Izaak

Izaak był patriarchą biblijnym. Był obiecanym przez Boga synem Abrahama i Sary oraz ojcem Jakuba i Ezawa.

Kim był Izaak? Historia jego życia

Wedle genealogii biblijnej Izaak był uroczyście przyobiecanym (Rdz 17, 16. 19; 18, 10) synem Abrahama i Sary (21, 1-7). Urodził się w czasie, gdy Abraham kontaktował się z kananejskim królem Beer-Szeby, a więc w kraju, zamieszkanym później przez Agarejczyków.

W pamięci potomnych zapisała się przede wszystkim jego trzydniowa wędrówka do kraju Moria (Rdz 22, 1-19), który trudno zidentyfikować. Tradycja żydowska dopatrywała się tutaj góry Moriyach, a tę utożsamiała z jerozolimskim wzgórzem, na którym stanęła Świątynia (por. 2 Krn 3, 1). Ojciec, przybywszy z Mezopotamii, gdzie jeszcze praktykowano ofiary z pierworodnych, miał go teraz złożyć w ofierze. Bóg zażądał od Abrahama ofiary ze swojego jedynego syna Izaaka. Zażądał tego, aby w pełni okazała się wiara i posłuszeństwo Abrahama, jednakże w ostatniej chwili Bóg zabronił dopełnić tej ofiary. Obraz tej ofiary i jej substytucji – Żydzi zwali Ageda – mocno osiadł w pamięci pokoleń. Tradycja chrześcijańska, o której świadczyły już wyobrażenia z katakumb, dopatrywała się w tej ofierze figury ofiary Chrystusa. Później myśl tę rozwijali Ojcowie, zwłaszcza św. Ambroży.

Izaak ożenił się z Rebeką, córką Aramejczyka Betuela (Rdz 24). W dziejach patriarchów nie zajmuje pierwszego miejsca, lecz w wielu chwilach swojego życia przypomina swego ojca. Jak z Abrahamem, tak teraz z nim król Abimelek zawiera przymierze (ib. 26, 26-31 oraz 21, 22-32). Nie jest natomiast nomadą jak ojciec. Wiedzie bardziej osiadłe życie, zatrzymując się na dłuższe pobyty w Hebronie, w Beer-Szebie, w Gerarze i u źródeł Lachaj-Roj. Żyje wtedy na południowym skraju Palestyny, u granic rozdzielających lud Izraela i Edomu. Jeden i drugi lud będzie uznawał go za swojego protoplastę.

Izaak miał z Rebeką dwóch synów: Ezawa i Jakuba. Ponieważ w kraju zapanował głód, Izaak udał się do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru, gdzie „dorobił się wielkiej majętności” (Rdz 26, 1; 13). Na krótko przed śmiercią, kiedy chciał pobłogosławić Ezawa, swojego ulubionego syna, Rebeka używszy podstępu sprawiła, że błogosławieństwo otrzymał Jakub. Ponieważ Jakub pozbawił brata przywileju pierworództwa i odebrał od niego błogosławieństwo, uciekł – obawiając się Ezawa – do Charanu, gdzie mieszkał jego wuj Laban. Poślubił najpierw jego córkę Leę, a potem jej siostrę Rachelę. Każda z nich urodziła mu synów, a oprócz tego miał także synów z niewolnicami Bilhą i Zilpą. Razem miał dwunastu synów, którzy stali się przodkami dwunastu pokoleń ludu żydowskiego.

Wedle zapewnienia zawartego w Księdze Rodzaju (Rdz 49, 30-31) Izaaka pochowano w rodzinnym grobie w Makpela.

Izaak nie figuruje w Martyrologium Rzymskim.

Źródła

O. Hugo Hoever, Żywoty Świętych Pańskich, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1995

Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, tom 3, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 1997

Tagi: