Monteskiusz, przyszedł na świat we francuskim La Brède, 18 stycznia 1689 roku. Zmarł 10 lutego 1755 roku w Paryżu. Był francuskim wolnomyślicielem, w tym filozofem, wolnomularzem, prawnikiem i pisarzem epoki Oświecenia.
Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|
Biografia i życiorys Monteskiusza
Monteskiusz zasłynął ze swych „Listów perskich”, które ukazały się w roku 1721. W tejże literaturze poddał Monteskiusz rzetelnej krytyce porządek, który do dziś zwany jest ancient regimem, czyli tym panującym we Francji przed jej rewolucją, ale i także podczas jej trwania. Monteskiusz potraktował w swej publikacji ustrój państwowy Francji zestawiając go niejako z tym mającym miejsce w Wielkiej Brytanii, ponieważ system brytyjski Monteskiusz uważał za formę najwłaściwszą i godną naśladowania właśnie we współczesnej mu Francji.
Największym dziełem Monteskiusza jest składająca się z trzydziestu jeden ksiąg publikacja, zatytułowana „O duchu praw” („De l’esprit des lois”), która to ukazała się w roku 1748, gdzie znakomicie jak na swe czasy dokonał regularnej i systematycznej analizy znanych mu państwowych form ustrojowych.
Monteskiusz w dziele swym wyłożył stopniowo genezy ustrojowe od podstaw, bowiem za takie zwykł uważać koncepcje dotyczące na przykład prawa naturalnego. Monteskiusz wychodził z założenia cokolwiek sprzecznego z tezami przykładowo Hobbesa, że prawo stanowione służy by poskramiać dzikość przyrodzonej jednostkom ludzkiej natury. Tymczasem według Monteskiusza przy tworzeniu prawa nie tylko wypada, ale należy zatem wziąć pod uwagę cały zespół uwarunkowań naturalnych, które potrafią kształtować, co najważniejsze – właśnie ducha praw, istniejącego ciągle i od nowa. Do tychże uwarunkowań zaliczać trzeba według niego takie jak na przykład terytorium państwa, historia polityczna, klimat, charakter obyczajów, typ religijności, istniejące na danym terytorium formy gospodarowania oraz zasady zaprowadzania porządku prawnego. Monteskiusz wyróżnił zatem w sumie trzy główne formy państwa, mianowicie: 1. despotia, czyli forma oparta na strachu; 2. monarchia, zasadzana organizacyjnie na honorze; 3. republika, czyli forma oparta na cnocie, chyba że ma miejsce wyjątek w ramach tego – gdy system ten kształtują warstwy arystokratyczne, bowiem wówczas miejsce szeroko pojętej cnoty zajmuje według Monteskiusza umiarkowanie.
Monteskiusz jakość dowolnego państwa rozpatrywał w kategoriach jego podejścia do wolności obywateli. Filozof wysunął na kartach swego dzieła myśl, że wolności obywateli sprzyja właśnie ograniczenie władzy, a zwłaszcza odpowiedni podział władzy – władza zajmująca się ustanawianiem praw ma być wg. niego rozdzielna z władzą wprowadzającą w życie prawne postanowienia; sądy natomiast powinny być tym bardziej całkowicie poza zasięgiem jakichkolwiek wpływów władzy państwowej, lecz z zachowaniem w strukturze państwowej miejsca na same sądy. Ma to gwarantować suwerenność werdyktów sądowych sędziów, a przez to sprawiedliwość. Do sądu może zatem wobec tego odwołać się statystyczny obywatel, który czuje się na przykład pokrzywdzony decyzją któregoś z urzędów państwowych. Monteskiusz, co w tym momencie istotne, postulował istnienie dwuizbowego parlamentu jako najlepszy, bo najefektywniejszy wyraz władzy ustawodawczej, co ważne – z prawem weta dla rządu. W ten sposób pojawiła się dzięki Monteskiuszowi definicja trójpodziału władzy.
Uważał też Monteskiusz, że władza nie powinna być ciągle w rękach stałego senatu, ale winna być wykonywana przez osoby powołane z ludu, natomiast samo powołanie do władzy w drodze powołania, najlepiej na drodze wyborów powszechnych.
Ciekawostki o Monteskiuszu
- Uważał, że umysł ludzki jest w stanie wszystko ogarnąć.
- W 1719 roku Monteskiusz złożył Akademii w Bordeaux propozycje, w myśl której wyrażał gotowość opracowania rodzaju ankiety, w której pragnął zwracać się do różnych uczonych w Europie, którzy mieliby następnie przesyłać mu swoje refleksje na temat państwa i ustrojów w historii świata.
- Po dziś dzień jest niezbitym klasykiem, wymienianym tuż za Arystotelesem. To właśnie ten francuski myśliciel u podstaw swych teorii umieścił stwierdzenie, iż państwo jest efektem umowy społecznej jednostek.
Cytaty Monteskiusza
„W kraju, gdzie miłość stanowi najważniejszą sprawę, zazdrość jest największą namiętnością.”
„Nigdy nie osądzi się w sposób właściwy ludzi, jeśli im się nie wybaczy przesądów ich epoki.”
„Kto chce rządzić ludźmi, nie powinien ich gnać przed sobą, lecz sprawić, by podążali za nim.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Monteskiusz
- https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/1042381,Monteskiusz-czyli-oswiecenie
- https://pl.wikiquote.org/wiki/Monteskiusz
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) była zakonnicą, która wielką miłością ukochała Jezusa. Pan Jezus przemawiał do niej w jej duszy i uczynił ją apostołką Miłosierdzia Bożego. Przez św. Siostrę Faustynę Jezus przekazał nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia.
Do św. Siostry Faustyny Pan Jezus skierował zdumiewające słowa: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca”. Mówił do niej także o Swoim niezgłębionym miłosierdziu: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz sprawiają Mi dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim”.
Polub nas:
Zobacz:
