Kain i Abel. Streszczenie biblijnej historii

Kain i Abel byli synami Adama i Ewy, prarodziców rodzaju ludzkiego. Ich historię poznajemy dzięki biblijnej Księdze Rodzaju.

Streszczenie biblijnej historii Kaina i Abla

Historia o Kainie i Ablu pochodzi z Biblii. Ich historię możemy poznać z czwartego rozdziału Księgi Rodzaju.

Adam i Ewa po wygnaniu z raju, mieli dwóch synów: Kaina i Abla. Kain był starszy od Abla i zajmował się uprawą roli. Z kolei Abel był pasterzem owiec. W ten sposób byli reprezentantami dwóch stanów, charakterystycznych dla pierwotnych społeczeństw wschodnich: rolniczego i pasterskiego.

Bracia złożyli Bogu ofiarę. Kain złożył w ofierze zebrane przez siebie plony, a Abel najwyborniejsze sztuki mięsa. Bogu spodobała się ofiara Abla, a na ofiarę Kaina nie chciał patrzeć. W związku z tym Kain chodził ponury. „Pan zapytał Kaina: «Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować»” (Rdz 4, 6-7).

Abel był typem człowieka bogobojnego i dobrego. W wyniku tych zalet stał się ofiarą zazdrości i nienawiści. Kain zwabił swojego brata na pole i zabił go. Bóg zapytał wówczas Kaina, gdzie znajduje się jego brat Abel. Kain odpowiedział, że nie jest stróżem swojego brata. Wówczas Pan rzekł, że krew Abla woła do niego z ziemi i że za karę losem Kaina stanie się tułactwo i niedola. Jednakże, aby uchronić go przed wrogami, Bóg umieścił na jego czole znamię, które miało odstraszać oprawców.

Kain musiał opuścić rodzinne strony i zamieszkał w ziemi Nod, na wschód od Edenu.

Kain ze swoją żoną miał jednego syna, Henocha. Gdy Kain wybudował miasto, nazwał je imieniem swojego syna: Henoch.

Abel stał się uosobieniem prześladowanej niewinności. Kilkukrotnie wspominały go pisma Nowego Testamentu, a dwunasty rozdział Listu do Hebrajczyków porównuje krew przez niego przelaną ze zbawczą Krwią Odkupiciela. Wątki te rozwijała potem literatura starochrześcijańska. W niej i we wczesnych przedstawieniach ikonograficznych Abel stał się ponadto typem prześladowanego przez Żydów Chrystusa i Jego Kościoła. Był także obrazem Chrystusa – pasterza dusz, ofiarnika i ofiarnej żertwy.

Imię Abla wcześnie pojawiło się w modlitwach eucharystycznych, a w litanii za konających wymieniany był jako święty na pierwszym miejscu. Później wprowadzono go gdzieniegdzie do kalendarzy liturgicznych pod dniami 2 i 25 stycznia oraz pod dniem 30 stycznia.

Historia Kaina i Abla – interpretacja

Historia Kaina i Abla przedstawia kontynuację opowieści o ludzkim upadku, zapoczątkowaną w Raju. Czyny Kaina uwidoczniły pierwotne skażenie człowieka przez grzech pierworodny. Mężczyzna, jeszcze przed zabójstwem brata, miał tendencję do ulegania złym skłonnościom i to prawdopodobnie dlatego Bogu nie spodobała się jego ofiara. Motywem zbrodni Kaina stała się zazdrość, która doprowadziła go do bratobójstwa.

Opowieść o Kainie pokazuje, że w sam początek historii ludzkości została wpisana nienawiść i zbrodnia, i że zło w ludzkim wydaniu przybiera coraz większe wymiary. W tym sensie cały Stary Testament pokazuje ogrom upadku człowieka, który jest tak wielki, że jedynym odkupieniem dla świata może być ofiara Jezusa Chrystusa (przedstawiona w Nowym Testamencie).

Z opowieści o Kainie i Ablu wynika, że Bóg nie opuszcza grzesznika w żadnych okolicznościach.

Kain i Abel – Najczęściej zadawane pytania

Kim byli z zawodu Kain i Abel?
Kain był rolnikiem, a Abel był pasterzem.

Źródła

Dom Wydawniczy RAFAEL, Biblia w komiksie, Kraków 2019
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 1, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997
Wydawnictwo Pallottinum, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003
eSzkola.pl, Kain i Abel – interpretacja, https://eszkola.pl/jezyk-polski/interpretacja-288.html, dostęp: 12.05.2023

Grafika główna: obraz Sebastiano i Marco Ricci, Wikimedia, obróbka: przycięcie

Tagi: