszym kraju jest trochę ponad 6 500 mężczyzn o tym imieniu (170 miejsce). 

Imieniny Marcina

Najpopularniejsza data imienin Marcina to 11 listopada. Osoby o tym imieniu mogą również obchodzić imieniny 30 stycznia, 6 marca, 9 i 13 kwietnia, 17 i 19 lipca, 8 i 24 października, 3 i 12 listopada oraz 7 i 29 grudnia.

Zdrobnienia imienia Marcin

Najpopularniejsze zdrobnienia imienia Marcin to: Marcinek, Marcinuś, Cinek, Cinuś.

Imię Marcin w innych językach

Język angielski – Martin, Marten

Język niemiecki – Martin, Martinus, Marten, Merten

Język hiszpański – Martin, Martino

Język francuski i rosyjski – Martin

Język włoski – Martino

Język łaciński – Martinus

Patron imienia Marcin

Łącznie w hagiografii można odnaleźć ponad 20 osób o imieniu Marcin. Postacią, która jest jednak wymieniania zdecydowanie najczęściej jest św. Marcin z Tours, który urodził się w Panonii w 316 lub 317 roku, prawdopodobnie w węgierskiej miejscowości Szombathely, czyli starożytnej Sabarii. Jego ojciec był trybunem wojskowym, zaś sam Marcin w wieku 15 lat został żołnierzem cesarskiej armii. Kiedy jego garnizon przebywał w Amiens Marcin napotkał półnagiego żebraka, więc oddał mu połowę swojego żołnierskiego płaszcza. W wieku 18 lat przyjął chrzest, zaś w roku 356 wystąpił z armii, ponieważ dalsze służenie w niej w coraz większym stopniu kłóciło się dla niego z przestrzeganiem zasad chrześcijaństwa. Przeniósł się do Poitiers, gdzie zaczął pobierać nauki u przyszłego św. Hilarego. W kolejnych latach kilkakrotnie zmieniał miejsce pobytu, był ponownie w Panonii, w Mediolanie, przebywał również jako pustelnik na wyspie Gallinaria w pobliżu Genui. W roku 361 założył klasztor w Lipugé. W roku 1971 z kolei został pomimo sprzeciwu części biskupów wybrany biskupem Tours. Cztery lata później założył kolejny klasztor, tym razem w Marmoutier. 

Henryk Fros i Franciszek Sowa podkreślają pewien istotny aspekt działalności św. Marcina z Tours, który łączył życie mnicha z pracą misyjną, a jednocześnie promował taką właśnie postawę. Sam w czasie pełnienia swojej posługi wyprawiał się m.in. nad środkową Loarę, a także do Paryża i Vienne. Ciekawym etapem jego życia były prowadzone przez niego rozmowy ze zwolennikami pryscylianizmu, która to nazwa wzięła się od imienia kapłana – Pryscyliana. Rozmowy te dotyczyły m.in. popełnianych przez nich „gnostyckich błędów”. Marcin miał w tej sprawie postępować raczej łagodnie (chociaż sam był uważany za zdecydowanego ascetę) i naraził się tym zarówno kapłanom katolickim, jak i zwolennikom Pryscyliana. Marcin z Tours zmarł w Candes w trakcie drogi powrotnej z jednej z wypraw duszpasterskich w dniu 8 listopada 397 roku. Został pochowany w Tours 11 listopada i to właśnie ten dzień został uznany za dzień św. Marcina. 

Dowiedz się więcej o św. Marcinie z Tours

Znani imiennicy

Marcin Daniec – urodzony w 1957 roku satyryk, artysta kabaretowy a także stand-uper. Współtworzył kabaret Takich Dwóch, współpracował również z Wałami Jagiellońskimi i Pod Egidą. W TVP prowadził programy Hit Dekady oraz Daniec z gwiazdami, czyli Euro Show. Dowiedz się więcej

Marcin Gortat – urodzony w 1984 roku koszykarz. Występował w NBA w takich zespołach, jak Orlando Magic, Phoenix Suns, Washington Wizards oraz Los Angeles Clippers. Odznaczony medalem „Za zasługi dla obronności kraju” oraz Orderem Uśmiechu. Dowiedz się więcej

Marcin Dorociński – urodzony w 1973 roku aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Związany z Teatrem Ateneum w Warszawie. Za rok 2012 otrzymał Paszport Polityki. Zagrał m.in. w filmach Moje córki krowy, Jack Strong, Pod mocnym aniołem i 303. Bitwa o Anglię. Dowiedz się więcej

Marcin Miller – urodzony w 1970 roku piosenkarz. Od roku 1990 jest wokalistą oraz liderem zespołu Boys, z którym wydał 21 studyjnych albumów. Jest jurorem i prowadzącym programu Disco Star na antenie Polo TV. Wystąpił również gościnnie w filmie Kochaj i rób co chcesz. Dowiedz się więcej

Marcin Prokop – urodzony w 1977 roku prezenter telewizyjny, dziennikarz i publicysta, jego artykuły ukazywały się na łamach „Przekroju”, „Wprost” oraz „Glamour”. Był redaktorem naczelnym „Przekroju” i „Machiny”. Współprowadzi m.in. program Dzień dobry TVN. Dowiedz się więcej

Marcin Sójka – urodzony w 1986 roku piosenkarz oraz autor tekstów. Zwyciężył w 9 edycji programu The Voice of Poland. Jego utwór pt. Zaskakuj mnie dotarł do 1 miejsca na kilku listach. Na 56 KFPP w Opolu podczas koncertu „Premiery” zdobył nagrodę publiczności im. Karola Musioła. Dowiedz się więcej

Bibliografia

J. Bubak, Księga naszych imion, Ossolineum, Wrocław 1993.

H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 4, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000.

J. Grzenia, Słownik imion, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

Tagi: