Św. Dominika z Nikomedii

Św. Dominika z Nikomedii żyła w III wieku naszej ery. Swoje życie poświęciła Bogu. Zmarła w 289 roku, w wieku 21 lat. Jest świętą Kościoła katolickiego.

Św. Dominika – życiorys

Święta Dominika miała żyć w położonej w Azji Mniejszej Nikomedii, w III wieku naszej ery. Jej rodzice o imionach Doroteusz i Euzebia byli Grekami wyznającymi religię katolicką. Byli przy tym dość zamożni. Ich strapieniem był brak dziecka, o które gorąco się modlili. Ich modlitwy zostały w końcu wysłuchane, na świat przyszła ich córka, której nadali imię Kiriaka. Dziewczynka od młodości była religijna i właśnie Bogu postanowiła poświęcić swoje życie, przeżywając je jako dziewica. Wspomina się jednocześnie, że była nieprzeciętnej urody, co skupiało na niej uwagę mężczyzn. Plany wobec niej miał również sędzia w Nikomedii. Chciał, aby została żoną jego syna, Kiriaka jednak odmówiła. W zemście ów sędzia doniósł cesarzowi Dioklecjanowi, że jej rodzice są wyznawcami chrześcijaństwa. Oboje zostali pojmani i poddani torturom. Doroteusz był chłostany przez żołnierza, aż ten ostatni kompletnie opadł z sił. Ojciec Kiriaki nie wyrzekł się jednak wiary. Doroteusz i Euzebia zostali później skazani na wygnanie, zmarli w Melitene, gdzie nawet na wygnaniu byli prześladowani. Obecnie Melitene nazywa się Malatya i jest dużym, liczącym około pół miliona mieszkańców miastem w Turcji. 

Torturom została później poddana również sama Kiraka, zaś przesłuchiwać miał ją Maksymian, który był zięciem Dioklecjana. Była biczowana i torturowana na różne sposoby. Nie ugięła się jednak i tak jak rodzice nie wyrzekła się wiary. Została następnie odesłana do eparchy Hilariona (funkcja ta odpowiada biskupowi). Została poddana kolejnym okrutnym torturom, m.in. powieszono ją za włosy, a żołnierze przypalali ją pochodniami. Trafiła później do celi, gdzie miał ją uzdrowić sam Chrystus. Cud ten sprawił, że wiele osób się nawróciło. Kolejnym, który miał ją złamać był zastępca Hilariona Apoloniusz, lecz okazało się to niemożliwe. Próbowano ją spalić na stosie, lecz ogień wtedy przygasał. Z kolei lwy, którym rzucono ją na pożarcie miały nagle spotulnieć. 

Ostatecznie Apoloniusz nakazał ściąć ją mieczem. Przed śmiercią dano jej kilka minut na modlitwę, w trakcie której poprosiła Boga o to, by przyjął jej duszę. I w istocie zmarła zanim ostrze jej dosięgło. Stać się to miało w 289 roku w Chalcedonie, zaś ona sama miała mieć wtedy 21 lat.

Św. Dominika – kult

Jeden z periodyków parafialnych podaje, że w Tropea we Włoszech znajdują się jej relikwie. W Martyrologium jest wymieniona przy dacie 6 lipca. Dodatkowo można odnaleźć informację o tym, że w ikonografii jest zwykle przedstawiana jako młoda dziewczyna, u której stóp mają leżeć wspomniane powyżej lwy. W prawej ręce często trzyma miecz, który miał stać się przyczyną jej śmierci, natomiast w lewej ręce zwykle trzyma lilię lub też palmę męczeństwa. Wspomina się również o tym, że za jej plecami, w oddali zwykle znajduje się stos, który zresztą miał posłużyć do jej uśmiercenia.

Bibliografia

Św. Dominika, „Sanctus”, nr 32/2014.

Święta Dominika, „Biuletyn informacyjny Parafii p.w. Św. Katarzyny w Jugowie”, nr 27/2020.

---

Główna grafika – wizerunek św. Dominiki na ikonie prawosławnej pochodzącej z XIX wieku, nieznany autor z Bułgarii

Tagi: