Izaak był patriarchą biblijnym. Był obiecanym przez Boga synem Abrahama i Sary oraz ojcem Jakuba i Ezawa.
Kim był Izaak? Historia jego życia
Wedle genealogii biblijnej Izaak był uroczyście przyobiecanym (Rdz 17, 16. 19; 18, 10) synem Abrahama i Sary (21, 1-7). Urodził się w czasie, gdy Abraham kontaktował się z kananejskim królem Beer-Szeby, a więc w kraju, zamieszkanym później przez Agarejczyków.
W pamięci potomnych zapisała się przede wszystkim jego trzydniowa wędrówka do kraju Moria (Rdz 22, 1-19), który trudno zidentyfikować. Tradycja żydowska dopatrywała się tutaj góry Moriyach, a tę utożsamiała z jerozolimskim wzgórzem, na którym stanęła Świątynia (por. 2 Krn 3, 1). Ojciec, przybywszy z Mezopotamii, gdzie jeszcze praktykowano ofiary z pierworodnych, miał go teraz złożyć w ofierze. Bóg zażądał od Abrahama ofiary ze swojego jedynego syna Izaaka. Zażądał tego, aby w pełni okazała się wiara i posłuszeństwo Abrahama, jednakże w ostatniej chwili Bóg zabronił dopełnić tej ofiary. Obraz tej ofiary i jej substytucji – Żydzi zwali Ageda – mocno osiadł w pamięci pokoleń. Tradycja chrześcijańska, o której świadczyły już wyobrażenia z katakumb, dopatrywała się w tej ofierze figury ofiary Chrystusa. Później myśl tę rozwijali Ojcowie, zwłaszcza św. Ambroży.
Izaak ożenił się z Rebeką, córką Aramejczyka Betuela (Rdz 24). W dziejach patriarchów nie zajmuje pierwszego miejsca, lecz w wielu chwilach swojego życia przypomina swego ojca. Jak z Abrahamem, tak teraz z nim król Abimelek zawiera przymierze (ib. 26, 26-31 oraz 21, 22-32). Nie jest natomiast nomadą jak ojciec. Wiedzie bardziej osiadłe życie, zatrzymując się na dłuższe pobyty w Hebronie, w Beer-Szebie, w Gerarze i u źródeł Lachaj-Roj. Żyje wtedy na południowym skraju Palestyny, u granic rozdzielających lud Izraela i Edomu. Jeden i drugi lud będzie uznawał go za swojego protoplastę.
Izaak miał z Rebeką dwóch synów: Ezawa i Jakuba. Ponieważ w kraju zapanował głód, Izaak udał się do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru, gdzie „dorobił się wielkiej majętności” (Rdz 26, 1; 13). Na krótko przed śmiercią, kiedy chciał pobłogosławić Ezawa, swojego ulubionego syna, Rebeka używszy podstępu sprawiła, że błogosławieństwo otrzymał Jakub. Ponieważ Jakub pozbawił brata przywileju pierworództwa i odebrał od niego błogosławieństwo, uciekł – obawiając się Ezawa – do Charanu, gdzie mieszkał jego wuj Laban. Poślubił najpierw jego córkę Leę, a potem jej siostrę Rachelę. Każda z nich urodziła mu synów, a oprócz tego miał także synów z niewolnicami Bilhą i Zilpą. Razem miał dwunastu synów, którzy stali się przodkami dwunastu pokoleń ludu żydowskiego.
Wedle zapewnienia zawartego w Księdze Rodzaju (Rdz 49, 30-31) Izaaka pochowano w rodzinnym grobie w Makpela.
Izaak nie figuruje w Martyrologium Rzymskim.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
O. Hugo Hoever, Żywoty Świętych Pańskich, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1995
Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, tom 3, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 1997
Redaktor i administrator strony Zyciorysy.info. Od 2018 roku zgłębia historie znanych ludzi, w czym pomagają mu dziesiątki książek z życiorysami znanych postaci, wideo wywiady czy publikacje internetowe. Efektem tych działań jest ponad 450 opublikowanych życiorysów. Jego publikacje bywają źródłem dla wielu znanych portali.
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: