Amelia to imię, które mogło powstać przez skrócenie imienia Amalberga, dlatego też imię Amalberga utożsamiamy z Amelią. Znamy trzy święte pod tym imieniem. O jednej z nich wiemy jedynie, że około 900 roku była ksienią w Süsteren i wspominano ją 21 listopada, jednak o dwóch pozostałych znamy więcej informacji.
Św. Amelia z Lobbes (Amalberga z Maubeuge) – życiorys
Św. Amalberga z Maubeuge, inaczej Amalburga lub też Amelia z Lobbes lub też Amalberga z Binche prawdopodobnie urodziła się w 600 roku. Mieszkała w Brabancji na terenie obecnej Belgii. Wspomina się, że prawdopodobnie była siostrą lub też siostrzenicą Pepina z Laden, majordoma z Austrazji. Była żoną księcia lotaryńskiego i hrabiego Brabancji Witgera. Wraz z nim wybrała w pewnym momencie życie zakonne u benedyktynek. Kiedy Witger zmarł, zamieszkała w klasztorze w Maubeuge. Spędziła tam resztę życia. Zmarła około 690 roku, a jej szczątki zostały przeniesione do Lobbes. Św. Amalberga z Maubeuge była również matką św. Emeberta, św. Reineldy oraz św. Guduli.
Św. Amelia z Temse (Amalberga Gangdawska) – życiorys, patronka
Św. Amalberga z Temse, również Amalberga Gandawska lub Amelia z Temse, urodziła się około 741 roku w religijnym domu w villa Rodingi, na terenie obecnych Arden w okolicach Luksemburga, lecz wychowywała się w Bilsen u św. Laudreda. W wieku nastoletnim została benedyktynką w opactwie przy Munsterbilsen. Z rąk św. Wilibroda przyjęła welon dziewic poświęconych Bogu. Słynna podobno była nie tylko jej pobożność, ale i uroda, co sprawiło, że o jej serce starał się nawet król Franków Karol Wielki. Trwało to kilka lat, jednak w końcu król pogodził się z religijnym powołaniem Amalbergi z Temse. W tej też znajdującej się we Flandrii miejscowości, w villa Temsica, przeżyła ostatnie swoje lata. Zmarła w roku 772 w Belgii, a jej szczątki zostały przeniesione do opactwa św. Piotra w Gandawie. Miejsce to stało się zalążkiem jej kultu.
Św. Amalberga z Temse uważana jest za patronkę wieśniaków i ludzi morza oraz orędowniczkę w czasie morskich katastrof czy też klęsk głodu.
Obie wymienione powyżej święte wspominane są w dniu 10 lipca.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
Grafika: Iris Li/Noun Project/CC-BY 3.0
Herbert Gnaś jest doktorem nauk społecznych w zakresie nauki o polityce. Tytuł uzyskał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorem monografii naukowej "Protokół z Kioto. Analiza decyzji międzynarodowej". Został laureatem konkursów polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych na najlepszą rozprawę doktorską (nagroda główna) i książkę politologiczną (wyróżnienie).