Marilyn Monroe

Marilyn Monroe, a właściwie Norma Jeane Mortenson, urodziła się w Los Angeles 1 czerwca 1926 roku. Odeszła również w Los Angeles, 5 sierpnia 1962 roku. Jako z początku amerykańska modelka, Monroe została następnie bardzo popularną aktorką filmową, ikoną popkultury.

Spis treści

Krótki życiorys Marilyn Monroe

Marilyn Monroe, właściwie Norma Jeane Mortenson, urodziła się w Los Angeles 1 czerwca 1926 roku. Dekadę lat czterdziestych spędziła pracując jako tak zwana pin-up girl. Pracowała dla wytwórni 20th Century Fox, następnie dla słynnej Columbia Pictures w 1948 roku. Ostatecznie jednak udało jej się związać swe losy zawodowe z firmą Fox, nagrywając później takie filmy jak ten pod tytułem „Mężczyźni wolą blondynki”, również „Małpia kuracja”, czy też „Niagara” oraz „Słomiany wdowiec”. Studiowała natomiast samo aktorstwo w Actors Studio u giganta we własnej osobie – samego Lee Strasberga. Dzięki temu mogła założyć własną wytwórnię nazwaną MMP, czyli Marilyn Monroe Productions. Otrzymała nagrody takie jak Crystal Star Award oraz David di Donatello, a to za rolę Elsie w filmie pod tytułem „Książę i aktoreczka”, natomiast jakże popularny Złoty Glob za rolę w produkcji „Pół żartem, pół serio”. Tymczasem całkiem udana przecież kariera wcale nie odnajdowała dla Monroe szczęścia w życiu osobistym, było raczej przeciwnie – wiązała się, owszem, z mężczyznami, lecz po pierwsze na krótko, a po drugie problem miała sama ze sobą, co też pewnie odzwierciedlały bardzo częste wizyty Monroe na terapiach psychologicznych. Niestety Malilyn Monroe popadła z czasem w uzależnienia od środków zmieniających świadomość – takich jak alkohol oraz leki czy wreszcie opiaty. W efekcie Monroe nie miała dzieci. Tytuł „Skłóceni z życiem” był jej wyczynem ostatnim, i jako ostatni brzmiał całkiem wymownie, bo również na temat jej samej. Zmarła nagle i można rzec nieoczekiwanie, w Los Angeles, 5 sierpnia 1962 roku.

Rozszerzona biografia Marilyn Monroe

Marilyn Monroe (ur. jako Norma Jeane Mortenson; 1 czerwca 1926 r. – 4 sierpnia 1962 r.) była amerykańską aktorką, modelką i piosenkarką. Znana z grania komiksowych postaci, tak zwanych „blond bombshells” („sex symboli”), stała się jednym z najpopularniejszych symboli seksu lat 50. i wczesnych 60., jako również symbolem zmieniających się postaw wobec seksualności jako takiej. Chociaż przez dekadę była czołową aktorką, jej filmy zarobiły 200 mln USD (co odpowiada 2 mld USD na rok 2018), a to do czasu jej niespodziewanej śmierci w 1962 r.. Ponad pół wieku później nadal jest główną ikoną kultury popularnej.

Piękna aktorka i wizerunkowa bestia

Urodzona i wychowana w Los Angeles, Monroe spędziła większość dzieciństwa w rodzinach zastępczych i sierocińcu, a w wieku 16 lat wyszła za mąż – wybrankiem został fotograf z wytwórni First Motion Picture Unit, dzięki czemu mogła rozpocząć karierę w modelowaniu pin-up. Praca ta doprowadziła do krótkotrwałych kontraktów filmowych z Twentieth Century-Fox (1946–1947) i Columbia Pictures (1948). Po serii mniejszych ról filmowych Monroe podpisała nowy kontrakt z popularną wytwórnią Fox w 1951 roku. W ciągu następnych dwóch lat stała się popularną aktorką otrzymując role w kilku komediach, w tym w „Monkey Business” („Małpi Biznes”) oraz w dramatach „Clash by Night” („Na krawędzi”) i „Don’t Bother to Knock” („Proszę nie pukać”). Monroe mierzyła się wówczas z obliczem skandalu, gdy ujawniono, że zanim stała się gwiazdą, pozowała do nagich zdjęć, ale ta historia nie zepsuła jej kariery, lecz przeciwnie – a nawet zaowocowała zwiększonym zainteresowaniem jej filmami.

„Słomiany wdowiec” miarą wielkiego sukcesu

W 1953 roku Monroe była jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd Hollywood; dostawała główne role, w tym w filmie „Niagara”, który skupiał się na jej seksapilu, a także w komedii „Gentlemen Prefer Blondes” („Mężczyźni wolą blondynki”) oraz „How to Marry a Millionaire” („Jak poślubić milionera”), które to produkcje upowszechniły jej wizerunek jako „głupiej blondynki”. W tym samym roku jej obrazy wykorzystano jako składankę i okładkę pierwszego numeru magazynu dla mężczyzn „Playboy”. Chociaż odegrała znaczącą rolę w tworzeniu i zarządzaniu swoim publicznym wizerunkiem przez całą swoją karierę, była rozczarowana, gdy pracowała wciąż w studio. Została wówczas na krótko zawieszona w pracy na początku 1954 r. w związku z odrzuceniem przez nią proponowanego przez wytwórnię projektu filmowego, ale do gry szybko powróciła, w tym do pracy nad jednym z największych sukcesów kasowych swojej kariery, mianowicie „The Seven Year Itch” („Słomiany wdowiec”) (1955).

Nowa umowa z wytwórnią Fox – nowe zwycięstwo

W czasie gdy studio filmowe Monroe wciąż nie chciało zmienić zapisu umowy z aktorką, zwłaszcza w odniesieniu do jej roli jako kreującej i interpretującej role w scenariuszach, pod koniec 1954 roku, w odpowiedzi na to, założyła ona firmę produkującą filmy; nazwała ją Marilyn Monroe Productions (MMP). W 1955 roku poświęciła się budowaniu swojej firmy i zaczęła studiować metody aktorstwa w Actors Studio. Pod koniec 1955 r. Fox przyznał jej nowy kontrakt, który dał jej większą kontrolę nad kształtem obsady i większą pensję. Jej kolejne role obejmowały uznany przez krytyków występ w filmie pt. „Bus Stop” („Przystanek autobusowy) (1956) oraz pierwszą niezależną produkcję MMP, „The Prince and the Showgirl” („Książę i aktoreczka”) (1957). Monroe zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki za pracę w „Some Like It Hot” („Pół żartem, pół serio”) (1959), sukces tyleż krytyczny, co komercyjny. Jej ostatnim ukończonym filmem był dramat „The Misfits” („Skłóceni z życiem”) (1961).

Nie tylko skandalistka

Niepokojące tymczasem życie prywatne Monroe cieszyło się dużym zainteresowaniem. Walczyła z nadużywaniem substancji, depresją i lękiem. Jej drugie i trzecie małżeństwo, w tym z gwiazdą baseballu Joe DiMaggio i dramaturgiem Arthur Miller, były bardzo nagłośnione i oba zakończyły się rozwodem. 4 sierpnia 1962 r. Marilyn Monroe zmarła w wieku 36 lat z powodu przedawkowania barbituranów, w swoim domu, w Los Angeles. Chociaż śmierć Monroe została uznana za skutek najprawdopodobniej samobójstwa, to w ciągu następnych dziesięcioleci po jej śmierci pojawiło się kilka popularnych teorii spiskowych.

Ciekawostki o Marilyn Monroe

Związana była m.in. z Frankiem Sinatrą, Nicholasem Rayem, Yves’em Montandem, Peterem Lawfordem, Elią Kazanem czy Charlesem Chaplinem.
Według Tony’ego Jerrisa, autora „My little secret“, Monroe miała za sobą epizod lesbijski z Jane Lawrence, która miała mieć wówczas szesnaście lat. W tego typu relacji przez jakiś czas miała być również z Barbarą Stanwyck, Natashą Lytess, Marleną Dietrich i Joanną Crawford.
W 2009 r. została uznana przez TV Guide Network za najseksowniejszą kobietę wszech czasów.
Według biografa Anthony’ego Summersa Monroe w ostatnich miesiącach życia miała duże problemy psychiczne, romansowała zarówno z Johnem F. Kennedym, jak i jego bratem Robertem.
Według Minera Monroe została zamordowana przez gosposię, która miała wykonać jej lewatywę z rozpuszczonych pentobarbitalów.

Przeczytaj życiorys: Joanna Krupa

Cytaty Marilyn Monroe

„(…) słyszę dziewczynkę płaczącą w korytarzu i wydaje mi się, że dzieci przejawiają niekiedy nadzwyczajną spostrzegawczość i przenikliwość oraz pewne głęboko ludzkie cechy, które tracą w procesie dorastania.”

„Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować – tyle ile można znieść.”

„Nie można uchwycić ani piękna, ani śmierci, bo to coś Niewyrażalnego. Jedynie mit może je pojąć, choć nie musi koniecznie być antyczny – liczy się tylko jego natura: zdarza się, że rodzi się we współczesności, ponieważ mit istnieje poza czasem.”