Kazimierz Górski (1921-2006) był polskim piłkarzem, trenerem i działaczem piłkarskim. Pod jego wodzą reprezentacja Polski święciła największe triumfy.
Kazimierz Górski – biografia
Kazimierz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Wiele lat później określił cel swojego życia słowami: „Jedni rodzą się do skrzypiec, inni do munduru. Ja urodziłem się dla piłki”.
Rodzina
Wychowywał się we lwowskiej dzielnicy Bogdanówka w rodzinie robotniczej. Jego ojciec pracował w warsztatach kolejowych, a matka zajmowała się domem. Był najstarszy spośród szcześciorga rodzeństwa – miał brata i cztery siostry.
Kariera zawodnicza
Właśnie we Lwowie rozpoczynał grać w piłkę na pozycji napastnika. Grał w RKS Lwów, Spartak Lwów i Dynamo Lwów. Przed wojną ukończył technikum mechaniczne. Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwała mu druga wojna światowa. Po zajęciu przez Armię Radziecką Lwowa, pracował jako mechanik w spółdzielni pracy. Podczas okupacji niemieckiej pracował w warsztatach kolejowych. Po ponownym zajęciu przez Rosjan, zgłosił się w 1944 roku do wojska polskiego, w mundurze polskim dotarł do stolicy i w niej pozostał. W 1946 roku zakończył służbę wojskową i zaczął pracować w izbie skarbowej.
Po wojnie, w latach 1945-1953 był piłkarzem Legii Warszawa. Rozegrał łącznie 81 meczów ligowych, strzelając w nich 34 bramki.
Żona i dzieci
W styczniu 1948 roku Kazimierz Górski wziął ślub z warszawianką Marią Stefańczak (1919-2005). Doczekali się dwójki dzieci. W 1953 roku na świat przyszedł syn Dariusz, który został fotoreporterem sportowym, związanym m.in. z tygodnikiem Piłka Nożna. W 1956 roku na świat przyszła ich córka Urszula, która została trenerką łyżwiarstwa figurowego i zamieszkała w Grecji.
Kariera trenerska
W 1952 roku Kazimierz Górski ukończył kurs trenerski w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie i zajął się pracą szkoleniową. W 1953 roku został asystentem Wacława Kuchara, pierwszego trenera Legii. W kolejnym roku został trenerem Marymontu Warszawa. Następnie trenował dwukrotnie Legię Warszawa (1960-1962 i 1981-1982), Lubliniankę (1963-1964), Gwardię Warszawa (1964-1966), Łódzki KS (1973).
W 1971 roku został trenerem reprezentacji Polski. Debiutował spotkaniem ze Szwajcarią, które Polacy wygrali 4:2.
Igrzyska w Monachium 1972
Gdy przed Igrzyskami w Monachium Górski mówił o szansie na medal, nie traktowano tego poważnie. W historii naszej piłki wszystkie próby olimpijskie, jak dotąd kończyły się niepowodzeniem. Na igrzyska wyjeżdżali młodzi, jeszcze bez sukcesów: Gorgoń, Gadocha, Lato czy Deyna. Po dwóch zwycięstwach z łatwymi przeciwnikami, w meczu z NRD Górski postanowił zaskoczyć przeciwników defensywnym ustawieniem. Zaskoczony Bichner zapyta Górskiego odnośnie zwycięskiej bramki Gorgonia strzelonej w okienko z ponad 30 metrów – „Co to było?”. Górski odpowie: „Futbol. Ofensywna defensywa”. Tuż przed meczem ze Związkiem Radzieckim w wiosce olimpijskiej ekstremiści palestyńscy dokonali zamachu. Mecz odbył się w tej ciężkiej atmosferze. W końcówce meczu Polacy strzelili zwycięską bramkę, lecz radość zwycięstwa mącona była niepewnością dalszych rozgrywek. Postanowiono uczcić pamięć ofiar i wznowiono zawody. W klubie Olimpijskim Zdzisława Sośnicka śpiewała „Taki dzień zdarza się raz” – po 6 zwycięstwach piłkarze mieli zagrać o mistrzostwo z Węgrami. W pierwszej połowie z powodu błędu Deyny Węgrzy strzelili bramkę, jednak w drugiej połowie wynagrodził on swój błąd dwoma bramkami i w ten sposób król strzelców turnieju olimpijskiego zapewnił Polakom triumf w turnieju. Polacy zostali mistrzem olimpijskim 1972 z Monachium.
Mistrzostwa Świata w RFN 1974
Podczas kwalifikacji do Mistrzostw Świata w RFN decydujące były pojedynki z Anglią. W Chorzowie Orły Górskiego pokonały Anglię 2:0. Mecz na Wembley miał zadecydować o tym czy Polacy awansują do turnieju. Anglicy byli pewni zwycięstwa, jednak to Polacy awansowali do turnieju dzięki remisowi 1:1, a dla Anglików świat się skończył – odpadli.
W meczu inauguracyjnym Mistrzostw Świata Polska zwyciężyła z Argentyną 3:2, a następnie zwyciężyliśmy z Haiti aż 7:0 i po dwóch meczach byliśmy już pewni awansu do dalszej fazy. W ostatnim grupowym meczu Polska zwyciężyła 2:1 z Włochami. Jedna z gazet komentowała: „Nauka, praca, talent i inteligencja – oto elementy, które decydują o sukcesach zespołu Górskiego. Poważną rolę odgrywała elastyczna taktyka, Górski nie żąda był piłkarze trzymali się schematów – chce by walka była dla nich radością, daje im pole do twórczej improwizacji.” W 2 rundzie graliśmy ze Szwecją, Jugosławią i RFN. Po dwóch zwycięstwach nastąpił mecz z RFN, który odbył się na tak grząskim boisku, że śmiało można by na nim sadzić ryż. Przegrana w tych trudnych warunkach sprawiła, że Polsce pozostał mecz o 3 miejsce z Brazylią. Na 13 minut przed końcem meczu Lato otrzymał piłkę przed środkiem boiska, w szalonym sprincie minął jednego obrońcę, popędził w stronę bramkarza i gdy ten rzucił się, skierował piłkę do bramki. Trzykrotni mistrzowie świata zostali pokonani, Polska została 3. drużyną świata.
Igrzyska w Montrealu 1976
Na Igrzyska Olimpijskie w Montrealu w 1976 roku Polacy jechali w roli faworyta. Wszystko szło dobrze, aż do finału z NRD, w którym musieliśmy uznać wyższość rywala. Polacy wracali ze srebrnym medalem, jednak w kraju nie cieszono się z 2. miejsca piłkarzy. Kazimierz Górski podając się do dymisji powiedział: „Jeśli to jest porażka to ja dziękuje bardzo. Poczekam, kiedy Polska zdobędzie kolejny srebrny medal olimpijski”.
Reprezentacja Polski pod wodzą Kazimierza górskiego rozegrała w latach 1971-1976 76 oficjalnych spotkań, w tym 45 zwycięskich.
Kariera w Grecji
Po zakończeniu pracy z reprezentacją Górski wyjechał do Grecji, aby trenować kluby tamtejszej ligi. Z Panathinaikosem zdobył mistrzostwo i puchar Grecji, później prowadził z sukcesami AGS Kastorię i Oympiakos Pireus. Czuł się w Grecji świetnie i mówił, że to jego druga ojczyzna. W 1982 wrócił do Polski by przez dwa lata trenować Legię Warszawa, a następnie znów wyjechał do Grecji, gdzie trenował Olympiakos oraz Ethnikos Pireneus. W Grecji stał się ulubieńcem ludzi, jednak w 1986 postanowił wrócić do kraju.
Działacz PZPN
Kazimierz Górski działał w Polskim Związku Piłki Nożnej, zasiadając od 1986 roku we władzach, będąc wiceprezesem (1987-1991), prezesem federacji (1991-1995), a od 3 lipca 1995 roku honorowym prezesem PZPN.
Ostatnie lata
Rodzina pomogła mu spotkać się z gwiazdami futbolu, kolegami z boiska, prezydentami i najważniejszymi tego świata. Minęły czasy, kiedy w pełni sił żartował z Janem Pawłem II, nie zgasła jednak wdzięczność ludzi do niego.
85 urodziny świętował przykuty do łóżka. Mówił: „Wiem, że już nigdy nie wstanę. Jedną nogą jestem już chyba gdzie indziej, jednak cieszę się, że jestem szczęśliwy, że tak dobrze mi w życiu poszło. Nie sprawiłem ludziom zawodu – to najważniejsze. Ucałowałbym piłkę, gdybym miał ją pod ręką. Służy co prawda do zabawy, ale jak bardzo łączy ludzi.” Zmarł kilka miesięcy później, 23 maja 2006 roku po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej. Spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Jego pamięć uczczono minutą ciszy przed rozpoczęciem mistrzostw świata w Niemczech w 2006 roku.
Kazimierz Górski – odznaczenia i tytuły
Za wybitne zasługi w działalności na rzecz kultury fizycznej Kazimierz Górski został odznaczony w 1996 roku przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 2001 roku uhonorowany został najwyższym odznaczeniem Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej, otrzymując w Zurychu z rąk prezydenta FIFA Josepha Blattera Złoty Medal Zasługi dla FIFA
W 2001 roku Kazimierz Górski został odznaczony przez dzieci – medalem im. dr Henryka Jordana, który przyznało Towarzystwo Przyjaciół Dzieci.
W 2003 roku Górski jako przedstawiciel polskiej piłki nożnej otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.
Dnia 3 marca 2006 roku otrzymał z rąk Prezydenta RP Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a 24 marca tego samego roku otrzymał Super Wiktora.
Dnia 2 czerwca 2006 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski I klasy i otrzymał najwyższe odznaczenie Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA) „Medal of Merit In Ruby” – Rubinowy Order Zasługi.
Kazimierz Górski – ciekawostki
Z myślami o piłce chodził, jadł, spał i golił się. Jego dom stawał się muzeum piłki: książki, listy, fotografie i ołtarzyk zbudowany z pucharów, medali i pamiątek.
Ponad 20 różnych obiektów takich jak szkoły, hale sportowe, stadiony, ulice przyjęło za swojego patrona imię Kazimierza Górskiego.
Jest autorem słynnego cytatu “Piłka jest okrągła, a bramki są dwie”.
Kazimierz Górski – cytaty
„Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe.”
„Im dłużej my przy piłce, tym krócej oni.”
„Jak się szczęście zaczyna powtarzać, to już to nie jest szczęście.”
„Piłka może przejść, zawodnik nie.”
„Panie kolego, Pan jest potrzebny nie do gry, tylko do fotografii” – do Jana Tomaszewskiego
„Piłka to gra prosta. Nie potrzeba do niej filozofii.”
„Tak się gra, jak przeciwnik pozwala.”
„Więcej wart jest trener, który ma szczęście, niż lepszy trener, który szczęścia nie ma.”
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
Zdjęcie: wikimedia.org | Autor: Hans Peters / Anefo | Licencja: CC BY-SA 3.0 NL.
Kaziu! Polska Ci dziękuje, film dokumentalny, 2006https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_G%C3%B3rski
http://fundacjakazimierzagorskiego.com.pl/biografia.php
https://rfbl.pl/kazimierz-gorski/
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera: