Zyciorysy.info - logo
  • Życiorysy i biografie
    • Aktorzy
    • Duchowni
    • Działacze proklimatyczni
    • Działacze religijni
    • Działacze społeczni
    • Dziennikarze
    • Filozofowie
    • Kompozytorzy
    • Malarze
    • Modelki
    • Naukowcy
    • Papieże
    • Pierwsze damy
    • Piłkarze
    • Piosenkarze
    • Pisarze
    • Podróżnicy i odkrywcy
    • Politycy
    • Postacie biblijne
    • Prezenterzy telewizyjni
    • Projektanci mody
    • Przedsiębiorcy
    • Przywódcy
    • Reżyserzy
    • Rodzina królewska
    • Różne
    • Satyrycy
    • Sportowcy
    • Święci
    • Władcy Polski
    • Wojskowi
    • Wynalazcy
    • Zbrodniarze
    • Zespoły
  • Znaczenie imion
    • Imiona męskie
    • Imiona żeńskie
  • Lista artykułów
  • Kontakt

Zyciorysy.info » Życiorysy i biografie » Przywódcy » Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte

Przywódcy
Autor: Jakub Mazur | 3 marca, 2018 | Brak komentarzy
Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte (1769 – 1821) był francuskim wojskowym, który zostając następnie Pierwszym Konsulem Republiki Francuskiej mógł mianować się cesarzem Francuzów, jednocząc przejściowo Europę kontynentalną pod swoimi rządami. Był również m.in. królem Włoch i Związku Reńskiego.


Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|

  • Biografia i życiorys
  • Ciekawostki
  • Cytaty
  • Książka godna polecenia

Biografia i życiorys

Armia trampoliną kariery

Miejscem urodzenia Napoleona Bonaparte była Korsyka, a ściślej miejscowość Ajaccio. Jego ojciec był zubożałym szlachcicem trudniącym się czynnościami adwokackimi. Kształcenie Napoleona przebiegało w kierunku kariery wojskowej, o której marzył od najmłodszych lat. Snuł bowiem odważne plany, by najpierw pobierać nauki w Brienne, w tamtejszej szkole wojskowej, a następnie udał się do Paryża w celu osiągnięcia stopnia oficera, którym też został jako podporucznik artylerii. Była to ostatnia dekada XVIII wieku, kiedy Napoleon odważnie popierał niepodległość ojczystej Korsyki. Jednak wstąpienie do rewolucyjnej armii francuskiej pokazało mu inny kierunek działań. Bieg dziejów wojennych sprawił wkrótce, iż mógł szybko zasłynąć, bowiem walnie przyczynił się do zdobycia Tulonu. W ten sposób rok 1794 przyniósł mu awans na stanowisko generała brygady. Do zasadniczych kwestii należał wtedy fakt, iż Napoleon popierał Jakobinów. Nie może zatem dziwić, że w związku z upadkiem Jakobinów młody Napoleon dostał się do niewoli. Ale burzliwe czasy mają to do siebie, że fortuna toczy się kołem szybciej niż zwykle, więc rządy Dyrektoriatu przyniosły mu powrót do wojskowych obowiązków.

Wzrost potęgi

Tłumił następnie powstanie rojalistyczne w Paryżu w roku 1795, by już rok później brać udział w kampanii włoskiej, tocząc tam boje z Austrią. Boje co najmniej udane, bowiem bitwy zwycięskie pod Rivoli, Arcole i Lordi przyniosły mu rosnącą popularność. W roku 1797 zmusił Austrię, by przyjęła warunki francuskie w traktatach pokojowych w Campo Formio. Miała wówczas miejsce forsowana również przez Napoleona koncepcja tworzenia wokół Francji republik siostrzanych. W ten sposób następne działania były ukierunkowane na podporządkowywanie terenów Belgii, Holandii, czy też ziem cysalpińskich, liguryjskich, helweckich, rzymskich, czy też partenopejskich. Następnie Napoleon wyprawił się do Egiptu, aby tam to właśnie rozprawić się z Anglią, przyjmując kierunek na Indie. Tymczasem było to wyzwanie wielkie w kontekście panujących w jego oddziałach epidemii chorób tropikalnych. Wrócił więc w roku 1799 do Paryża opuszczając swoje wojsko. Nie było to pochopne, ale bardzo przemyślane, ponieważ uczynił tak celem dokonania udanego zamachu stanu. Tym samym obalił rządy Dyrektoriatu ogłaszając jednocześnie nową konstytucję Francji. Został wówczas naczelnym wodzem i I konsulem, koncentrując całość inicjatywy ustawodawczej i władzy wykonawczej w swoich rękach. Był to jeszcze ten czas, w którym Napoleon dążył do pokoju z II koalicją antyfrancuską, w ten sposób podpisując pokój z Austrią i Anglią kolejno w 1801 i w 1802 roku.

Cesarstwo

W roku 1804 Napoleon Bonaparte został cesarzem Francuzów, osobiście się koronując. Rok później został królem Włoch. Natomiast rok 1805 przyniósł mu wielkie zwycięstwo nad koalicją pod Austerlitz, która to bitwa nazywana jest bitwą trzech cesarzy. Wiążący terytorialnie był zawarty pokój w Preszburgu, dzisiejszej Bratysławie. Na podstawie tego porozumienia Napoleon wszedł w posiadanie Wenecji, Trydentu, Tyrolu, Istrii i Dalmacji. Austria zrzekła się wpływów w Niemczech, gdzie mógł w końcu utworzyć pod swoim protektoratem tak zwany Związek Reński. Zawiązała się wkrótce IV koalicja antyfrancyska, a właściwie antynapoleońska, przeciwko której przystąpił do działań wojennych. Wojska pruskie uległy mu w roku 1806 pod Jeną i Auerstedt, rosyjskie natomiast pod Iławą Pruską i Frydlandem w roku 1807. Wreszcie miał miejsce akcent polski, bowiem traktat w Tylży pozwolił Napoleonowi utworzyć Księstwo Warszawskie, złożone z ziem II i III zaboru pruskiego, co zbiegło się w czasie również z utworzeniem Królestwa Westfalskiego na czele z jego bratem Hieronimem. Istotne z tego punktu jest spojrzenie na politykę angielską Napoleona, bowiem był to czas, w którym stosował wobec Anglii blokadę kontynentalną, a to już w roku 1804. Nie uniknął w tym czasie wojny z Hiszpanią, która miała miejsce w latach 1808 – 1814. Austrię pokonał znowu w roku 1809, tym razem pod Wagram, zyskując na mocy traktatu w Schonbrunn kolejne ziemie położone nad Adriatykiem.

Niestety ta Rosja..

Brzemienna w skutkach była decyzja Napoleona w sprawie Rosji. Zadecydował w końcu o kampanii przeciwko Moskwie. Trudne warunki zimowe doprowadziły do odwrotu, mimo że Moskwa została zdobyta. Dziś w dyskusjach historyków dominuje pogląd, iż decydująca o losach Napoleona była Bitwa Narodów, czyli starcie pod Lipskiem w roku 1813. Na skutek wkrótce abdykował, aby zostać zesłanym w roku 1814 na wyspę Elbę. Następnie miało miejsce tak zwane sto dni Napoleona, gdy wrócił do Francji aby powstać, niestety poniósł wówczas kolejną klęskę, tym razem pod Waterloo, po której dostał się do niewoli angielskiej i zesłany na wyspę św. Heleny, gdzie zmarł.

Próba oceny

Był niewątpliwie najwybitniejszą osobistością w dziejach jemu współczesnych i jedną z największych w historii świata. Docenili go nawet Anglicy, którzy do dziś potrafią w związku z nim postawić jego podobiznę na kominku, był bowiem politykiem – gigantem, wspaniałym strategiem i prawodawcą, a jednocześnie dyktatorem i despotą na miarę wcześniej niespotykaną. Potrafił przełamać burzę i napór zrewolucjonizowanej Francji dając jej siłę administracyjną, jakiej nie zdołał utworzyć chociażby Dyrektoriat, czy wcześniej krwawe rządy Jakobinów. Na szczególną uwagę zasługuje Kodeks Napoleona, który z niewielkimi zmianami obowiązuje we Francji do dziś. Upowszechniając swój Kodeks na terytoriach podbitych, Napoleon wprowadził przełom cywilizacyjny, kończąc epokę feudalizmu, a otwierając rządy burżuazji oraz kapitalizmu, czy też powszechną edukację podporządkowaną państwu. Ciekawostką jest, iż Napoleon podpisał z papiestwem konkordat doceniając rolę Kościoła, mimo że uskuteczniał oświeceniowe wzorce laickie.

Ciekawostki

  • Potrafił dyktować naprzemiennie trzy listy naraz.
  • Lubił kobiety pachnące potem.
  • Był wybitnym szachistą.
  • W szkole wojskowej był wyśmiewany.
  • Był mańkutem.
  • Wprowadził i upowszechnił w Europie ruch prawostronny.
  • Co do natury ludzkiej był pesymistą.
  • Miał 169 cm wzrostu.

Cytaty

  • „Ambicja władania duszami jest najsilniejszą z namiętności”.
  • „Człowiek nie ma przyjaciół, przyjaciół ma tylko powodzenie”.
  • „Dwie rzeczy popychają ludzi do działania – interes i strach”.

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Ludwik XIV
Ludwik XIV
Św. Hubert
Św. Hubert
Włodzimierz Lenin (2)
Włodzimierz Lenin

Książka godna polecenia

„Napoleon Wielki” jest książką Andrew’a Roberts’a uważaną za jedną z najciekawszych o Napoleonie, ponieważ zbudowaną na bazie jego obszernych korespondencji, ale i pozycją błyskotliwą, nie stroniącą od anegdot.

Źródła:

  • „300 postaci które zmieniły historie Polski i świata”. Videograf II, Chorzów 2008
  • https://pl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte
  • „Historia dzieje nowożytne”. T. Cegielski, K. Zielińska, Warszawa 1997

Jak oceniasz ten artykuł?

Jeśli chcesz ocenić artykuł na 5, kliknij na ostatnią gwiazdkę i potwierdź głosowanie (inne oceny analogicznie). Pamiętaj, że twoja opinia jest dla nas ważna.

Średnia głosów to 0 / 5. Oddanych głosów: 0

Brak oddanych głosów. Bądź pierwszym, który oceni artykuł!

Dziękujemy za ocenę.

Zapraszamy do polubienia naszego profilu na Facebooku:

Przykro nam, że tak oceniłeś/aś ten artykuł.

Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.

W jaki sposób możemy poprawić ten artykuł?

Autor: Jakub Mazur

Z wykształcenia socjolog. Swoje dziennikarskie doświadczenie zdobywał pracując w lokalnym czasopiśmie na Podkarpaciu i w regionalnej telewizji na Podbeskidziu.

Niezwykły życiorys:

|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Św. Faustyna Kowalska

Św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) była zakonnicą, która wielką miłością ukochała Jezusa. Pan Jezus przemawiał do niej w jej duszy i uczynił ją apostołką Miłosierdzia Bożego. Przez św. Siostrę Faustynę Jezus przekazał nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia.

Do św. Siostry Faustyny Pan Jezus skierował zdumiewające słowa: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca”. Mówił do niej także o Swoim niezgłębionym miłosierdziu: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz sprawiają Mi dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim”.

Polub nas:

Biografie znanych ludzi

Zobacz:

Pozycjonowanie stron

Tagi:

Biografie mężczyznBiografie osób zmarłychZnani Francuzi

  • Poprzedni wpis Mieszko I
  • Następny wpis J.K. Rowling

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Wyszukiwanie

Menu

  • Życiorysy i biografie
  • Znaczenie imion
  • Lista artykułów
  • Regulamin
  • Polityka prywatności
  • Redakcja
  • Kontakt

Najnowsze wpisy

  • Jan Tomaszewski. Kim były jego żony? Ile ma dzieci? Interesujący życiorys legendarnego bramkarza
  • Kim był Mojżesz? Ile lat żył? Ile miał żon i dzieci? Historia i życiorys Mojżesza
  • Historia biblijna Abrahama. Kim był? Kiedy i ile lat żył? Życiorys pełen cudów
  • Wojciech Mann. Ile ma lat? Kim jest jego żona i syn? Jakie ma wykształcenie? Ciekawy życiorys dziennikarza
  • Maryja. Ile lat miała Matka Boska, jak urodziła Jezusa? Wnikliwy życiorys Marii, jej rodzice i pochodzenie

Ciekawe artykuły

Ludwik XIV
Ludwik XIV
Św. Hubert
Św. Hubert
Włodzimierz Lenin (2)
Włodzimierz Lenin
Józef Stalin (2)
Józef Stalin
Św. Henryk II
Św. Henryk II
Auguste Comte
Auguste Comte
Św. Wincenty a Paulo
Św. Wincenty
Król Artur
Król Artur
Claude Monet
Claude Monet
Kartezjusz
Kartezjusz
Jerzy VI WIndsor
Jerzy VI Windsor
Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort
Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

Apostołowie Biblijni patriarchowie Biografie kobiet Biografie mężczyzn Biografie osób zmarłych Biografie osób żyjących Brytyjska rodzina królewska Dojrzali piosenkarze Gwiazdy disco polo Gwiazdy śląskiej estrady Imiona męskie na J Imiona męskie na M Imiona na A Imiona na J Imiona na K Imiona na M Imiona na R Imiona na S Imiona na W Imiona żeńskie na A Imiona żeńskie na K Imiona żeńskie na M Najpopularniejsi Święci Piosenkarze I poł. XX wieku Polscy nobliści Polscy piosenkarze młodszego pokolenia Polscy piosenkarze starszego pokolenia Pytanie na śniadanie Raperzy Skoczkowie narciarscy Starożytne postacie Zagraniczni piosenkarze młodego pokolenia Zagraniczni piosenkarze starszego pokolenia Znani Amerykanie Znani Anglicy Znani Brytyjczycy Znani Francuzi Znani Grecy Znani Hiszpanie Znani Holendrzy Znani Niemcy Znani Polacy Znani Rosjanie Znani Włosi Znani Żydzi

Linki sponsorowane





Rzetelność dziennikarska

Dokładamy wszelkich starań by informacje prezentowane w biografiach były zgodne z prawdą. Opieramy się na źródłach, które podajemy na końcu każdego artykułu. Jeśli zauważyłeś jakiś błąd prosimy o informację w komentarzu lub poprzez e-maila.

© 2021 Zyciorysy.info