Robert Gawliński (ur. 31 sierpnia 1963 w Warszawie) jest popularnym polskim muzykiem rockowym i wokalistą, współtwórcą zespołu Madame, autorem tekstów i liderem zespołu Wilki. Członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV.
Spis treści
Krótki życiorys Roberta Gawlińskiego
Robert Gawliński, urodził się 31 sierpnia 1963 r., w Warszawie. Jest polskim muzykiem rockowym, wokalistą, autorem tekstów. Gawliński jest liderem popularnego zespołu Wilki. Po skończeniu liceum dołączył do składu zespołu Gniew. Robert Gawliński założył później grupę Madame, z którą wystąpił na Festiwalu w Jarocinie w roku 1984. Natomiast momentem przełomowym, zwykło się uważać, był ten, w którym zauważył zespół dziennikarz muzyczny Programu III Polskiego Radia, mianowicie Piotr Kaczkowski, który puścił na antenie promujący utwór „Największa orkiestra świata”. Po rozpadzie Madame Robert Gawliński współpracował z zespołami jak Made In Poland oraz Opera. Z kolei pod koniec lat 80. wraz ze Zbigniewem Hołdysem założył zespół o nazwie Didet Bidet. Następnie Gawliński wreszcie stworzył grupę Wilki. Oprócz działalności w ramach Wilków, muzyk nagrał także kilka płyt solowych, jak „Solo”, następnie „Kwiaty jak relikwie”, „X”, oraz „Gra” i „Kalejdoskop”. Prywatnie Robert Gawliński związany jest z Moniką. Para ma dwójkę dzieci, bliźniaki, Emanuela i Beniamina.
Biografia rozszerzona Roberta Gawlińskiego
Robert Gawliński jest bez wątpienia wokalistą o całkiem dźwięcznym głosie, wokalu wyjątkowo wręcz oryginalnym, według niektórych pechowiec, który o sukces zabiegał długimi latami, by osiągnąć wreszcie laury w roli lidera popularnej grupy Wilki, a następnie jako solista wydający twórczość pod swoim nazwiskiem.
Przyszedł na swiat 31 VIII 1963 roku w Warszawie. Zaczynał swoją udaną przygodę w istniejącym na przestrzeni lat 1982-84 zespole o nazwie Gniew (w składzie m.in. z gitarzystą Michałem Rollingerem, oraz z późniejszym klawiszowcem Wilków oraz grupy Closterkeller). W latach natomiast 1984-86 Robert Gawliński prowadził wraz z gitarzystą Robertem Sadowskim (później w grupie Houk i Kobong) formację o nazwie Madame (przewinęli się przez nią m.in. gitarzysta Jacek Perkowski – później m.in. De Mono i T. Love, oraz Leszek Biolik – później basista m.in. Republiki).
Z grupą Madame Gawliński wystąpił na słynnym wówczas łódzkim Rockowisku ’84, ale i na Rock Arenie ’85 w Poznaniu, czy wreszcie w Jarocinie ’84 (zdobywając tamże miejsce w konkursowej „złotej dziesiątce”) i ’85 (pojawiając się jako zaproszony gość). Cały płytowy dorobek Madame, to niestety, bo zaledwie, dwa single” pt. „Może właśnie Sybilla” / „Głupi numer” (84) i zatytułowany „Krawat powieszony w łaźni” / „Nie wąchaj kotów” (85).
Był później wokalistą zespołu nazwanego Opera, utworzonego przez byłych muzyków grających w Republice – Zbigniewa Krzywańskiego (gitara), Sławomira Ciesielskiego (perkusja) i Pawła Kuczyńskiego (bas), a także Jacka Rodziewicza (klawisze). Operze nie udało się też przebić i wydać długogrającej płyty, więc w roku 1988 grupa ta zakończyła działalność.
Gawliński tymczasem śpiewał wówczas w dość efemerycznym zespole znanego Marka Jackowskiego (Maanam) pod nazwą: Złotousty i Anioły. Później Gawliński rozważał też swój udział w musicalu „Metro”, a na przełomie dekad podjął nawet krótką współpracę ze Zbigniewem Hołdysem (eks-Perfect) – właśnie wtedy powstał właściwy zrąb materiału, który w roku 1992 znalazł się na płycie „Wilki” zespołu Wilki, dającą Gawlińskiemu status wielkiej gwiazdy polskiego rocka.
Wilki w roku 1995 tymczasem zawiesiły działalność. Jeszcze w tym roku on sam wydał pierwszy swój album, zatytułowany „Solo”, w którego nagraniu obsadził takimi instrumentalistami, jak Andrzej Smolik czy też Marek Surzyn oraz Aleksander Korecki i Robert Lubera. „Solo” wypełniła muzyka bardziej urozmaicona – rock, orient i filk zostały oprawione umiejętnościami wymienionych. „O sobie samym” to największy numer i przebój z dobrze sprzedającego się krążka „Solo”.
Po wydaniu „Solo” Gawliński mógł wówczas odbyć swe promocyjne tournee, które obejmowało 12 dużych miast. W roku 1996 Robert wystąpił na opolskim festiwalu, a miesiąc później na popularnym Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn (w Szwecji), gdzie zdobył świetną, bo drugą nagrodę w konkursie a pierwszą w plebiscycie publiczności.
Drugi solowy album Gawlińskiego wyszedł na początku roku 1997, czyli „Kwiaty jak relikwie” (w nagraniach wzięli udział ci sami muzycy, znani z „Solo”). Hitem został utwór „Nie stało się nic”, oraz wykorzystanie w numerze „Kocham niewinność” popularnego fragmentu „An American Prayer” z repertuaru The Doors.
Kwiecień 1998 roku oznaczał kolejną płytę Gawlińskiego – czyli tą pt. „X”. Muzyk odważnie postawił tam na elektronikę. Za produkcję odpowiadali Gawliński oraz Smolik, i tradycyjnie już Leszek Kamiński. Teledysk do „Długiego Spaceru” nakręcił natomiast znany reżyser – Mariusz Treliński.
W 1999 roku Gawliński zadebiutował w biograficznym filmie pod tytułem „Wojaczek” w reż. Lecha Majewskiego, w którym wokalista zagrał poetę Edwarda Stachurę. W tym samym roku Gawliński nagrał swój czwarty album solowy zatytułowany pt. „Gra” (jego autorstwa są tam wszystkie partie gitarowe). Gawliński otrzymał wtedy nominacje do nagrody Fryderyki, a to w kategoriach: 1. Wokalista roku, 2. Kompozytor roku i 3. Płyta roku.
Kolejny rok to wyjście na rynek składanki „Największe Przeboje”, gdzie na dwóch kompaktach umieszczono 28 utworów nagranych przez niego solo lub z Wilkami, jak również dwa utwory premierowe utwory. W 2000 roku Gawliński nagrał piosenkę z zespołem o nazwie Zdobywcy Pewnych Oskarów pod tytułem „Sen O Miłości W Dzień”. We wrześniu w Teatrze Wielkim wówczas to też Gawliński poprzedzał występ słynnej ikony – Ray’a Charlesa.
Reaktywował w końcu Wilki, które wkrótce pojechały w Polskę promować „Największe Przeboje”. Tymczasem pod koniec 2001 roku Gawliński nagrał utwór „Nie Pokonasz Miłości”, czyli do ścieżki dźwiękowej z polskiego filmu pt. „Wiedźmin”, autorstwa Grzegorza Ciechowskiego.
Pod koniec 2002 roku jedynie nawiązał także owocną współpracę z Krzysztofem Krawczykiem – przy jego longplay’u pt. „Bo Marzę i Śnię”.
W 2012 roku Robert Gawliński napisał dwa utwory dla Anny Wyszkoni – „W całość ułożysz mnie” oraz ta pt. „Dźwięki nocy”, które znalazły się na jej solowym albumie.
24 września 1987 Gawliński pobrał się z Moniką. Trzy dni przed ślubem muzyk dowiedział się, że ma guza przysadki mózgowej. Operacja udała się i wrócił do swego zawodu.. 2 grudnia 1992 doczekał się ze swą żoną narodzin synów-bliźniaków.
Ciekawostki o Robercie Gawlińskim
- Miał zagrać Edwarda Stachurę w produkcji filmowej pt. „Wojaczek” (1999). Jednak ostatecznie odmówił zagrania tej roli.
- Zagrał w „Hamlecie” Szekspira, wystawionym w Teatrze Ochota. Napisał także muzykę do dramatu.
- Rober Gawliński nagrał sporą ilość, bo aż pięć płyt długogrających w ramach swojego solowego projektu.
- Zaśpiewał utwór autorstwa Grzegorza Ciechowskiego pod tytułem „Nie pokonasz miłości”, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej do filmu zatytułowanego „Wiedźmin”.
- Otrzymał Superjedynkę 2007 – kategorią została ta pt. „Wokalista roku”.
- W 1987 roku – kilka dni przed jego ślubem – zdiagnozowano u artysty raka przysadki mózgowej. Poddano go wówczas udanemu leczeniu chirurgicznemu.
- Użyczył swego wizerunku do trzech dużych kampanii reklamowych – RMF FM i Radiu Zet.
Cytaty Roberta Gawlińskiego
„Zabijamy coś w nas, zabijamy coś w nas…
Może dlatego zabijamy, że jesteśmy wciąż sami
A może jesteśmy sami, bo wciąż zabijamy.”
„Człowiek jest tak skonstruowany, że im jest starszy, tym więcej pojawia się przemyśleń związanych z tym, co go otacza. Mam tu przede wszystkim na myśli choroby, które mnie nękały. Kilka operacji na nowotwory i cukrzycę, która na pewno życia nie wydłuża.”
„Oddajmy sobie serca,
Uciszmy w sobie złość
I nie wierzmy tym, którzy mówią:
Miłość kiedyś się kończy.”
„Myślę, że prawdziwa refleksja dopadnie mnie jak skończę sześćdziesiąt lat, bo to będzie jednak moment trochę bardziej przełomowy. I włączą mi się różne myśli, z tych działających na wyobraźnię. Na razie jednak nic takiego się nie dzieje, więc jak w piosence z „Czterdziestolatka”, jestem przygotowany na drugie tyle.”
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu flickr.com. Autorem jest Fryta 73. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.0.https://pl.wikipedia.org/wiki/Robert_Gawli%C5%84ski
https://muzyka.interia.pl/artysta-robert-gawlinski,aId,835
https://biografia24.pl/robert-gawlinski/
https://www.filmweb.pl/person/Robert+Gawli%C5%84ski-6892/trivia
https://pl.wikiquote.org/wiki/Robert_Gawli%C5%84ski
https://kultura.onet.pl/muzyka/wywiady-i-artykuly/robert-gawlinski-dzieki-basce-kupilem-dom-wywiad/0v7158m
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
