Marek Hłasko

Marek Hłasko, przyszedł a Warszawie 14 stycznia 1934 roku. Zmarł w Wiesbaden 14 czerwca 1969 roku. Był popularnym polskim pisarzem, prozaikiem i scenarzystą filmowym.

Spis treści

Biografia i życiorys Marka Hłaski

Był jedynym synem ze związku Macieja Hłaski oraz jego żony Marii Łucji Rosiak. Pracę zawodową Marek Hłasko podjął wcześnie, ponieważ już jako 16-latek trudnił się prowadzeniem pojazdów samochodowych. Przy czym na uwagę zasługuje fakt, iż Marek Hłasko często zmieniał miejsca, w których uprawiał swój zawód, zatrudnienie miał na przykład w Bazie Sprzętu Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego, w przedsiębiorstwie Metrobud, czy też w Spółdzielni Przewozowej Warszawskich Spółdzielni Spożywców. Natomiast początki jego kariery jako piszącego prozę datuje się już na rok 1951, bowiem w tymże toku ukazało się jego opowiadanie zatytułowane „Baza Sokołowska”. W tamtym czasie powstały również inne utwory, takie jak opowiadania „Złota jesień”, „Noc nad piękną rzeką” czy „Szkoła”.

Cieszył się popularnością chociażby przez wzgląd na swój dość niekonwencjonalny sposób bycia i sposób ubioru, zwłaszcza wśród zorientowanych w literaturze mniej lub bardziej – ludzi młodych. Pod koniec lat 50. Hłasko skorzystał z okazji i wyjechał do Paryża, zyskując w ślad za tym światowy rozgłos. Oto wydane zostały w słynnej paryskiej Kulturze jego „Cmentarze” o nastroju mocno godzącym w komunistyczny ustrój Polsce, co spotkało się w kraju z silną i zorganizowaną krytyką. W ten sposób Hłasko spalił sobie mosty umożliwiające mu powrót do Polski, a jednocześnie zmusiło do ciężkiej pracy na Zachodzie, pracy fizycznej, zorientowanej głównie na zapewnienie sobie niezbędnych środków do życia, a podyktowane faktem, że nie znał dostatecznie dobrze języków obcych. W roku 1966 tymczasem przybył do USA na zaproszenia samego Romana Polańskiego. W 1969 jednak wyemigrował do Niemiec.

Przeczytaj życiorys: Jo Nesbø

Zmarł w 1969 roku w dość niejasnych okolicznościach, w Wiesbaden.

Ciekawostki o Marku Hłasce

W wieku szesnastu lat ukończył kurs prawa jazdy i już wtedy zaczął pracować jako kierowca ciężarówki.
Napisana przez niego powieść „Następny do raju” została kanwą filmu „Baza ludzi umarłych”.
Był najmłodszym korespondentem terenowym Trybuny Ludu.
Znał się dobrze z takimi sławnymi ludźmi kultury jak Roman Polański czy też Krzysztof Komeda oraz Stanisław Dygat. Ponadto miał romans z Agnieszką Osiecką.
Prasa francuska nazywała go wschodnioeuropejskim Jamesem Deanem, a to również za sprawą wyglądu, lecz głównie za sprawą nonkonformizmu.
Bezpośrednią przyczyną zgonu Hłaski była zapaść wywołana skutkiem połączenia nadmiernej ilości środków nasennych z alkoholem.

Cytaty Marka Hłaski

„Raz w życiu pomyliły mi się kroki i od tego czasu chodzę krzywo.”

„Tak jest, że jeśli w piekle znajdzie się kobieta, to wychodzi z tego jeszcze gorsze piekło.”

„Trzeba być samemu, zawsze samemu, aż stąd do wieczności… Tylko wtedy jest siła, i pragnienie, i nie ma ni cierpień, ani strachu, ani złych snów po drodze…”

„W mieście wszyscy zdychają codziennie.”