Patrycja Hurlak widzom znana jest z takich seriali jak: „Klan”, „Blondynka”, ”Na Wspólnej” i „Pierwsza Miłość”. Jest aktorką, która ponadto daje świadectwo wierze, do której wróciła po wielu życiowych perypetiach, niekiedy bardzo smutnych.
Biografia i życiorys Patrycji Hurlak
Dorastała jak zwykła dziewczyna. Szukała szczęścia. Była wrażliwa, więc to co widziała w telewizorze brała niekiedy za prawdę. Nie było pozornie w tym nic złego, gdyby nie fakt, iż zaczęła mieć z wolna swój świat, w którym zamiast prawdy, z biegiem lat, zaczęła dominować fikcja. I, jak to fikcja, z wolna i systematycznie zaczęła wodzić ją na manowce.
Za sprawą niektórych faktów ze swego życia, dziś jesteśmy w stanie zaznajomić się z jej przypadkiem, bowiem opowiada o tym co było już nie z łezką sentymentu, ale wstydu i rozczarowania – fikcją. Otóż Patrycja Hurlak dziś przyznaje się, że w jej życiu, to co nazywamy fikcją, było złem i odejściem od Kościoła tak daleko, że utraciła w pewnym momencie kontrole nad życiem.
– Całe swoje życie po prostu utożsamiałam z szatanem, bo on przecież też jest wierzący, ale niepraktykujący – wyjawiła w jednym z tytułów prasowych fakt z przeszłości.
Nosiła amulety i modliła się do przedmiotów. Zdawać by się mogło śmieszne błahostki, a jednak przyszła również kolej na zaklęcia, a nawet klątwy.
Szczęśliwie Patrycja Hurlak jest już dzisiaj innym człowiekiem, poniekąd konwertowanym na dobro. Udało jej się wrócić na łono Kościoła, odnaleźć Boga, a tym samym ludzi – czyli siebie samą, za co jest dziś wdzięczna, więc chętnie dzieli się faktami z przeszłości, niejako opowieściami ku przestrodze.
– Jestem normalną kobietą – mówi dziś.
Ciekawostki o Patrycji Hurlak
- Patrycja Hurlak upatruje zła w wielu fikcjach, z którymi styka się każdy z nas na co dzień. Mówi o wpływie fikcji na przykład filmowej, a skłonnej zaszczepić w młodym i chłonnym umyśle wiarę w cuda, na przykład w moc sprawczą przedmiotów lub wróżek, a także klątw.
- Od czasu wyjścia z mroku, swoistej depresji, Patrycja Hurlak głosi rekolekcje, uwrażliwiając wszystkich na pokrętne ścieżki złego, który nie ma z prawdą nic wspólnego, lecz z fikcją ozdabianą pozornym pięknem.
- Patrycja Hurlak odzyskała siebie dzięki Kościołowi, za co wdzięczność wyraża szczerze, tak jak potrafi najlepiej – wyrażając samą siebie.
Cytaty Patrycji Hurlak
„Już od dzieciństwa myślałam, że jestem czarownicą. To jest pokłosie durnych filmów. Nie mówię o baśniach, niosących dobre przesłanie, ale takich produkcjach jak choćby Harry Potter czy Czarodziejki, gdzie nie ma dobrych bohaterów. Młody człowiek myśli, że można się zajmować dobrą magią, a takiej zwyczajnie nie ma- dodała.”
„Nikt nigdy mi nie powiedział, że robię cokolwiek złego, mimo że nosiłam widoczne amulety, a w domu miałam mnóstwo „magicznych” przedmiotów. Pewnie byłoby inaczej, gdyby moja rodzina była wierząca. A rodzice byli, jak to się mówi, wierzący, ale niepraktykujący, czyli – de facto – niewierzący.”
Źródła
- Zdjęcie
- Sławek (Flickr)
- Treść
- http://www.gazetakrakowska.pl/strona-kobiet/ludzie/a/gorlice-patrycja-hurlak-mowi-o-sobie-nawrocona-wiedzma-twierdzi-ze-bog-ocalil-jej-dusze,13067233/
- https://www.fakt.pl/kobieta/plotki/patrycji-hurlak-aktorka-klanu-chce-byc-dziewica-konsekrowana/zzq6krk
Jak oceniasz ten artykuł?
Kliknij na gwiazdki i oceń. Twoja opinia jest dla nas ważna.
Średnia głosów to / 5. Oddanych głosów:
Przykro nam, że tak oceniłeś ten artykuł.
Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.
Dziękujemy za Twoją opinię.
Inne biografie, które mogą Ci się spodobać:
Cyt. “Nie mówię o baśniach, niosących dobre przesłanie, ale takich produkcjach jak choćby Harry Potter czy Czarodziejki, gdzie nie ma dobrych bohaterów.” – ta panna nie wie co ogląda i nie potrafi odróżnić dobra od zła.
Czy Kościół zweryfikował ją pod względem prawdziwości tego co mówi i głosi, czy uznał tylko, że jak się ładnie uśmiecha i mówi o Bogu, to znaczy że prawda? Ja nie kupuję opowieści tej rzekomo nawróconej czarownicy. Jak słucham jej opowieści, to nie trzymają się kupy, wszystko wygląda na celowe, wyrachowane działanie obliczone na wypracowanie sobie klientów na książki i spotkania autorskie. Z czego ta osoba się utrzymuje? Jeśli z własnej historii, to by pokazywało kim naprawdę jest. Ja nie kupuję jej opowiastek o nawróceniu, nie jestem naiwny po prostu. Polecam się nad tym zastanowić i nie przyjmować wszystkiego na och i ach jakie to piękne.
OCENIAM aktywność Pani Patrycji na forum Kościoła z punktu widzenia emocji i refleksji , jakie we mnie wzbudziło Jej wyznanie publiczne /patrz spotkanie w kościele w Rzeszowie/ . Radość,że istnieją rodzice nasi najprawdziwszy i idealni- Jezus i Maryja; Nadzieję, że zawsze mamy w nich ratunek. Na spotkaniu tym padło pytanie,zadane przez raczej przestraszoną uczestniczkę spotkania, o homeopatię, czy jest narzędziem szatana. I tu naszła mnie refleksja – oto skrótu listu skierowanego przez watykański Sekretariat Stanu /podpisanego przez ks.Pawła Ptasznika / do Małopolskiego Stowarzyszenia Lekarzy Homeopatów : „Generalnie rzecz ujmując Kościół nie zabrania stosowania homeopatii w leczeniu, o ile nie wiąże się to z magią, bądź akceptacją idei religii wschodnich, szczególnie buddyzmu/…/ Istnieje też bogata tradycja stosowania leków naturalnych, przechowywana zwłaszcza w monasterach zakonnych i młodszych zgromadzeniach/…/.” Do listu tego nawiązuje ojciec Jacek Norkowski wypowiadający się w internecie :„Kościół nie zabrania homeopatii”.
List ten jest dowodem na to, że Kościół Katolicki stoi na stanowisku, że w imię Chrystusa stosować możemy wszystko , co pomaga leczyć ciało, że jakieś tam czary, magia, niby zaklęte w lekach, na wyznawców Chrystusa nie działają. Twoja wiara Cię chroni . Inne stanowisko oznaczałoby słabość naszej wiary i akceptację „polowania na czarownice” takie, jak choćby wspomniana homeopatia.
Oczywiście Katolik musi być wrażliwy na nieuleganie obcej symbolice. Jeśli ktoś,na przykład, korzysta z wtajemniczeń i symboli Reiki,czy nosi pierścień Atlantów lub inne atrybuty wiedzy tajemnej, niby w imię Chrystusa, chodząc regularnie do kościoła, to oczywiście musi wiedzieć,że dwóm panom służyć się nie da i sam się oszukuje twierdząc, że jest wyznawcą Chrystusa. Kiedyś myślałem , że tak można i gorzko za to moja psychika zapłaciła.
Jeśli spytacie mnie , czy jestem Katolikiem z przekonania , czy w żadnym innym Kościele nie spełniałbym się w zaspokojeniu pragnienia wolności, otwarcia na bezmiar Nieskończoności, bycia w Bogu, to odpowiem : TAK, TAK, . Pozdrawiam .Zbigniew