Niccolo Machiavelli, czyli Niccolò di Bernardo dei Machiavelli, przyszedł na świat we Florencji 3 maja 1469 roku. Zmarł w Sant’Andrea in Percussina k. Florencji 21 czerwca 1527 roku. Był prawnikiem, filozofem, pisarzem społecznym i politycznym, historykiem i dyplomatą florenckim, ważną postacią włoskiego odrodzenia.
Biografia i życiorys Niccolo Machiavellego
Przyszedł na świat w 1469 roku, w rodzinie szlacheckiej zubożałej, natomiast sprzyjającej gwelfom (stronnictwo polityczne). Po ukończeniu swojej edukacji, w 1494 roku Machiavelli rozpoczął następnie karierę polityczną w II kancelarii Republiki Florenckiej. Był to okres republikańskiej rewolucji, ktorej patronował słynny kaznodzieja Girolamo Savonaroli. Pomimo jednak, iż Savonarola został powieszony w 1498 roku, republice pisane było trwać jeszcze do 1512 roku.
Był to czas, gdy Machiavelli poświęcał się sprawom wojny i administracji. Mógł dzięki temu Wkrótce stanąć na czele kancelarii i jako bliski współpracownik Piera Soderiniego mieć duży wpływ na politykę całego miasta. Odbył wówczas liczne misje o charakterze dyplomatycznym, m.in. na dwór Ludwika XII, Maksymiliana I czy też Juliusza II. Poznał też wreszcie Cezara Borgię, syna papieża Aleksandra VI.
Fortuna nie trwała jednak zbyt długo i w 1512 roku upadek republiki sprawił, iż władze w mieście przejął ród Medyceuszy, na skutek czego Machiavelli popadł w niełaskę. Został oskarżony nawet o spisek, automatycznie uwięziony i poddany torturom. Po wyjściu z więzienia niełaska wciąż trwała, więc musiał wyjechać z miasta. Osiedlił się wtedy w posiadłości wiejskiej w miejscowości San Casciano, koncentrując się na pisaniu swych traktatów politycznych, które w większości zostały wydane pośmiertnie.
W 1520 roku fortuna po części odmieniła się i częściowo powrócił do łask dworu, dostając od uniwersytetu florenckiego chociażby intratne zlecenie spisania historii miasta.
Machiavelli zmarł we Florencji w roku 1527 roku. Został pochowany tez i tam, w kościele Santa Croce.
Ciekawostki o Niccolo Machiavellim
Interesującym w biografii Machiavellego jest fakt, że jego pozycja literacka zatytułowana “Książę” została doceniona dopiero po czasie i po jego śmierci. Treści zawarte tam są w pewien sposób kontrastujące ze sposobem oraz wyborami jakie Machiavelli podejmował w swoim własnym życiu, bowiem napisał instrukcje rządzenia krajem stojące poniekąd w sprzeczności z jego własnymi wyborami. Swoisty chichot historii, ale nie do końca, bowiem “Książę” jako książka o efektywności zamiast efektowności, znalazła się już wkrótce po jego śmierci na liście słynnego indeksu ksiąg zakazanych, jako za pewne kij w szprychy kół kościelnych.
Na uwagę zasługuje krajobraz polityczny czasów współczesnych Machiavellemu Włoch. Był to bowiem wówczas zbiór i mozaika małych miast-państw, których władcy ciągle walczyli ze sobą o podejmowanie i utrzymywanie wpływów. Podczas gdy na porządku dziennym były wojny i skrytobójstwa, ówczesne Włochy wiodły jednak swoisty prym w kulturze. Tyczyło się to zwłaszcza Florencji, z którą Machiavelli związany był całe swe życie.
Cytaty Niccolo Machiavellego
“Cel uświęca środki.”
“Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.”
“Żadna rzecz nie przynosi mężowi, który świeżo wyrósł, takiej chwały, jak nowe prawa i nowe urządzenia przez niego stworzone. Gdy one są dobrze ułożone i mają w sobie cechy wielkości, zjednują mu poważanie i podziw.”
“Miłość trzymana jest węzłem zobowiązań, który ludzie, ponieważ są nikczemni, zrywają, skoro tylko nadarzy się sposobność osobistej korzyści, natomiast strach jest oparty na obawie kary; ten więc nie zawiedzie nigdy.”
“Ludzie szkodzą z bojaźni lub przez nienawiść.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Niccol%C3%B2_Machiavelli
- https://wypracowania24.pl/historia/8020/niccolo-machiavelli-biografia-zyciorys
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Gibelini_i_gwelfowie
Jakub Mazur jest z wykształcenia socjologiem, który swoje zawodowe życie poświęcił pracy dziennikarskiej. Doświadczenie dziennikarskie zdobywał pracując m.in. w podkarpackim czasopiśmie oraz regionalnej telewizji na Śląsku. Prywatnie jest wielkim fanem historii, a pasją tą dzieli się poprzez publikacje na portalu Zyciorysy.info. Jest autorem ponad 1000 tekstów biograficznych.