Marian Dziędziel (ur. 1947) to polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. Znany między innymi z roli Polaka w serialu „Stawka większa niż życie” oraz Wiesława Wojnara w „Weselu”.
Wzrost: 182 cm
Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|
Marian Dziędziel – dzieciństwo i młodość
Marian Dziędziel urodził się 5 sierpnia 1947 roku w Gołkowicach, miejscowości oddalonej od Wodzisławia Śląskiego o 15 kilometrów. Pochodzi z rodziny o tradycyjnych, śląskich korzeniach. Miłość jego ojca – górnika do literatury i teatru sprawiły, że Marian zakochał się w sztuce. W Wodzisławiu Śląskim ukończył liceum ogólnokształcące, a następnie rozpoczął naukę w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Choć dostał się na listę studentów bez problemu, do jego danych została dołączona ważna notatka. Marian musiał nauczyć się posługiwania poprawną polszczyzną w ciągu pierwszego semestru. Do tej pory biegle władał tradycyjną gwarą śląską i tak też zaprezentował się podczas przesłuchania wykonując „Stepy akermańskie”. W 1969 roku ukończył PWST i w tym samym roku rozpoczął współpracę z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Marian Dziędziel – początki kariery
Na deskach krakowskiego teatru zagrał swoje pierwsze ważne role – zwłaszcza w spektaklach reżysera Jerzego Golińskiego. Występ w „Złotej czaszce” zaowocował pochlebnym tekstem na łamach miesięcznika „Teatr”, z którego był dumny nie tylko sam artysta, ale i jego ojciec.
Dziędziel współpracował także z Piwnicą pod Baranami. Choć ten element jego życiorysu często jest pomijany i zapomniany, to ważny element w życiorysie. Teksty, które aktor chętnie śpiewał na scenie pisali między innymi Preissner, Konieczny czy Pawluśkiewcz.
Pierwszy raz pojawił się w produkcji telewizyjnej w roku 1968. Wystąpił wtedy w serialu „Stawka większa niż życie” jako człowiek Tomali – Polak. Sprawne posługiwanie się śląską gwarą sprawiło, że aktor często pojawiał się w tego typu produkcjach. Mogliśmy go podziwiać między innymi w filmie „Sól ziemi czarnej” (1969). Współpraca z reżyserem Kazimierzem Kutzem obfitowała później w znakomite produkcje. Aktor wziął udział między innymi w filmach „Perła w koronie” czy „Śmierć jak kromka chleba”.
Marian Dziędziel – żona i dzieci
Na krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej poznał swoją małżonkę – Helenę. Para dzieliła ze sobą pasje. Kobieta była aktorką i gwiazdą kabaretu. Można ją było podziwiać na deskach teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie oraz w Piwnicy pod Baranami. Z ich związku na świat przyszły dwie córki – Agnieszka i Joanna. Małżeństwo trwało do 2008 roku, kiedy to nastąpiła śmierć artystki.
Marian Dziędziel – wielki debiut
W 2004 roku na wielkim ekranie odniósł duży sukces. Choć aktor znany jest głównie z ról drugoplanowych, krytycy filmowi nie pozostają obojętni wobec jego talentu. Rola Wiesława Wojnara w filmie „Wesele” przyniosła mu wiele korzyści. Polski komediodramat opowiada satyryczną historię o polskiej mentalności, podkreślając liczne wady Polaków. Za tę rolę Dziędziel został wyróżniony nagrodą w kategorii „Najlepsza rola męska” na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, a także Polską Nagrodą Filmową.
Kariera, która rozpoczęła się po „Weselu” spowodowała, że zmienił on trochę ścieżkę swojej twórczości. Po ponad 40 latach współpracy z krakowskim teatrem zdecydował się przejść na emeryturę. To był nowy początek. Od tego czasu zagrał w wielu świetnych produkcjach filmowych. Mogliśmy go podziwiać zarówno w filmach, jak i serialach. Wystąpił między innymi w:
- „Drogówce”,
- „Prawie Agaty”
- „Moich córkach krowach”,
- „Grach ulicznych”.
Bogata twórczość artysty pozwala na delektowanie się wybitnym talentem aktorskim mężczyzny. Widzowie mogli podziwiać go w kultowym serialu „Glina” w reżyserii Władysława Pasikowskiego, a także w ważnym dziele Romana Polańskiego – „Pianista”.
Za swoją twórczość często był wyróżniany ważnymi nagrodami. Otrzymał nagrodę w Kairze na Międzynarodowym Festiwalu za rolę w filmie „Piąta pora roku”, a także za Mistrzostwo w Sztuce został wyróżniony Złotym Laurem.
Marian Dziędziel – poza kamerą
Aktor jest dość tajemniczą postacią. Nie mówi chętnie o swoim życiu prywatnym i zdradza znikomą ilość szczegółów. Wraz z żoną tworzyli wzorowe, przepełnione ciepłem i miłością małżeństwo. Od pierwszych chwil połączyła ich prawdziwa miłość, która zakończyła się przez chorobę nowotworową i śmierć artystki. Mądrość i umiejętności aktorskie mężczyzny możemy podziwiać nie tylko w filmach i serialach. Popularne serwisy społecznościowe przypominają najlepsze momenty filmografii aktora. Jednym z nich jest popularny w serwisie YouTube film „Mocna kawa wcale nie jest taka zła”. Widzowie doceniają naturalność i szczerość aktora w każdej roli.
Źródła
Zdjęcie: Flickr.com | Autor: Sławek | Licencja: CC BY-SA 2.0
http://swiat-tessy.com/zapamietalam-ich-inaczej/marian-dziedziel-nigdy-nie-mialem-chorobliwych-ambicji/https://culture.pl/pl/tworca/marian-dziedziel
https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=118478
https://dziennikpolski24.pl/zywot-aktora-odnalezionego/ar/9817492
https://kultura.onet.pl/wiadomosci/siedem-dych-aktorzyny-marian-dziedziel-konczy-70-lat/p1wwsw0
https://gazetakrakowska.pl/raz-zakochany-dziedziel-czyli-mozna-sie-zakochac-po-60tce/ar/756849
https://www.filmweb.pl/person/Marian+Dzi%C4%99dziel-7043/biography
https://www.youtube.com/watch?v=0ac_G-8qDHM
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) była zakonnicą, która wielką miłością ukochała Jezusa. Pan Jezus przemawiał do niej w jej duszy i uczynił ją apostołką Miłosierdzia Bożego. Przez św. Siostrę Faustynę Jezus przekazał nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia.
Do św. Siostry Faustyny Pan Jezus skierował zdumiewające słowa: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca”. Mówił do niej także o Swoim niezgłębionym miłosierdziu: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz sprawiają Mi dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim”.
Polub nas:
Zobacz:
