Imię Monika to imię wyjątkowo tajemnicze, niezwykle trudno jest bowiem ustalić skąd ono dokładnie pochodzi. Istnieje w tej kwestii co najmniej kilka mniej lub bardziej egzotycznych teorii. W Polsce oprócz formy podstawowej funkcjonuje również czasem w wersjach zagranicznych.
Pochodzenie i znaczenie imienia Monika
Imię Monika jest imieniem dosyć tajemniczym. Trudno jest bowiem dokładnie ustalić jakie jest jego pochodzenie. Istnieją tutaj jedynie pewne teorie. Zgodnie z jedną z nich pochodzi ono od greckiego wyrazu mónos, które oznacza „samotna, jedna, jedyna, sama”. Według innych koncepcji miałoby ono pochodzić od innego, aczkolwiek już obecnie nieznanego imienia fenickiego lub nawet afrykańskiego. Na gruncie polskim w źródłach z połowy wieku XV można co prawda odnaleźć takie formy, jak np. Mońka, jednak badacze nie mają pewności co do tego, czy forma ta w istocie pochodzi od imienia Monika. Samo to imię zaczęło częściej występować na polskich ziemiach dopiero w wieku XIX (Grzenia, s. 249). Wydaje się, że imię to traci obecnie na popularności, ponieważ o ile w roku 2020 w Polsce było prawie 379 500 kobiet o tym imieniu (wciąż wysokie miejsce 14), to w tym samym roku nadano je tylko 188 dziewczynkom, co daje mu odległe miejsce 100. Jednocześnie 678 kobiet nosiło to imię w występującej za granicą formie Monica, a 95 w formie Monique.
Imieniny Moniki
Najpopularniejszą datą imienin Moniki jest 4 maja. Kobiety, dziewczyny i dziewczynki o tym imieniu mogą również obchodzić imieniny 18 stycznia, 21 maja, 27 lipca oraz 27 sierpnia.
Zdrobnienia imienia Monika
Najpopularniejsze zdrobnienia imienia Monika to Monisia, Moniczka, Nika, Moniak, Monieczka, Moniś, Monia, Mona, Monka, Monikuś.
Imię Monika w innych językach
Język angielski i hiszpański – Monica
Język niemiecki – Monika, Monica
Język francuski – Monique
Język włoski – Monica, Monnica
Język rosyjski – Monika
Język łaciński – Monica
Patronka imienia Monika
Najbardziej znaną patronką tego imienia jest św. Monika z Tagasty, która była matką św. Augustyna. Z jego pism pochodzi też wiele informacji o jej życiu. Urodziła się prawdopodobnie w roku 332 w Tagaście, w Numidii. Obecnie jest to liczące około 180 000 mieszkańców miasto Souk Ahras w Algierii. Jej rodzice byli chrześcijanami. Dość wcześnie została wydana za mąż, jej małżonkiem był Patrycjusz, urzędnik i poganin, który miał niezwykle trudny charakter, był też porywczy. Monika musiała sobie również radzić z nieprzychylną teściową. Podobno jednak stopniowo udało się jej wpłynąć na oboje. Patrycjusz niedługo przed swoją śmiercią w 371 roku nawrócił się i przyjął chrzest.
Dalszy okres życia Moniki to przede wszystkim jej obecność w życiu jej dzieci. Wiadomo, że oprócz Augustyna miała córkę o nieznanym niestety obecnie imieniu oraz jeszcze jednego syna, Nawigiusza. Jak wspominają Henryk Fros i Franciszek Sowa najwięcej – jak byśmy dzisiaj powiedzieli – nerwów Monikę kosztował właśnie Augustyn, który nie zawsze prowadził tak właściwe życie, jak zwykło się o nim mówić i który był nawet przez pewien czas manicheistą. Jego matka dosyć często podróżowała z nim, m.in. do Rzymu i Mediolanu, próbując na niego wpłynąć. O tym, jak wielkim zmartwieniem dla niej bywał najlepiej świadczy sytuacja, w której jeden z biskupów zwrócił się do niej ze słowami, że nie jest możliwe, aby syn tylu łez zginął. Wsparcia udzielał jej m.in. przyszły święty Ambroży z Mediolanu. W końcu Augustyn wraz z Alipiuszem i Adeodatem 24 lub 25 kwietnia 387 roku zdecydował się przyjąć chrzest, co stało się właśnie w Mediolanie.
Monika i Augustyn mieli w dalszych planach powrót do Afryki. Niestety jej już nie udało się tam powrócić, ponieważ kilka dni po rozmowie odbytej w Ostii, gdzie oboje czekali na statek, zachorowała na febrę. Niedługo później zmarła. Nie jest dokładnie wiadomo którego dnia to się stało, wspomina się jedynie, że najprawdopodobniej miesiącem jej śmierci był listopad. Jej cześć została niejako przypomniana i na nowo rozbudzona po tym, jak w roku 1162 kanonicy regularni, czyli inaczej augustianie, z Arrouaise pod Arras zdecydowali się sprowadzić jej relikwie. Właśnie według augustianów nawrócenie św. Augustyna miało miejsce 5 maja. Chcąc zatem połączyć z tą datą wspomnienie o św. Monice ustalono je na dzień 4 maja. Z kolei po reformie kalendarza liturgicznego z 1969 roku jej wspomnienie ustalono na 27 sierpnia – dzień przed wspomnieniem św. Augustyna. Św. Monika jest uważana przede wszystkim za patronkę kobiet przeżywających problemy małżeńskie oraz matek, które w jakiś sposób zawiodły się na swoich dzieciach.
Przeczytaj więcej o św. Monice
Znane imienniczki
Monica Bellucci – urodzona w 1964 roku włoska aktorka. W młodości pracowała jako modelka. Za rolę w filmie Apartament (1996) była nominowana do Cezara. Zagrała m.in. w Pasji, 2 i 3 części cyklu Matrix (Reaktywacja i Rewolucje), Malenie oraz Nieustraszonych braciach Grimm. Dowiedz się więcej
Monika Pyrek-Rokita – urodzona w 1980 roku lekkoatletka, która występowała w konkurencji skoku o tyczce. Na mistrzostwach świata zdobyła łącznie dwa srebrne medale i jeden brązowy. Zdobyła również srebrny medal na mistrzostwach Europy. Wielokrotna mistrzyni Polski.
Monika Brodka – urodzona w 1988 roku piosenkarka. Zwyciężyła w 3 edycji programu Idol. Jest wielokrotną laureatką Fryderyków, została nagrodzona m.in. w kategoriach album roku pop, wokalistka roku i piosenka roku. W roku 2011 została uznana piosenkarką roku przez Glamour. Dowiedz się więcej
Monika Olejnik (właściwie Wasowska) – urodzona w 1956 roku dziennikarka telewizyjna i prasowa. Od lat na antenie najpierw TVN, a obecnie TVN24 prowadzi program Kropka nad i. Publikuje również felietony na łamach „Gazety Wyborczej”. Pracowała dla Radia Zet. Dowiedz się więcej
Monika Urlik – urodzona w 1983 roku piosenkarka. Wykonywana przez nią muzyka lokuje się na pograniczu popu, R&B oraz gospel. W roku 2002 wywalczyła drugą nagrodę w finale Szansy na Sukces. Współpracowała m.in. z zespołem Afromental i indywidualnie z Baronem oraz z Tede. Dowiedz się więcej
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Bibliografia
J. Bubak, Księga naszych imion, Ossolineum, Wrocław 1993.
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 4, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000.
J. Grzenia, Słownik imion, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.
Herbert Gnaś jest doktorem nauk społecznych w zakresie nauki o polityce. Tytuł uzyskał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorem monografii naukowej "Protokół z Kioto. Analiza decyzji międzynarodowej". Został laureatem konkursów polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych na najlepszą rozprawę doktorską (nagroda główna) i książkę politologiczną (wyróżnienie).
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: