Konstanty Ildefons Gałczyński

Konstanty Ildefons Gałczyński przyszedł na świat w Warszawie 23 stycznia 1905 roku, a zmarł tamże 6 grudnia 1953 roku. Był uznanym polskim pisarzem i poetą.

Spis treści

Biografia i życiorys Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

Ojciec Gałczyńskiego był z zawodu technikiem kolejowym, matka natomiast córką znanego i wpływowego wówczas przedsiębiorcy. W roku 1941 rodzina Gałczyńskich została ewakuowana do Moskwy. Był to swoisty przełom w jego biografii, bowiem młody Konstanty wkrótce potem podjął się tworzenia swej poezji, z której to aktywności narodziły się jego uznane później za bardzo dobre, liryki i wiersze.

Tymczasem w1916 roku Konstanty Ildefons Gałczyński rozpoczął naukę w ławie Szkoły Komitetu Polskiego, którą to naukę kontynuował w warszawskim gimnazjum Giżyckiego. Utwór pierwszy, bo popularny, Gałczyńskiego, ukazał się drukiem już w 1923 r., wówczas to podjęło się tego pismo „Rzeczpospolita”. Po zdaniu matury Gałczyński studiował filologię angielską jak również na filologii klasycznej, jednak nie ukończył żadnego z tych dwóch kierunków. W tym czasie wolał widocznie związać się z popularnym „Cyrulikiem Warszawskim” oraz z grupą poetycką o nazwie Kwadryga. Napisał przy tym swą powieść „Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców”. W 1930 r. pobrał się z Natalią Awałow. Wyjechał następnie do Berlina, gdzie podjął pracę referenta kulturalnego w placówce konsularnej.

Brał udział w kampanii wrześniowej. Jego wiersze ukazywały się podczas okupacji w wydawnictwie konspiracyjnym, a to w antologiach „Werble wolności” i „Słowo prawdziwe”. Po wojnie miejscem zamieszkania Gałczyńskiego był Paryż i Bruksela. Po powrocie do Polski współpracował z pismami takimi jak „Bluszcz”, „Przekrój”, „Prosto z mostu”, czy też „Tygodnik Powszechny”. Konstanty Ildefons Gałczyński napisał utwory, które zyskały szersz popularność, wśród nich „Kronika Olsztyńska”, „Wit Stwosz” i „Niobe”.

Zmarł w Warszawie 6 grudnia 1953 r. na atak serca.

Ciekawostki o Konstantym Ildefonsie Gałczyńskim

Poezja K.I. Gałczyńskiego zostały inspiracją dla wielu tworzących muzykę popularną. Niektóre jego wiersze zostały źródłem wielu interpretacji. Teksty K.I. Gałczyńskiego wykorzystywano także w kabaretach popularnych, takich jak: Barszcz z krokietem, Kabaret Potem czy wreszcie Kabaret Olgi Lipińskiej.
Wiersz Gałczyńskiego zatytułowany „Ukochany kraj” został już u zarania PRLu pieśnią socjalistyczna śpiewaną na wiecach i akademiach.
W 2001 roku powstał słynny musical „Ukochany kraj”, wyreżyserowany przez Janusza Józefowicza, który wystawiał następnie teatr muzyczny Studio Buffo.
Rada Państwa PRL dnia 8 grudnia 1953 odznaczyła Gałczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Motywem jaki przyświecał w ramach tej dekoracji były „wybitne zasługi na polu literatury polskiej”.

Cytaty Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

„Droga pędzi z nami bez wytchnienia. Chciałbym i mój ślad na drogach ocalić od zapomnienia.”

„Nie jesteśmy, by spożywać urok świata, ale po to, by go tworzyć i przetaczać przez czasy jak skałę złotą.”

„Wszystko, coś stracił, wszystko, coś zgubił,
w Bachu, bracie, odnajdziesz.”

„Adolf, proszę cię, usiądź się na tę drzewomarmeladaskrzynkę. Jeżeli skrzynka będzie kaputt iść, to co my możemy na to? Wszystko jest los. (…) Masz głowaból? Nie masz żadnego? Ty jesteś bohater. Słodki świniopies ty. Czy masz mnie zawsze jeszcze chętnie?”