Irena Kirszenstein-Szewińska przyszła na świat w Leningradzie 24 maja 1946 roku. Zmarła w Warszawie 29 czerwca 2018 roku. Była polską lekkoatletką, która specjalizowała się w skoku w dal i biegach sprinterskich. Została odznaczona Orderem Orła Białego.
Spis treści
Krótki życiorys Ireny Szewińskiej
Była jednym najbardziej utytułowanych polskich sportowców, najwybitniejszą lekkoatletką w historii: stawała na podium najczęściej, bo na czterech kolejnych odbywających się igrzyskach olimpijskich, zostając siedmiokrotną medalistką igrzysk olimpijskich (zdobyła w efekcie swych startów aż 3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe). Była przy tym Szewińska dziesięciokrotną medalistką mistrzostw Europy (zdobyła wówczas 10 medali na otwartym stadionie i 3 w hali). Była przy tym wielokrotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharu Europy.
Na przestrzeni lat 1965-1979 Irena Szewińska zdobyła 24 medale startując na mistrzostwach Polski, a to w biegu na dystansie 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, jak również w sztafecie 4 razy po 100 metrów, ale i w skoku w dal.
Rozpisywany przez „Przegląd Sportowy” plebiscyt przyznał jej czterokrotnie tytuł najlepszego sportowca Polski, zajmując aż czterokrotnie miejsce drugie.
W 1974 natomiast wybrana została na najlepszą sportsmenką na świecie przez prestiżowy United Press International. Wygrała wówczas także rozpisywany doroczny plebiscyt Track & Field Athlete of the Year.
29 września 2007 Irena Szewińska została uhonorowana doktoratem honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.
Zmarła w Warszawie 29 czerwca 2018 roku.
Biografia rozszerzona Ireny Szewińskiej
Urodziła się jako Irena Kirszenstein w rodzinie żydowskiej[7], 24 maja 1946 w Leningradzie (ówczesna nazwa Petersburga)[8][3]. Jej ojciec, Jakub Gustaw Kirszenstein[2] (1919−2002) był inżynierem akustykiem i pochodził z Warszawy, natomiast matka, Eugenia z domu Rafalska (1922−1996), z Kijowa[9]. Rodzice poznali się w Uzbekistanie, dokąd w 1941 ewakuowano kijowskie zakłady, w których pracowała matka Ireny, a także leningradzki instytut, w którym studiował jej ojciec. W 1947 Kirszensteinowie wraz z córką osiedlili się w Warszawie. W 1953 jej rodzice rozwiedli się, a Irena zamieszkała z matką przy al. Świerczewskiego (obecnie al. „Solidarności”) w Warszawie[10].
Fakty znane i zapamiętane najlepiej
Przyszła na świat w rodzinie żydowskiej dnia 24 maja 1946 roku w Leningradzie (ówczesna nazwa Petersburga), jako Irena Kirszenstein.
Była polską sprinterką, która dominowała w lekkoatletyce kobiet przez prawie dwie dekady. W latach 1964–1976 Irena Szewińska zdobyła siedem medali olimpijskich, pobijając w ten sposób dotychczasowy rekord w medalach zdobytych kiedykolwiek przez kobietę w igrzyskach olimpijskich. Szewińska, będąc bez cienia wątpliwości wybitną zawodniczką w biegu z przeszkodami i skoku w dal, została uznana za najlepszą kobietę w swoim pokoleniu.
Kim była w przybliżeniu
Kirszenstein urodziła się w Rosji, chociaż jej rodzice byli Polakami, a rodzina wróciła do Polski, gdy ona była jeszcze dzieckiem. Miała 18 lat, kiedy startowała na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku, zdobywając złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów i srebrne medale w biegu na 200 metrów i skoku w dal. W 1967 roku wyszła za mąż za Janusza Szewińskiego, fotografa sportowego. Podczas Igrzysk Olimpijskich w 1968 roku wygrała 200-metrowy bieg w rekordowym czasie (22,5 sekundy) i zdobyła brązowy medal w biegu na 100 metrów.
Sukcesy wielkie pomimo dużych trudności
Narodziny syna Andreja w 1970 r. oraz ciężka kontuzja kostki uniemożliwiły Szewińskiej trenowanie przez rok, ale udało jej się zregenerować na czas igrzysk olimpijskich w Monachium w 1972 r.. Tam zapracowała na brązowy medal w biegu na 200 metrów. W 1973 roku jej mąż został jej trenerem i Szewińska postanowiła wziąć udział w nowym wydarzeniu – 400-metrowym sprincie. W następnym roku w Warszawie stała się pierwszą kobietą, która przebiegła 400 metrów w mniej niż 50 sekund. Podczas igrzysk w Montrealu w 1976 roku Irena Szewińska właśnie zdobyła złoty medal na 400 metrów w rekordowym czasie (49,28 sekundy). Jej kariera olimpijska zakończyła się nadwyrężeniem mięśni podczas igrzysk w Moskwie w 1980 roku.
Mistrzyni lekkoatletyki – Irena Szewińska
Uznana za Polkę roku 1965, Szewińska zdobyła również nagrodę dla Kobiety w Roku od radzieckiej agencji prasowej TASS i wielu innych organizacji w latach 60. i 70.. Później oddawała się współpracy z wieloma organizacjami sportowymi, a w 1998 roku została członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. W 2012 roku była jedną z pierwszych osób wprowadzonych do Galerii Sław Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekkoatletyki. Czterokrotnie była również wybierana na najlepszego sportowca Polski w plebiscycie organizowanym przez „Przegląd Sportowy” i aż czterokrotnie zajmowała miejsce drugie. Warto przy tym zaznaczyć szczególnie, iż w 1974 roku agencja prasowa United Press International wybrała ją najlepszą sportsmenką na świecie.
Odeszła zapamiętana najlepiej
Irena Szewińska zmarła 29 czerwca 2018, po długiej i heroicznej walce z chorobą nowotworową. Irena Kirszenstein-Szewinska została w naszej pamięci jedną z najlepszych kobiet lekkoatletów wszech czasów, zdobywając medale na czterech kolejnych Igrzyskach Olimpijskich – dokonując zatem wyczynu, którego nigdy wcześniej nie osiągnął żaden biegacz, mężczyzna ani kobieta. Żegnało ją wielu, lecz przede wszystkim mąż Sławomir Szewiński, oraz dwaj synowie – Andrzej i Jarosław.
Ciekawostki o Irenie Szewińskiej
- Irena Szewińska urodziła się w rosyjskim Leningradzie.
- Jej matka kupiła telewizor, po to tylko, by oglądać występy olimpijskie córki.
- Irena Szewińska nigdy w życiu nie przebiegła na treningach podyktowanych dystansem olimpijskim więcej niż 400 metrów, to w związku ze specjalnym treningiem interwałowym oraz „dwuminutówkom”, które zalecał i uskuteczniał jej trener.
- Aż trzykrotnie lewa noga Szewińskiej lądowała w gipsie.
Cytaty Ireny Szewińskiej
„Prawdę mówiąc, to po zakończeniu sportowej kariery nie miałam w ogóle pojęcia o tym, że pozostanę w sporcie. Właściwie to za bardzo nawet nie wiedziałam, co chciałam robić. Wówczas pojawiła się propozycja zostania członkiem kierownictwa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Po dwóch miesiącach były również wybory do władz Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W grudniu 1980 roku zostałam sportowym działaczem. I tak krok po kroku wciągnęłam się w tę pracę, która daje mi dużo satysfakcji.”
„Nie dostałam żadnego samochodu, a jedynie talon na niego. Auto musiałam kupić na raty. I kupiłam. Z tym tylko, że wszystkie pozostałe nagrody starczyły mi jedynie na pierwszą samochodową ratę. Dziś zawodnicy tej najwyższej klasy mają znacznie lepiej. Mogą na sporcie dorobić się całkiem sporych pieniędzy.”
„Myślę, że 75% szans wykorzystałam. Mam satysfakcję, że jestem w księdze rekordów Guinnessa jako jedyna zawodniczka, która zdobywała na igrzyskach medale w pięciu konkurencjach lekkoatletycznych – na 100, 200 i 400 m, w sztafecie 4×100 m i w skoku w dal.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Szewi%C5%84ska
- https://gazetawarszawska.com/index.php/historia-2/1384-nie-zyje-irena-szewinska-nazw-panienskie-kirszenstein
- https://www.britannica.com/biography/Irena-Kirszenstein-Szewinska
- https://www.jewishvirtuallibrary.org/irena-kirszenstein-szewinska
Zdjęcie pochodzi z portalu wikipedia.org. Autorem jest Sławek. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.0.
