Św. Brat Albert, czyli Adam Bernard Hilary Chmielowski (ur. w Igołomi 20 sierpnia 1845 roku, a zm. w Krakowie 25 grudnia 1916 r.) był polskim zakonnikiem franciszkańskim, który poświęcił się w pełni pracy na rzecz bezdomnych oraz biednych.
Biografia i życiorys św. Brata Alberta
Kiedy mowa o Adamie Bernardzie Hilarym Chmielowskim, to mowa o słynnym św. bracie Albercie Chmielowskim. Przyszedł na świat w miejscowości Igołomia pod Krakowem, 20 sierpnia 1845 roku. Uczył się natomiast w Szkole Rolniczo – Leśnej, w Puławach. Brał udział w powstaniu styczniowym, w którym to został ciężko ranny. Podjął następnie decyzje o wyemigrowaniu do Paryża – tam też podjął studia nad malarstwem (tenże kierunek dokończył w Warszawie, kontynuując owe starania edukacyjne w Monachium, oraz w Gondawie). Później podjął decyzję o swym wstąpieniu na stosunkowo krótko do braci jezuitów, a na krótko, ponieważ ostatecznie zadecydował o przystąpieniu do tercjarzy św. Franciszka. W związku z tym mógł nieść pomoc potrzebującej ludności na prowincji. Ostatecznie znalazł się jednak w Krakowie, w którym to już poświęcał się dla bezdomnych jak i opuszczonych. Habit przywdział natomiast w 1887 roku, składając śluby zakonne pod imieniem Albert. Dał wkrótce Albert początek nowemu zakonnemu kierunkowi, założył bowiem Albert w ślad za tym zgromadzenie Braci Albertynów a także Sióstr Albertynek. Reguła zakonna kierowana była przesłaniem św. Franciszka z Asyżu. Organizował Albert miejskie placówki z pomocą dla osób bezdomnych. Źródłem głównym otrzymywanego dochodu albertowego zgromadzenia były prowadzone przez członków zgromadzenia uliczne kwesty. Albert zatem poświęcał się. Inwalidzi, osoby samotne, sieroty, ludzie schorowani i starzy, również ci chorzy nieuleczalnie – im wszystkim Albert niósł pomoc. Tymczasem sam również chorował, doznając znacznego cierpienia. Zmarł 25 grudnia roku 1916, w Krakowie. Pośmiertnie Albert otrzymał prestiżową Wielką Wstęgę Orderu Polonia Restituta, motywem, który zadecydował o przyznaniu mu tego były po prostu wybitne zasługi, zarówno w obszarze działalności społecznej, jak i tej niepodległościowej. W 1983 roku odbyła się jego beatyfikacja, a kanonizacja w 1989 roku. Relikwie natomiast św. Brata Alberta odnajdujemy w krakowskim Sanktuarium Świętego Brata Alberta Ecce Homo.
Ciekawostki o św. Bracie Albercie
- Kobieta była dla niego istotą pośrednią między człowiekiem a aniołem.
- Żeby w jego zgromadzeniu nie było niepotrzebnych kontaktów między braćmi a siostrami, stworzył zasadę, że w kontaktach sióstr z braćmi muszą być obecne dwie siostry, a sam kontakt nie może trwać dłużej niż 15 minut.
- Chorował na żołądek, lecz ani myślał o specjalnej diecie – jadł to co wszyscy, ze wspólnego kotła.
- Podróżował pociągami, wybierając zawsze III klasę.
- Na skutek odniesionych w czasie powstania ran, odjęto mu nogę.
Cytaty św. Brata Alberta
„Jeżeli Pan Jezus mówi A, to chce, żeby powiedzieć B, C i do samego końca cały alfabet, a Dynka ma powtarzać. A jaki koniec? (…) Koniec jest święta miłość i święte zjednoczenie, w którym Pan Bóg oddaje wszystko swoje i Siebie, a dusza tak samo.”
„Dopuszcza Pan Bóg złe, ażeby je w dobre przemieniał, niech będzie zawsze uwielbiony.”
„Zbytnia zapobiegliwość, to rzecz niestosowna, lepiej Zdrowaś Maryjo zmówić na tę intencję.”
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Chmielowski
- http://wypracowania24.pl/religia/2198/brat-albert-adam-chmielowski
- http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/06-17a.php3
Jak oceniasz ten artykuł?
Kliknij na gwiazdki i oceń. Twoja opinia jest dla nas ważna.
Średnia głosów to / 5. Oddanych głosów:
Przykro nam, że tak oceniłeś ten artykuł.
Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.
Dziękujemy za Twoją opinię.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
