Johnny Cash, a właściwie John Ray Cash, przyszedł na świat w Kingsland 26 lutego 1932 roku. Zmarł w Nashville 12 września 2003 roku. Był amerykańskim muzykiem country, piosenkarzem i aktorem. Został odznaczony Narodowym Medalem Sztuki.
Krótki życiorys Johnny’ego Cash’a
John Ray Cash był ikoną amerykańskiej muzyki country. Inspirował się m.in. muzyką gospel, a także irlandzką muzyka folkową. Karierę muzyczną musiał jednak wkrótce odłożyć, a to ze względu na powołanie go do armii USA, z której powrócił do cywila w 1954 roku. Rok później przeniósł się do Memphis, zarabiając tam na życie grywaniem w różnych podrzędnych lokalach. Starał się wówczas ze wszystkich sił o kontrakt ze znaną wytwórnią Sun Records, by wreszcie w 1957 roku nagrać cały album. Kolejną wytwórnią artysty zostało Columbia Records, gdzie już jego pierwszy utwór „Don’t Take Your Guns to Town” zyskał ogromną popularność i przez wiele lat święcił triumfy w na samym topie list przebojów. Wraz z rosnącą popularnością artysty doszło jednak do problemów, okazało się, że nie radził sobie zbyt dobrze z alkoholem, ale i z narkotykami. Jednak problemy z używkami miały też zdolności inspiracyjne, nie wpływając diametralnie na jego twórczą pracę i jego kolejny singiel zatytułowany „Ring of Fire” również lądował kolejno na 1. miejscach amerykańskich list przebojów muzyki country. Pod koniec lat 60. jednak pod silnym wpływem narkotyków Johnny podjął próbę samobójczą, na szczęście nieskuteczną. Był to moment zwrotny w walce Cash’a z uzależnieniami, zerwał bowiem z nałogami zostając osobą bardzo religijną.
Lata 70. przyniosły nieznaczny spadek popularności artysty, lecz mimo to ukazała się w księgarniach w 1975 roku autobiografia artysty, rozchodząc się w zawrotnym nakładzie blisko 1,3 mln egzemplarzy. W połowie lat 80 ukazała się z kolei jego powieść pt. „Man In White”, a w latach 90 . powstało uzupełnienie jego autobiografii, któremu dał tytuł: „Cash: The Autobiography”. W 1997 wykryto u Johnn’ego syndrom Shy-Dagera, czyli niezwykle dolegliwą chorobę. Wydał wówczas albumy zdecydowanie bardziej ponure niż dotychczas, na co wpływ miała pewnie choroba muzyka. Johnny Cash odszedł w 2003 roku, powodem były komplikacje pooperacyjne.
Rozszerzona biografia Johnn’ego Cash’a
Urodzony w 1932 roku Johnny Cash, czyli „The Man in Black”, był piosenkarzem, gitarzystą i kompozytorem, którego muzyka w innowacyjny sposób łączy nurty jak country, rock, blues i gospel. Zmarł z powodu powikłań cukrzycy 12 września 2003 r.
Wczesne życie Johnny’ego
Piosenkarz i autor tekstów Johnny Cash urodził się 26 lutego 1932 roku w Kingsland w Arkansas. Syn biednego baptystów z Południowej Baptystów, Cash, jedno z siedmiorga dzieci urodzonych przez Raya i Carrie Rivers Cash, przeprowadził się wraz z rodziną w wieku 3 lat do Dyess w Arkansas, aby jego ojciec mógł skorzystać z wprowadzanych programów rolniczych „New Deal”. Tam klan Cashów mieszkał w pięciopokojowym domu i uprawiał 20 akrów bawełny i innych sezonowych upraw.
J. R. spędził większość następnych 15 lat na polach, pracując razem z rodzicami i rodzeństwem, aby spłacić swoje długi. To nie było łatwe życie, a muzyka była jednym ze sposobów, w jaki rodzina Casha dnajdywała dystans do niektórych życiowych trudności. Piosenki otaczały młodego J. R., czy to folklorystyczne i hymnowe ballady jego matki, czy bluesowa muzyka ciężko pracujących, którą ludzie śpiewali na polach.
Od najmłodszych lat Cash, który zaczął pisać piosenki w wieku 12 lat, okazywał miłość do muzyki, która otaczała jego życie. Wyczuwając jego zmysł do śiewania, matka zebrała wystarczająco dużo pieniędzy, aby mógł wziąć lekcje śpiewu. Jednak po zaledwie trzech lekcjach jego nauczyciel, zafascynowany unikalnym już stylem śpiewania Casha, powiedział mu, aby przestał brać lekcje i nigdy nie porzucał swego naturalnego głosu.
Również religia miała duży wpływ na dzieciństwo Casha. Jego matka była pobożnym członkiem Zielonoświątkowego Kościoła Bożego, a jego starszy brat Jack był zdeterminowany, by wstąpić do kapłaństwa, aż do swojej tragicznej śmierci w 1944 r.. Doświadczenia to właśnie z wczesnej młodości spędzanej w polu oraz na modlitwach stały się powracającymi tematami w karierze Casha.
Służba wojskowa i aspiracje muzyczne
W 1950 r. Cash ukończył szkołę średnią i opuścił Dyess w poszukiwaniu pracy, udając się do Pontiac w stanie Michigan, pracując przez pewien czas w fabryce karoserii samochodowych. Zapisał się wkrótce by wstąpić do armii, a ściślej – do lotnictwa USA jako „John R. Cash” – przepisy wojskowe bowiem wymagały pełnego imienia – i został wysłany na szkolenie do bazy sił powietrznych Lackland w San Antonio w Teksasie, gdzie poznał przyszłą żonę Vivian Liberto. Przez większość swoich czterech wojskowych lat w lotnictwie, Cash stacjonował w Landsbergu w Niemczech Zachodnich, gdzie pracował jako oficer przechwytywania informacji radiowych, podsłuchując sowiecki ruch radiowy.
Również w Niemczech Cash zaczął zwracać większą uwagę na muzykę. Wraz z kilkoma kumplami z Air Force założył Landsberg Barbarians, co dało Johnny’emu okazję do grania na żywo, nauki gry na gitarze, a także pisania piosenek. „Byliśmy okropni,” powiedział później, „ale to piwo Lowenbrau sprawiło, że poczułem się, jakbym był świetny. Zabieraliśmy nasze instrumenty do tych cholernych miejsc i graliśmy, dopóki nas nie wyrzucili lub nie rozpoczęła się rozróba”.
Po zwolnieniu ze służby, w lipcu 1954 r., Cash poślubił Vivian i zamieszkał z nią w Memphis w Tennessee, gdzie pracował najlepiej, jak mógł, jako sprzedawca. Zajmując się muzyką po godzinach, Cash połączył siły z kilkoma mechanikami, Marshallem Grantem i Lutherem Perkinsem, którzy pracowali ze starszym bratem Johnny’ego, Royem. Młodzi muzycy wkrótce nawiązali ścisłą więź, a ekipa i ich żony często udawały się do jednego ze swoich domów, aby grać muzykę, w większości opartą na tematach ewangelicznych.
Cash, który grał na starej gitarze za 5 dolarów, którą kupił w Niemczech, stał się liderem grupy i udoskonalił swoją unikalną syntezę bluesa i muzyki country. „Był przyzwoitym piosenkarzem, a nie świetnym” – napisał Marshall Grant w swojej autobiografii z 2006 roku: „Ale w jego głosie była moc”.
Johnny Cash i Tennessee Two
W lipcu 1954 r. inny muzyk z Memphis, Elvis Presley, opublikował swoją pierwszą płytę, wywołując falę Elvis-manii, a także zainteresowanie lokalnym producentem, właścicielem firmy Sun Records, Samem Phillipsem. Tego samego roku Cash, Grant i Perkins odbyli niezapowiedzianą wizytę w wytwórni Sun, aby poprosić właśnie Phillipsa o przesłuchanie. Właściciel Sun Records był temu przychylny, a Cash i chłopcy wkrótce mogli pochwalić się swoimi umiejętnościami. Phillips lubił ich brzmienie, ale nie wybory oparte na ewangelii, które według niego miałyby ograniczony rynek, i poprosił ich o powrót z oryginalnym repertuarem.
Trio to idąc za radą menedżera właśnie to zrobiło, rozpoczynając pracę nad napisanym przez Casha „Hej Porter”, krótko po pierwszej sesji Sun. Phillips lubił tę piosenkę, a także późniejszy numer grupy pod tytułem „Cry, Cry, Cry”, aby w efekcie tego podpisać kontrakt z Johnny’m Cash’em i Tennessee Two. „Hej Porter” ukazał się w maju 1955 r., a tego samego roku „Cry, Cry, Cry” osiągając najwyższe miejsce – plasując się na 14 miejscu list przebojów.
Potem pojawiły się inne hity, w tym 10 najlepszych utworów „So Doggone Lonesome” i „Folsom Prison Blues”. Ale prawdziwa sława przyszła w 1956 roku, kiedy Cash napisał i wydał utwór „I Walk The Line”, który wyskoczył na pierwsze miejsce list przebojów muzyki country i sprzedał się w ilości 2 milionów egzemplarzy. W 1957 roku muzyk wydał swój debiutancki album, „Johnny Cash with His Hot & Blue Guitar”, a swoją sławę umocnił dzięki swej obecności na listach przebojów.
Narkotyki i rozwód
Na początku lat 60. Johnny Cash, który przeniósł swoją rodzinę do Kalifornii i opuścił Sun dla wytwórni Columbia Records, był juz muzyczną gwiazdą. W drodze przez 300 kolejnych nocy w roku, z grupą znaną teraz jako Tennessee Three, często towarzyszył mu June Carter, który był współautorem jednej z charakterystycznych piosenek: „Ring of Fire” (1963). Cash postanowił też zostać aktorem, grając w filmie „Five minutes to live” (1961) i kilku programach telewizyjnych o tematyce westernowej.
Ale harmonogram i presje, które go spotkały, odbiły się negatywnie na jego życiu osobistym. Narkotyki i alkohol były częstymi towarzyszami wycieczek, podczas gdy Vivian opuściła dom, aby zająć się rodziną, do której należały ich córki Rosanne (ur. 1955), Kathy (ur. 1956), Cindy (ur. 1959) i Tara (ur. 1961) – to jego żona była tą osobą,która stawała się coraz bardziej sfrustrowana nieobecnością męża. W 1966 roku w końcu złożyła wniosek o rozwód.
Życie osobiste Casha wymykało się spod kontroli. W następnym roku, po poważnym uzależnieniu od narkotyków, Cash został odnaleziony w stanie bliskim śmierci przez policjanta w małej wiosce. Były też inne incydenty, w tym aresztowanie za przemyt amfetaminy do Stanów Zjednoczonych przez granicę Meksyku i za spowodowanie pożaru lasu w parku w Kalifornii. „Wziąłem wszystkie narkotyki i popiłem”, przypomniał sobie Cash.
Ponowne małżeństwo i duchowe przebudzenie
Cash dostał koło ratunkowe, którego potrzebował od swojej dawnej towarzyszki tournee, June Carter, która pomógł mu skoncentrować się na wierze chrześcijańskiej i uzyskać leczenie uzależnienia od narkotyków, którego potrzebował. Oboje pobrali się 1 marca 1968 roku.
Wraz ze swoją nową żoną Cash dokonał niezwykłego zwrotu. W 1969 roku zaczął prowadzić „The Johnny Cash Show”, czyli serial telewizyjny, który prezentował współczesnych mu muzyków, od Boba Dylana po Louisa Armstronga. Stanowiło to także forum dla Casha do eksploracji wielu kwestii społecznych, zajmując się dyskusjami, które obejmowały tematy od wojny w Wietnamie, reformy więzień po prawa rdzennych Amerykanów.
W tym samym roku, kiedy jego program zadebiutował, Cash odebrał także dwie nagrody Grammy za album na żywo „Johnny Cash in Folsom Prison” (1968). Ten komercyjny sukces albumu przyczynił się do ożywienia popularności artysty. Na początku 1970 roku Cash i Carter doświadczyli najwięcej radości wraz z narodzinami swojego pierwszego i jedynego dziecka, John’ego Cartera Casha.
Kolejna dekada przyniosła kolejne sukcesy dla artysty, gdy kariera muzyczna Casha rozkwitła wraz z wydaniem hitów takich jak „A Thing Called Love” (1972) i „One Piece at a Time” (1976). Wystąpił także u boku Kirka Douglasa w „A Gunfight” (1970), a oprócz tego napisał muzykę do filmu „Little Fauss” i „Big Halsy” (1970) oraz opublikował bestsellerową autobiografię „Man in Black” (1975). W 1980 roku został najmłodszym żyjącym człowiekiem, który został wybrany do Country Music Hall of Fame.
Cash nadal miał napięty harmonogram i coraz częściej współpracował z innymi muzykami. W 1986 roku wraz ze starymi kolegami z Sun Records, Carlem Perkinsem, Jerry Lee Lewisem i Royem Orbisonem, nagrał bardzo popularną kompilację „The Class Of ’55”. W międzyczasie połączył siły z kolegami takimi Kris Kristofferson, Willie Nelson i Waylon Jennings, tworząc Highwaymen, który wydał trzy albumy studyjne w latach 1985-1995. Na początku lat 90. Cash wszedł do studia wraz z U2, aby nagrać utwór „The Wanderer”.
Przez cały ten czas problemy zdrowotne Casha i jego ciągłe walki z uzależnieniem były bardzo blisko. Przebył poważną operacje brzucha w 1983 r. w renomowanej klinice Betty Ford. W 1988 roku Cash ponownie znalazł się pod lekarskim nożem, tym razem w ramach zabiegu na otwartym sercu.
Ale, jak zawsze, Cash działał dalej. Został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1992 roku, aw 1994 roku podjął współpracę z producentem muzycznym Rickiem Rubinem, aby wydać „American Recordings”. Ten 13-utworowy album akustyczny, który łączy tradycyjne ballady z nowoczesnymi kompozycjami, pozwolił zdobyć Cash’owi nową publiczność i nagrodę Grammy w 1995 roku za najlepszy współczesny album folkowy. Potem ukazał się kolejny wyprodukowany przez Rubina album „Unchained” (1996), a w 1997 roku opublikował swój drugi pamiętnik, „Cash: The Autobiography”.
Ostatnie lata
Zdrowie fizyczne Casha stało się bardziej problematyczne pod koniec lat 90.. Zdiagnozowano u niego chorobę zespołu Shy-Dragera i hospitalizowano z powodu zapalenia płuc w 1998 r..
Zmarł w Nashville 12 września 2003 roku.
Ciekawostki O Johnn’ym Cash’u
- Był bardzo związany emocjonalnie ze swoim bratam Jackiem. Tragiczna śmierć brata wywarła znaczący wpływ na Johnny’ego i była często obok ciężkiej sytuacji materialnej tematem poruszanym w jego utworach.
- Na podstawie życiorysu muzyka został nakręcony film zatytułowany „I Walked the Line”.
- Był przyjaznych stosunkach z prezydentem USA Jimmy’m Carterem.
- Jako współautor filmu „The Gospel Road”, który opowiada o życiu Jezusa, miał wpływ na treść również w związku ze swym nawróceniem.
- Dawał liczne koncerty poświęcone osadzonym w zakładach karnych, gdzie swe koncerty oddał w liczbie kilkudziesięciu.
- W 1987 roku gościł Cash w sopockiej operze Leśnej.
- Wraz ze swą żoną June Carter, Cash wystąpił w serialu pt. „Dr Quinn”.
- Dzięki inicjatywie Ricka Rubina Cash mógł nagrać swe ostatnie wspaniałe utwory, które przypieczętowały niezwykły dorobek artysty.
Cytaty Johnn’ego Casha
„Próbowałem narkotyków i wszystkiego innego, a na świecie nie ma nic bardziej satysfakcjonującego duszę niż budowanie królestwa Bożego w was i wzrastanie.”
„Myślę, że to przemawia do naszych podstawowych podstawowych uczuć. Emocji, miłości, rozpadu, miłości, nienawiści, śmierci i umierania. Muzyka country obejmuje wiele terytoriów.”
„Możesz zapytać ludzi wokół mnie. Nie poddaję się. Nie poddaje się … i nie jest to z powodu frustracji i rozpaczy, że mówię, że się nie poddam. Nie poddaję się, bo się nie poddam.”
„Przy moich drzwiach spadają liście;
Nadszedł zimny, dziki wiatr.
Zakochani chodzą razem;
I nadal tęsknię za kimś.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Johnny_Cash
- https://www.biography.com/people/johnny-cash-9240610
- https://en.wikiquote.org/wiki/Johnny_Cash
Z wykształcenia socjolog. Swoje dziennikarskie doświadczenie zdobywał pracując w lokalnym czasopiśmie na Podkarpaciu i w regionalnej telewizji na Podbeskidziu. Jego kilkuletnia przygoda z redakcją Zyciorysy.info zaowocowała znacznym wkładem w rozwój portalu.
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: