Sławomir Cenckiewicz

Sławomir Cenckiewicz przyszedł na świat w Gdyni, 20 lipca 1971 roku. Jest polskim historykiem czasów najnowszych, doktorem habilitowanym nauk humanistycznych oraz publicystą. Jest członkiem Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej oraz dyrektorem Wojskowego Biura Historycznego im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego.

Biografia i życiorys Sławomira Cenckiewicza

Sławomir Cenckiewicz ukończył Wydział Historyczny Uniwersytetu Gdańskiego (1997). Tam też, pod kierunkiem prof. Romana Wapińskiego mógł obronić swą pracę magisterską pt. „Geneza opozycji lewicowo-liberalnej w PRL (1956-1968)”, która to praca wówczas otrzymała wyróżnienie Rektora UG. Od 1987 Sławomir Cenckiewicz był członkiem organizacji o nazwie Federacja Młodzieży Walczącej. Z kolei z 2003 roku Cenckiewicz podjął przewód doktorancki w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, a to na podstawie pracy doktorskiej pt. „Tadeusz Katelbach (1897-1977). Biografia polityczna” (również przy pomocy promotora prof. Romana Wapińskiego). W latach 2003–2005 był natomiast adiunktem w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego^[.

Od roku 2001 do 2006 był pracownikiem Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku (jako starszy specjalista). Od lipca do listopada 2006 był obejmował zatrudnienie w ramach warszawskiego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej (na stanowisku kierownika sekcji Edycji Źródeł i Informacji Naukowej). Z kolei od lutego 2007 do września 2008 Sławomir Cenckiewicz był naczelnikiem w gdańskim Oddziałowym Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Ze stanowiska tego jednak odszedł po publikacji swej monografii pt. „SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii” (napisanej wespół z Piotrem Gontarczykiem). Później przez okres pięciu lat był bez zajęcia.

Był dwukrotnym stypendystą londyńskiego Polonia Aid Foundation Trust (2000 i 2004). W roku 2000 Cenckiewicz otrzymał grant nowojorskiej Fundacji Tadeusza Kościuszki. Od 2005 do 2007 był z kolei na stanowisku stypendysty chicagowskiej Free Speech Foundation.

W latach 90 XX w. Sławomir Cenckiewicz działał jako redaktor naczelny dwumiesięcznika „Zawsze wierni” (który to wydaje tradycjonalistyczne Bractwo Świętego Piusa X). W latach natomiast 2003–2005 był Cenckiewicz na stanowisku sekretarza redakcji rocznika naukowego o nazwie „Niepodległość” (Warszawa). Był również członkiem redakcji kwartalnika naukowego Instytutu Pamięci Narodowej „Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989” (Rzeszów). Od 1999 roku jest też członkiem Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią.

Decyzją ministra obrony narodowej (lipiec 2006) powołany został na stanowisko przewodniczącego Komisji ds. Likwidacji WSI (Wojskowych Służb Informacyjnych), które Cenckiewicz obejmował do 30 października 2006. Miał przy tym swój udział w stworzeniu raportu o działaniach WSI niezgodnych z prawem – w okresie ich istnienia. Wówczas to podejmował prace jako doradca Antoniego Macierewicza, czyli doradca wiceministra obrony narodowej.

Od grudnia 2006 do stycznia 2008 był Cenckiewicz z kolei członkiem rady nadzorczej państwowej firmy Operator Logistyczny Paliw Płynnych Sp. z o.o. (wcześniej: Naftobaza), mianowicie spółki skarbu państwa
należącej do Nafty Polskiej.

7 listopada 2011 Sławomir Cenckiewicz został doktorem habilitowanym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Sławomir Cenckiewicz jest autorem ponad 200 naukowych publikacji, jak również popularnonaukowych i źródłowych. Publikował w wielu miejscach, m.in. na łamach periodyków i pism „Niepodległość” (Nowy Jork-Londyn-Warszawa), „Pamięć i Sprawiedliwość” (Warszawa), „Dzieje Najnowsze” (Warszawa), „Wprost”, „Orzeł Biały” (Londyn), „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, czy też „Tygodnik Solidarność” i „Christianitas”. Od stycznia 2013 jest publicystą tygodnika „Do Rzeczy”.

17 czerwca 2013 miała miejsce ważna premiera, bowiem książki Cenckiewicza „Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005”, napisanej wraz z grupą innych badawczy, a stanowiącej pierwszą część biografii prezydenta Lecha Kaczyńskiego. We wrześniu 2013 roku ukazała się z kolei jego trzecia publikacja w sprawie Lecha Wałęsy pt. „Wałęsa. Człowiek z teczki”. 22 września 2014 tygodnik „Do Rzeczy” opublikował jak się okazało wkrótce głośny artykuł Sławomira Cenckiewicza i Piotra Woyciechowskiego „Tajemnica „Tamizy” – jak prof. Kieżun współpracował z bezpieką”, w którym przedstawiono komplet dokumentów świadczących o współpracy Witolda Kieżuna ze służbami PRL.

4 czerwca 2016 Sławomir Cenckiewicz został dyrektorem Wojskowego Biura Historycznego im. Gen. K. Sosnkowskiego.W czerwcu tamtego roku został również powołany przez Sejm RP w skład Kolegium IPN (Instytutu Pamięci Narodowej).

Od 7 lutego 2018 jest członkiem Rady działającej przy gdańskim Muzeum II Wojny Światowej.

Ciekawostki o Sławomirze Cenckiewiczu

• Sławomir Cenckiewicz zapisał się w obszarze publicznym swą głośną pracą na temat współpracy Lecha Wałęsy z komunistyczną bezpieką. Był to swoisty przełom, bowiem wcześniej, jakkolwiek wiadomo było niektórym o takowej współpracy Wałęsy, to jednak nie odnajdywała ona materiału faktograficznego udostępnionego szerszemu gronu odbiorców.

• Jest związany z działalnością duszpasterską Bractwa św. Piusa X.

• Sławomir Cenckiewicz w roku 2009 rozpoczął prowadzenie swych zajęć z zakresu służb specjalnych okresu PRL, a to na podyplomowym toruńskim Studium Socjologii Bezpieczeństwa Wewnętrznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, zaś rok 2013 oznacza w jego biografii otrzymanie przez Cenckiewicza profesury uczelnianej i objęcie funkcji nauczyciela akademickiego historii w toruńskiej Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej. W

• 4 stycznia 2016 oznacza w biografii Cenckiewicza jego powołanie przez ówczesnego ministra obrony narodowej – Antoniego Macierewicza, na funkcje Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej ds. Reformy Archiwów Wojskowych oraz człowieka pełniącego obowiązki dyrektora CAW (Centralnego Archiwum Wojskowego).

Cytaty Sławomira Cenckiewicza

„Nie mogę biernie przysłuchiwać się w kółko kolejnym groźbom Wałęsy i jego klakierów, że ktoś będzie ścigany za stwierdzenie zwykłego faktu historycznego, że Wałęsa był w latach 1970–1976 zarejestrowanym tajnym współpracownikiem o pseudonimie Bolek.”

„Pozostała sobą. Wybrała prawdę. To dlatego skromną Anię Lubczyk wywyższono do godności historycznego imienia – „Anna Solidarność”. Może właśnie dlatego skupiało się na niej tyle pogardy. Ten, którego Anna Walentynowicz kochała bardziej niż kogokolwiek – Ojciec Święty Jan Paweł II – do trzech podstawowych cnót chrześcijańskich: wiary, nadziei i miłości, dodał również solidarność. Jego słowa stały się dla niej imperatywem działania.”

„Przyznam, że takie pytania są już trochę męczące. Po kilku latach, które dzielą nas od wydania książki „SB a Lech Wałęsa”, tego typu pytanie w ogóle nie powinno padać. Ale odpowiedź na nie jest prosta. Oczywiście, że tak – Lech Wałęsa był tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie Bolek.”

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu wikipedia.org. Autorem jest Maciej Szczepańczyk. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 3.0. https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82awomir_Cenckiewicz
https://ipn.gov.pl/pl/o-ipn/struktura/kolegium-ipn-1/sklad-kolegium-ipn/33219,dr-hab-Slawomir-Cenckiewicz.html
https://pl.wikiquote.org/wiki/S%C5%82awomir_Cenckiewicz

Tagi: