Lech Kaczyński

Lech Kaczyński (1949-2010) był prawnikiem, politykiem, prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, ministrem sprawiedliwości, prokuratorem generalnym, prezesem NIK, posłem i senatorem.

Krótki życiorys Lecha Kaczyńskiego

Lech Kaczyński przyszedł na świat w Warszawie 18 czerwca 1949. Pochodził z rodziny inteligenckiej i szlacheckiej. Chodził do liceum ogólnokształcącego. Następnie odbył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1971 – 1997 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego, a ściślej Katedry Prawa Pracy UG. W zakresie prawa pracy doktoryzował się na UG. Później habilitował się. W efekcie starań został profesorem. Zawód kończył wykładając na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Skupmy się teraz na działalności opozycyjnej – w roku 1977 Jarosław Kaczyński zasilił skład Komitetu Obrony Robotników jako ten, który nauczał robotników prawa pracy i historii. Był też dziennikarzem w „Robotniku Wybrzeża”. Początek lat ’80 oznaczał dla niego delegaturę z ramienia NSZZ „Solidarność”. Stan wojenny przyniósł mu internowanie. Był członiem Rady Pomocy Więźniom Politycznym. Współpracował następnie m.in. z Lechem Wałęsą. W 1989 wziął udział w obradach Okrągłego Stołu. Jako wiceprzewodniczący „Solidarności” zaangażował się w kandydaturę Wałęsy do fotela prezydenckiego, zostając po zwycięstwie pracownikiem Kancelarii Prezydenta. Był w latach 1991 – 1993 posłem i prezesem NIK w roku 1992. Ministerstwo Sprawiedliwości objął w roku 2000. Mandat posła z ramienia PiS zdobył w roku 2001. W latach 2002 – 2005 był prezydentem stolicy. Został Prezydentem RP w roku 2005. Zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem.

Biografia rozszerzona Lecha Kaczyńskiego

Przede wszystkim prawnik

Ojciec Lecha Kaczyńskiego był inżynierem, matka filologiem polskim. Posiadał korzenie szlacheckie. Był bratem bliźniakiem Jarosława Kaczyńskiego. Jeszcze jako dziecko zagrał razem z bratem w filmie „O dwóch takich co ukradli księżyc” z roku 1962. Ukończył liceum ogólnokształcące. Następnie ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1967 – 1971). W latach 1971 – 1997 zajmował stanowisko pracownika naukowego Katedry Prawa Pracy UG. W roku 1980 uzyskał stopień doktora z zakresu prawa pracy na Uniwersytecie Gdańskim, jednocześnie zdobył nagrodę redakcji miesięcznika „Państwo i Prawo”. Habilitację uzyskał w 1990 roku rozprawą pt. „Renta socjalna”. Na przestrzeni lat 1996 – 1999 pracował naukowo na Wydziale Prawa i Administracji UG jako profesor nadzwyczajny, publikując materiały z zakresu prawa pracy, natomiast od 1999 roku na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Działalność opozycyjna

Od roku 1977 działał w Komitecie Obrony Robotników, szkoląc robotników z zakresu prawa pracy a także nauczając historii. Pisywał do niezależnego „Robotnika Wybrzeża”, pisma Komitetu Założycielskiego Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. Z początkiem lat osiemdziesiątych został delegatem NSZZ „Solidarność”. W czasie stanu wojennego przebywał na internowaniu, ale i działając w pracy NSZZ „Solidarność”. Później pomagał więźniom politycznym jako członek Rady Pomocy Więźniom Politycznym. Pomagał m.in. strajkującym w Stoczni Gdańskiej. Współpracował z Lechem Wałęsą, uczestnicząc w rozmowach ze stroną rządową w Magdalence. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu.

Lata dziewięćdziesiąte

W roku 1990 został wiceprzewodniczącym NSZZ „Solidarność”, był też zaangażowany w kandydaturę Wałęsy do fotela prezydenckiego. Po jego zwycięstwie pracował w Kancelarii Prezydenta. Został senatorem, następnie posłem w latach 1991 – 1993. W 1992 roku został prezesem NIK, pełniąc urząd do roku 1995. W roku 2000 został ministrem sprawiedliwości. Forsował stosowanie instytucji aresztowania tymczasowego.

PiS

W roku 2001 stanął na czele partii PiS (Prawo i Sprawiedliwość), uzyskując mandat posła. Zasługą w tym łonie było zjednoczenie przez niego PiS z Przymierzem Prawicy. Ponadto był prezydentem Warszawy w latach 2002 – 2005, otworzył wówczas Muzeum Powstania Warszawskiego. Był też sygnotariuszem umowy ws. budowy Muzeum Historii Żydów Polskich. Zwalczał wówczas nieformalne powiązania PO i SLD z przedstawicielami biznesu, które miały wpływ na kształt niektórych przetargów. Prezydentem RP został w roku 2005.

Prezydentura

Popierał starania Gruzji i Ukrainy w sprawie akcesji w struktury NATO. Był wówczas zaangażowany w udzielanie poparcia tym krajom w ramach niezależności politycznej, jak również energetycznej, co też zostało kwestią nr 1 w sprawie niezależności energetycznej Polski. Był zwolennikiem referendum w sprawie komercjalizacji służby zdrowia. W roku 2009 Lech Kaczyński podpisał traktat lizboński, nadający Unii Europejskiej osobowość prawną oraz wprowadzający szereg rozwiązań systemowych o cechach reformujących administrację UE. Poza tym prezydenturę Lecha Kaczyńskiego cechowała dość ożywiona inicjatywa ustawodawcza, jak choćby projekt nowelizacji ustawy lustracyjnej, również projekt ustawy dotyczącej ochrony życia poczętego oraz projekt ustawy w zakresie ekstradycji i europejskiego nakazu aresztowania. Udziałem Lecha Kaczyńskiego były trzy ratyfikacje umów międzynarodowych i dwa weta prezydenckie.

Zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, w podróży na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Ciało złożono w krypcie na Wawelu.

Ciekawostki o Lechu Kaczyńskim

• Lech Kaczyński ułaskawił 211 osób.
• Lech Kaczyński miał zostać ojcem chrzestnym syna prezydenta Gruzji, jednak wyjazd do Tbilisi odwołał z powodu tragedii w kopalni Halemba.
• Przy porodzie Lecha i Jarosława Kaczyńskich asystowała matka poety Tadeusza Gajcego.
• Ojciec Lecha Kaczyńskiego został odznaczony Orderem Virtuti Militari w związku z jego walką w AK i powstaniu warszawskim.
• Lech Kaczyński zyskał stopień doktora habilitowanego w oparciu o rozprawę pt. „Renta socjalna”.
• W sprawie przyczyn katastrofy smoleńskiej samolotu prezydenckiego do dziś pozostaje wiele niejasności.

Cytaty Lecha Kaczyńskiego

• „Chcieć to móc. Te słowa wydawałoby się nierozważne towarzyszyły nam w tamtych trudnych ale pięknych czasach. Towarzyszyły też twórcom naszej niepodległości II Rzeczypospolitej.”
• „Choroby są różne – ciężkie, takie sobie i lekkie. – Mam nadzieję, że nam się uda przejść lekką. Zrobię wszystko, żeby tak się stało.”
• „Historia nie potwierdza, że między wzrostem a umiejętnościami w polityce jest jakaś zależność.”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Książka o Lechu Kaczyńskim

„Prezydent Lech Kaczyński” to książka Adama Chmieleckiego i Sławomira Cenckiewicza rzetelna, pokazującą wszechstronną działalność Lecha Kaczyńskiego.

Źródła:

Autor zdjęcia Lecha Kaczyńskiego: prezydent.pl

Tagi: