Niccolo Machiavelli, czyli Niccolò di Bernardo dei Machiavelli, przyszedł na świat we Florencji 3 maja 1469 roku. Zmarł w Sant’Andrea in Percussina k. Florencji 21 czerwca 1527 roku. Był prawnikiem, filozofem, pisarzem społecznym i politycznym, historykiem i dyplomatą florenckim, ważną postacią włoskiego odrodzenia.
Biografia i życiorys Niccolo Machiavellego
Przyszedł na świat w 1469 roku, w rodzinie szlacheckiej zubożałej, natomiast sprzyjającej gwelfom (stronnictwo polityczne). Po ukończeniu swojej edukacji, w 1494 roku Machiavelli rozpoczął następnie karierę polityczną w II kancelarii Republiki Florenckiej. Był to okres republikańskiej rewolucji, ktorej patronował słynny kaznodzieja Girolamo Savonaroli. Pomimo jednak, iż Savonarola został powieszony w 1498 roku, republice pisane było trwać jeszcze do 1512 roku.
Był to czas, gdy Machiavelli poświęcał się sprawom wojny i administracji. Mógł dzięki temu Wkrótce stanąć na czele kancelarii i jako bliski współpracownik Piera Soderiniego mieć duży wpływ na politykę całego miasta. Odbył wówczas liczne misje o charakterze dyplomatycznym, m.in. na dwór Ludwika XII, Maksymiliana I czy też Juliusza II. Poznał też wreszcie Cezara Borgię, syna papieża Aleksandra VI.
Fortuna nie trwała jednak zbyt długo i w 1512 roku upadek republiki sprawił, iż władze w mieście przejął ród Medyceuszy, na skutek czego Machiavelli popadł w niełaskę. Został oskarżony nawet o spisek, automatycznie uwięziony i poddany torturom. Po wyjściu z więzienia niełaska wciąż trwała, więc musiał wyjechać z miasta. Osiedlił się wtedy w posiadłości wiejskiej w miejscowości San Casciano, koncentrując się na pisaniu swych traktatów politycznych, które w większości zostały wydane pośmiertnie.
W 1520 roku fortuna po części odmieniła się i częściowo powrócił do łask dworu, dostając od uniwersytetu florenckiego chociażby intratne zlecenie spisania historii miasta.
Machiavelli zmarł we Florencji w roku 1527 roku. Został pochowany tez i tam, w kościele Santa Croce.
Ciekawostki o Niccolo Machiavellim
Interesującym w biografii Machiavellego jest fakt, że jego pozycja literacka zatytułowana „Książę” została doceniona dopiero po czasie i po jego śmierci. Treści zawarte tam są w pewien sposób kontrastujące ze sposobem oraz wyborami jakie Machiavelli podejmował w swoim własnym życiu, bowiem napisał instrukcje rządzenia krajem stojące poniekąd w sprzeczności z jego własnymi wyborami. Swoisty chichot historii, ale nie do końca, bowiem „Książę” jako książka o efektywności zamiast efektowności, znalazła się już wkrótce po jego śmierci na liście słynnego indeksu ksiąg zakazanych, jako za pewne kij w szprychy kół kościelnych.
Na uwagę zasługuje krajobraz polityczny czasów współczesnych Machiavellemu Włoch. Był to bowiem wówczas zbiór i mozaika małych miast-państw, których władcy ciągle walczyli ze sobą o podejmowanie i utrzymywanie wpływów. Podczas gdy na porządku dziennym były wojny i skrytobójstwa, ówczesne Włochy wiodły jednak swoisty prym w kulturze. Tyczyło się to zwłaszcza Florencji, z którą Machiavelli związany był całe swe życie.
Cytaty Niccolo Machiavellego
„Cel uświęca środki.”
„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.”
„Żadna rzecz nie przynosi mężowi, który świeżo wyrósł, takiej chwały, jak nowe prawa i nowe urządzenia przez niego stworzone. Gdy one są dobrze ułożone i mają w sobie cechy wielkości, zjednują mu poważanie i podziw.”
„Miłość trzymana jest węzłem zobowiązań, który ludzie, ponieważ są nikczemni, zrywają, skoro tylko nadarzy się sposobność osobistej korzyści, natomiast strach jest oparty na obawie kary; ten więc nie zawiedzie nigdy.”
„Ludzie szkodzą z bojaźni lub przez nienawiść.”
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Niccol%C3%B2_Machiavelli
- https://wypracowania24.pl/historia/8020/niccolo-machiavelli-biografia-zyciorys
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Gibelini_i_gwelfowie
Z wykształcenia socjolog. Swoje dziennikarskie doświadczenie zdobywał pracując w lokalnym czasopiśmie na Podkarpaciu i w regionalnej telewizji na Podbeskidziu.
Niezwykły życiorys:
|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Św. Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) była zakonnicą, która wielką miłością ukochała Jezusa. Pan Jezus przemawiał do niej w jej duszy i uczynił ją apostołką Miłosierdzia Bożego. Przez św. Siostrę Faustynę Jezus przekazał nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia.
Do św. Siostry Faustyny Pan Jezus skierował zdumiewające słowa: „W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca”. Mówił do niej także o Swoim niezgłębionym miłosierdziu: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Córko Moja, pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. Rozkosz sprawiają Mi dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim”.
Polub nas:
Zobacz:
