Kazik Staszewski

Kazik Staszewski, a właściwie Kazimierz Piotr Staszewski, przyszedł na świat w Warszawie 12 marca 1963 roku. Jest polskim muzykiem, wokalistą, saksofonistą, autorem tekstów i aranżerem.

Krótki życiorys Kazika Staszewskiego

Kazik Staszewski jest polskim muzykiem, wokalistą i poetą urodzonym 12 marca 1963 roku w Warszawie. Jego ojciec, Stanisław Staszewski, opuścił Polskę udając do Francji, Kazik miał wtedy 4 lata. Wychowaniem chłopca zajęła się zatem jego matka i babcia. Kazik skończył kolejno szkołę podstawową i średnią, by móc podjąć następnie studia na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, jednak nie obronił nigdy magisterium z tej dziedziny. Mając lat 21 poślubił Annę, z którą ma nie tylko dwóch synów, ale już i wnuki.

W 1979 r. Kazik założył zespół punk-rockowy POLAND, dwa lata później natomiast powstał z jego inicjatywy Novelty Poland, aż w końcu nadszedł rok 1982, w którym to powstał osławiony dziś Kult. Niespełna dekadę później Kazik podjął inicjatywę w formie kariery solowej. W ten sposób, w roku 1991 pojawił się jego album pt. „Spalam się”. Potem ukazały się kolejno: „Spalaj się!”, w ślad za czym „Oddalenie”, aż w końcu „12 groszy”, czyli album nad Wisła niesamowicie popularny (utwór z tej płyty zatytułowany „Sztos”, został z sukcesem wykorzystany w filmie Olafa Lubaszenki pod tym samym tytułem). Na wydanym natomiast w 2000 roku albumie „Melassa” znalazł się nagrany z Edytą Bartosiewicz numer pt. „Cztery pokoje”. Później Kazik podjął się także reinterpretacji utworów takich gigantów muzyki jak Tom Waits oraz Kurt Weill. Kazik Staszewski ponadto podjął się współpracy z zespołami takimi jak Mazoll, El Doopa czy też Yugoton. Stworzył wreszcie projekt o nazwie Kazik Na Żywo. Kazik i jego grupa Kult mieli też okazje wystąpić razem z popularnym zespołem No Smoking, Emira Kusturicy. Staszewski jest oprócz tego laureatem wielu muzycznych nagród, m.in. ma w posiadaniu Paszport Polityki, ale i przyznano mu Fryderyki.

Biografia rozszerzona Kazika Staszewskiego

Życiorys

Kazik Staszewski, czyli syn Stanisława i Krystyny i Staszewskich oraz wnuk Kazimierza Staszewskiego. Wychowaniem Kazika zajęła się babcia i matka artysty, ponieważ jego ojciec opuścił kraj gdy Kazik miał 4 lata – udając się do Francji. Po ukończeniu podstawówki a następnie liceum, młody Staszewski podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Socjologii, ale nie zdobył magistra.

W roku 1984 Kazik pobrał się z Anną, z którą to mając dwóch synów doczekał się już wnucząt, bowiem w 2008 i 2013 został szczęśliwie dziadkiem – Kazik ma obecnie dwie wnuczki. Od kilku lat cieszy się również z posiadania mieszkania na Teneryfie, gdzie przebywa w ciągu całego roku kilka tygodni. Na stałe mieszka wciąż jednak  Polsce, będąc bacznym obserwatorem, a nawet komentatorem zdarzeń.

Kariera

Pierwszym jego zespołem, w którym Kazik występował, była punk-rockowa kapela o nazwie POLAND, mianowicie band założony przez Roberta Schmidta, a funkcjonujący regularnie w latach 1979-1980. Z Kazikiem za mikrofonem zespołowi udało się nagrać takie numery jak te pod tytułem „Młodzi Warszawiacy”, czy też „Wojny”. Lecz nie dane było Kazikowi wytrwać w tej formule, i tak oto w roku 1981 założył on zespół, nadając mu nazwę – Novelty Poland. Wreszcie i ten skład nie wytrwał próby tamtego czasu, lecz został zastąpiony w roku 1982 przez zespół już Kazika całkiem stały, czyli Kult. Mylą się jednak Ci spośród laików, którzy myślą, że Kult został jedynym źródłem wentylowania potencjału muzycznego Staszewskiego, a to ponieważ wraz z początkiem lat dziewięćdziesiątych XX wieku nadszedł też czas na jego solowy projekt, który wypuścił w ślad za tym album „Spalam się” (na krążku odnajdujemy na przykład numer „Spalam się” oraz „Piosenka trepa”, czy wreszcie tytułowy „Spalam się”). Mowa o tym również dlatego, że o płycie zrobiło się głośno tez w obszarze politycznym – oto na longplay’u Kazika znalazł się także utwór „Jeszcze Polska”, który dla senatora Jana Szafrańca z ugrupowania ZChN okazał się być paszkwilem na hymn narodowy polski, stąd też polityk ten oddał sprawę do sądu, który z kolei, wobec braku znamion przestępczych czynu, sprawę umorzył. Następny album projektu Kazika został przez niego zatytułowany „Spalaj się!”, a popularny został też z tej prostej przyczyny, iż na albumie znalazł się numer pod tytułem „100 000 000” ze sławnym już refrenem w słowach „Wałęsa dawaj nasze sto milionów!”. Utwór ten Kazik wykonał wcześniej na corocznym sopockim festiwalu, a odnosił się wówczas do niespełnionej obietnicy przedwyborczej prezydenta Lecha Wałęsy. W roku natomiast 1995 ukazało się nagrany w domowym studiu album „Oddalenie”. Na płycie znalazła się między innymi piosenka „Łysy jedzie do Moskwy”, odnosząca się do zagranicznego wyjazdu ówczesnego premiera RP Józefa Oleksego do Rosji, podczas gdy trwał konflikt zbrojny między Rosją a Czeczenią, co też zostało niejako tłem w warstwie tekstowej utworu. Jednak największym sukcesem pośród projektów Kazika solowych, został album zatytułowany „12 groszy” z roku 1997, na którego czele twórca umieścił właśnie numer tytułowy – „12 groszy”.  Poza tym niektóre z utworów tej płyty zostały wykorzystane na ścieżkę dźwiękową do filmu „Sztos”. Tymczasem Kazik w roku 1998 zasilił jeszcze skład projektu El Doopa.

Rok 2000 oznaczał dla muzyki Kazika kolejny krok na przód, a to w związku z ukazaniem się płyty pt. „Melassa”, na której znalazł się numer Kazika zaśpiewany z Edytą Bartosiewicz („4 pokoje”), ale i jego piosenki – przeboje, jak „Gdybym wiedział to, co wiem” oraz „Mars napada”. Kazik okazał się później znakomitym reinterpretatorem twórczości takich gigantów muzyki popularnej jak Tom Waits, Nick Cave i Kurt Weill.

W roku 2004 ukazał się  album Kazika Staszewskiego pt. „Czterdziesty Pierwszy” z numerem „Polska płonie”, natomiast rok później wyszedł utwór „Los się musi odmienić” – nagrał wówczas część utworów wykorzystanych w filmie „Rozdroże Cafe”, gdzie sam odegrał rolę epizodyczną. Kazik stworzył też, o czym wypada pamiętać, muzykę, do takich filmów jak „Pitbull” oraz „Szaleńcy”, ale i do „Ballada o Janku Wiśniewskim”, „Oczy niebieskie”, „Czarne Słońca”, „Yuma” czy też „Czarny czwartek”.

Kazik Staszewski otrzymał wiele prestiżowych nagród w uznaniu zasług dla muzyki, wśród nich takich jak nagroda MTV, Machinery, Fryderyki czy Paszport Polityki, które to jednak artysta rzadko odbierał. Poza tym powstała o nim i zespole Kult książka „Kult Kazika” Leszka Gnoińskiego, czy też „Kult. Biała Księga” Wiesława Weissa.

Ciekawostki o Kaziku Staszewskim

• Kazik Staszewski Był felietonistą w ramach Gazety Wyborczej. Jednak w 2005 roku zrezygnował z pisania do tej gazety, zarzucając redakcji cenzurowanie jego felietonów.
• W maju 2008 zbiór felietonów Kazika ukazał się jako wersja książkowa pt. „Niepiosenki”.
• W 2014 ukazała się ceniona wśród fanów autobiograficzna książka o Kaziku Staszewskim pt. „Tata mimo woli”.
• Za sprawą postanowienia prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 Kazik Staszewski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury”.
• Kazik Staszewski zalicza się do tej grupy, która odnosi się bardzo krytycznie wobec penalizowania narkotyków, uważając, iż jest to zabieg czyniący szarą strefę obrotu tymi artykułami jeszcze prężniejszą i bardziej atrakcyjną dla organizacji przestępczych.
• Jego poglądy uchodzą za bliskie programowi Unii Polityki Realnej, przy czym jest też bliski niektórym poglądom liberalnym i lewicowym, jak choćby tym które forsuje od lat Gazeta Wyborcza.

Cytaty Kazika Staszewskiego

„Babcia bardzo źle znosiła moje krótkie zaangażowanie w działania opozycyjne w 1981 roku, kiedy wziąłem udział w strajku studenckim, ale radziła mi, żebym poszedł na ten strajk. Uważała, że jak nie pójdę, będę się wyróżniał na niekorzyść pośród studentów.”

„Cenzura nie kierowała się żadną logiką, pozostawały możliwości ogromnego lawirowania, z tym że ja się w to nie bawiłem. Tak, że nie będę przywdziewał szat cierpiącego, prześladowanego artysty. Spotkania z cenzurą wspominam humorystycznie. Gdyby nagrać tamte rozmowy, myślę, że atmosfera nie odbiegałaby zbyt daleko od „Misia” Stanisława Barei.”

„Do dziś natomiast nie przezwyciężyłem podziału muzycznego, który się w tamtym okresie wytworzył. Czego by nie zagrał zespół Perfect, z definicji będzie to dla mnie wiocha i koniec.”

„Gdy byłem w Londynie pierwszy raz trafiłem jeszcze na Anglię starej daty. To już były jej ostatnie ostatnie podrygi, gdy wróciłem tam w 1974 roku premier Harold Wilson z Partii Pracy przystąpił do demontażu i kompletnej destrukcji gospodarki tego kraju.”

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazik_Staszewski
https://kazik.pl/
https://biografia24.pl/kazik-staszewski/

Prawa autorskie do zdjęcia

Zdjęcie pochodzi z portalu wikipedia.org. Autorem jest Aotearoa. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 3.0.

Tagi: