Mireille Mathieu

Mireille Mathieu, przyszła na świat w Awinionie 22 lipca 1946 roku. Jest francuską piosenkarką, która zdołała nagrać przeszło 1200 utworów w ponad dziesięciu językach. Albumy artystki rozeszły się w ponad 150 milionach sztuk.

Krótki życiorys Mireille Mathieu

Pochodzi z biednej wielodzietnej rodziny. Jej debiut we francuskiej telewizji miał miejsce w listopadzie 1965 roku i został nagle początkiem wielkiej muzycznej kariery. Okrzyknięto ją nawet drugą Édith Piaf, ma bowiem podobny do Piaf tembr głosu. Przez już ponad 50 lat pracy artystycznej Mathieu nagrała ok. 1200 piosenek w zawrotnej liczbie 11 języków, wydała zatem ponad sto płyt, sprzedanych w niemal 190 milionach sztuk.

Powszechnie uważa się ją na świecie za ambasadora francuskiej kultury na świecie. W 2002 roku odbyła wielkie tournée koncertowe we Francji, ale i w Belgii oraz Szwajcarii, potwierdzając znakomitą formę artystyczną. Swe 40-lecie pracy scenicznej przypieczętowała w 2005 roku, a to odbyła wtedy tournée po Francji i Szwajcarii, śpiewając także piosenki umieszczone na jej nowej płycie. W 2006 roku jedno z jej długogrających nagrań osiągnęło status platynowej płyty. W styczniu 2007 Mireille Mathieu gościła natomiast w Rosji, gdzie wręczono jej Srebrny Medal Zasługi Miasta Petersburga. Otrzymała też wtedy nagrodę telewizji niemieckiej dedykowanej najpopularniejszej piosenkarki zagranicznej roku 2006. Jesienią 2007 roku ukazał się w związku z tym jej nowy, ale niemieckojęzyczny album płytowy, „Mathieu”, aby móc wiosną 2008 odbyć miesięczne tournée w Niemczech. Rok 2008 to również ponowne jej występy w Rosji.

Nowe europejskie trasy Mathieu, które odbyły się później, były następnie częścią świętowania jej jubileuszu 45-lecia działalności artystycznej. Następne lata oznaczały również wydanie kolejnych płyt oraz nowe koncerty w Europie (odbyła też recitale w Polsce – we Wrocławiu, Warszawie i Gdyni).

Rozszerzona biografia Mireille Mathieu

Czas pierwszych inspiracji

Mireille Mathieu urodziła się 22 lipca 1946 r. w Awinionie, we Francji, jako najstarsza córka spośród czternastu dzieci. Rodzina Mathieu żyła w biedzie, będąc kamieniarzami od czterech pokoleń. Jej ojciec, Roger, kiedyś marzył o zostaniu piosenkarzem, ale jego ojciec Arcade wyraził wobec tego głęboką dezaprobatę, inspirując go w tym zaledwie, aby jedno z jego wnucząt nauczyło się śpiewać w chórze kościelnym. Mireille umieściła później operowy głos ojca na świątecznym albumie z 1968 roku, gdzie został połączony z piosenką Minuit Chrétiens. Pierwszy płatny występ Mireille przed publicznością, w wieku czterech lat, został nagrodzony lizakiem, gdy śpiewała w Wigilię Bożego Narodzenia 1950 r. podczas mszy. Decydującym dla niej momentem był moment, w którym zobaczyła w telewizji śpiewającą Édith Piaf.

Pierwsza praca

Mireille słabo radziła sobie w szkole podstawowej z powodu dysleksji, co wymagało dodatkowego roku na ukończenie tej szkoły. Jej nauczyciele używali linijki, by uderzyć ją w rękę za każdym razem, gdy przyłapano ją na pisaniu lewą ręką. Stała się w ten sposób praworęczna. Ma przy tym fantastyczną pamięć i nigdy nie używa pomocy do odtwarzania tekstów. Porzuciła jednak szkołe w wieku 14 lat (1961) i rozpoczęła pracę w lokalnej fabryce w Montfavet, pomagając w ten sposób rodzinie w utrzymywaniu się, ale nie tylko, bo również opłacając sobie lekcje śpiewu. Była całkiem popularna w pracy, jak wspominają jej współpracownicy – często śpiewała piosenki podczas czynności zawodowych.

Udany debiut w Awinionie

Mathieu rozpoczęła swoją karierę od udziału w corocznym konkursie śpiewu w Awinionie. Każdy, kto podpisał wówczas umowę na kilka tygodni przed koncertem, mógł tam zaśpiewać. Łowcy talentów sprawili, że było to opłacalne wydarzenie dla lokalnych wykonawców w promieniu setek kilometrów. Jej nieoczekiwana wygrana została nagrodzona bezpłatną wycieczką do Paryża oraz przesłuchaniem w telewizyjnym show talentów „Jeu de la Chance” („Gra szczęścia”), w którym śpiewacy amatorzy walczyli o głosy publiczności. W towarzystwie pianisty i ubrana na czarno, dokładnie jak Piaf, zaśpiewała sędziom dwie piosenki Piaf.

Szczęśliwy traf ze szczęśliwym promotorem

Podczas natomiast letniej gali w 1965 roku, dołączonej do koncertu Enrico Macias Raoula Colombe (jej pierwszego menedżera), poznała swojego przyszłego menedżera Johnny’ego Starka. Stark pracował z piosenkarzami, takimi jak Yves Montand, a relacje między nim a Mathieu często opisuje się jako podobne do relacji między pułkownikiem Tomem Parkerem a Elvisem Presleyem. To właśnie Starkowi przypisuje się to, iż została wkrótce gwiazdą i następczynią Piafa. Już w 1968 roku, pod jego uważnym kierownictwem, Mireille była już najpopularniejszą piosenkarką francuską.

Trudności zaledwie przejściowe

Biorąc pod uwagę dominację rock and rolla i globalny brak zainteresowania nieanglojęzyczną muzyką popularną podczas jej najbardziej dochodowych lat, pozostała popularną artystką we Francji i Europie. Zauważono przede wszystkim, jakże łatwo artystka wchodzi w interakcje z opinią publiczną. Nie obyło się jednak i bez pecha, ponieważ podczas trasy koncertowej w lutym 1968 r. Mathieu miała wypadek samochodowy, w którym złamała jeden z kręgów, sprawiając że zniknęła ze sceny na trzy miesiące. Tymczasem w 1971 roku Johnny Stark zawarł umowę z uznaną wytwórnią Philips Records na wydawanie wszystkich singli i EPek. Dzięki temu w 1972 roku Mathieu koncertowała w Kanadzie i wyprodukowała album na żywo. Sprawy przyspieszyły wówczas znacząco, co umożliwiło fakt, iż w 1974 r. Mathieu utworzyła własną firmę wydawniczą Abilene Music. Dziś ta firma zajmuje się publikowaniem, drukowaniem materiałów muzycznych. Nie był to koniec jej inicjatyw wydawniczych, ponieważ w 1983 r. Mathieu założyła również inną firmę wydawniczą Abilene Disc.

Mireille Mathieu na rynku wydawniczym

W 1988 roku Mathieu opublikowała także swoją autobiografię ze współautorką Jacqueline Cartier. Tytuł to „Oui Je Crois” („Tak, wierzę”), który pochodzi z tekstu jej pierwszego nagrania pt. „Mon Crédo” („Moje kredo”). Książka była postrzegana jako ostatni rozdział w jej karierze. Francuska opinia publiczna odrzuciła tą twórczość, jako swoisty konserwatywny relikt. Była uważana za przedrewolucyjną figurę gaullistowską i znienawidzona przez lewicę. Oprócz tego dowodziła niezbicie, iż chciała być piosenkarką, podczas gdy jej mąż i promotor był zmęczony ludźmi. Nie ulega jednak wątpliwości, że oboje byli pracowici, a on wypełnił jej harmonogram lukratywnymi umowami.

Śmierć Johnego Starka

W 1989 r. Prezydent François Mitterrand zaprosił Mathieu do złożenia hołdu generałowi Charlesowi de Gaulle’owi. Johnny Stark zmarł w tym samym roku po drugim zawale serca. Po śmierci Starka wszyscy mówili, że nikt go nie zastąpi, i okazało się to prawdą. Wiele lat zajęło Mathieu i jej prawnikom zamknięcie spraw majątkowych. „Byłam poważnie przygnębiona, ale wyszła z tego bez obciążeń” – wyznała po latach piosenkarka. Według ówczesnych mediów najbardziej kontrowersyjne wydarzenie w karierze Mathieu miało miejsce, kiedy przejęła ona biuro Starka. Dopiero gdy jej siostra Monique wkroczyła na stanowisko dyrektora biznesowego, artystka okazała się być na powrót bardzo dochodowa.

Produkcje dojrzałej artystki

W 1993 roku wydała dwa albumy poświęcone swojemu idolowi, Édith Piaf, zasadniczo przywracając do wiadomości publicznej swoje pasjonujące muzyczne korzenie. Jeden album ukazał się po francusku; drugi natomiast w języku niemieckim. W styczniu 1996 roku natomiast ukazał się jej album „Vous lui Direz”. Mathieu, wbrew powszechnym oczekiwaniom, nie występowała już na żywo. W 2002 roku Mathieu wydała swój trzydziesty siódmy francuski album: „De tes Mains”, a następnie serię koncertów na paryskiej olimpiadzie w listopadzie.

Kwestie polityczne

Mathieu świętowała czterdziestą rocznicę swojej kariery na olimpiadzie paryskiej 24 listopada 2005 r., wydając wówczas swój trzydziesty ósmy francuski album: „Mireille Mathieu 2005”. Z kolei w 2007 r. Mathieu spektakularnie poparła kandydata na prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, burmistrza Neuilly.

1 listopada 2008 r. Mathieu była gościem premiera Władimira Putina w Moskwie i wystąpiła na jego cześć. Oboje odwiedzili następnie namiot odwiedzający libijskiego przywódcę Muammara Kaddafiego. W ten sposób, w listopadzie 2010 roku została odznaczona Rosyjskim Medalem Przyjaźni przez prezydenta Dmitrija Miedwiediewa podczas szampańskiej uroczystej kolacji. Przez cały listopad przebywała w Rosji i krajach bałtyckich, by powrócić do Paryża po koncercie w Warszawie 28 listopada. W styczniu 2011 r. Mireille została mianowana przez władze francuskie oficerem Légion d’honneur.

Specyfika koncertów w Rosji

Mathieu miała bardzo aktywny harmonogram tras koncertowych na 2014 rok, świętując swoje pięćdziesięciolecie w showbiznesie (karierę datuje od roku, w którym wygrała swój pierwszy konkurs śpiewu w Awinionie). Jej pierwszy koncert miał się odbyć w Kijowie i miała nadzieję, że tak będzie dalej, ale ostatecznie odwołała go siedem dni przed imprezą „z powodu niestabilności”. Jej trasa z okazji tej rocznicy trwała od października do listopada 2014 r.. Natomiast w marcu 2015 r. ogłosiła na swojej stronie internetowej, że wszystkie koncerty w Rosji zostały odwołane „ze względu na sytuację gospodarczą”. Na stronie internetowej koncertu znajduje się informacja o upadku rosyjskiej waluty, na skutek czego nie było już możliwości sfinansowania koncertów i podróży.

Zmierzch świetności w blasku UNESCO

26 maja 2015 r. Mathieu zaśpiewał w projekcie „Kultura bez granic” (Culture sans frontière) w siedzibie UNESCO w Paryżu. Koncert zatytułowany „The Allies of the Great Victory: A Musical Story”.

20 marca 2016 r. matka Mathieu zmarła w wieku 94 lat, z powodu zatoru płucnego. Została pochowana w mauzoleum Mathieu na cmentarzu Saint-Véran w Awinionie.

Ciekawostki o Mireille Mathieu

• Była pierwszą piosenkarką z Europy Zachodniej, która wystąpiła z sukcesami w Chinach, w roku 1986. Z koncertami wystąpiła także w Polsce jeszcze w czasach głębokiego PRLu, mianowicie w roku 1969, później w 2010 i 2016 roku. Koncertowała także w ZSRR, Kanadzie, Meksyku, w Niemczech, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii, w krajach Skandynawii, częściej też we Włoszech, Portugalii i Hiszpanii, lecz to nie wszystkie kraje, bowiem obecna była ostatnie 50 lat niemal w każdym zakątku Ziemi.
• Śpiewała w duetach z takimi gigantami muzyki rozrywkowej jak Dalida, Paul Anka, Barry Manilow, Plácido Domingo, Dean Martin, Charles Aznavour, Tom Jones i wieloma innymi.
• W 1984 roku odznaczono ją Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec I Klasy, natomiast w 1999 roku prezydent Francji wręczył jej Order Kawalera Legii Honorowej, zaś w 2011 roku – Order Oficera Legii Honorowej.

Cytaty Mireille Mathieu

„Staram się opiekować bliskimi, muszę być mocna, jestem przecież najstarsza. Nie wszyscy założyli rodziny – część braci i sióstr wciąż mieszka razem. Mamie bardzo zależało na tym, żebyśmy utrzymywali kontakty, dlatego wprowadziła zwyczaj wspólnych niedzielnych obiadów. Co prawda z powodu koncertów ja rzadko na nich bywałam, ale mieszkająca w Paryżu siostra przez wiele lat jeździła do Awinionu w każdą niedzielę.”

„Rzeczywiście, w Rosji jestem przyjmowana jak królowa – tamtejsza publiczność mnie uwielbia. Co do mężów stanu, oni też mają prawo słuchać piosenek o miłości, prawda? We Francji występowałam m.in. przed prezydentem Sarkozym i socjalistycznym prezydentem Mitterandem. Jednak najbliższe sercu jest wspomnienie występu dla prezydenta Pompidou, może dlatego, że jestem gaullistką.”

„Pocałunki – bilon miłości.”

„Jestem wierząca, chociaż nie chodzę co tydzień do kościoła. Zawsze za to słucham mszy. Uwielbiam homilie papieża Franciszka. Marzę, żeby go spotkać. To wielka postać i wielki papież, kontynuator nauk świętego Jana Pawła II. Jego bunt wobec konwenansów i skostniałych reguł bardzo mnie porusza.”

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Źródła

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Mireille_Mathieu
• https://www.brainyquote.com/authors/mireille_mathieu
• https://www.filmweb.pl/person/Mireille+Mathieu-94009/biography#
• http://www.mireillemathieu.com/biography/?lang=en
• https://www.imdb.com/name/nm0558871/bio
• https://www.last.fm/music/Mireille+Mathieu/+wiki
• https://en.wikipedia.org/wiki/Mireille_Mathieu

Tagi: