Św. Irena z Tesaloniki była dziewicą, która w 304 roku zginęła śmiercią męczeńską za wiarę. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego. Czci ją Apostolski Kościół Ormiański, Koptyjski i Syryjski Kościół Ortodoksyjny.
Św. Irena z Tesaloniki – życiorys
św. Irena była dziewicą z Tesaloniki (Grecja). Wówczas w latach 284-305 panował cesarz Dioklecjan, który był brutalnym prześladowcą chrześcijan. Irena ukryła i przechowała książki chrześcijańskie, co wg edyktu Dioklecjana było złamaniem prawa. Gdy odkryto, że złamała prawo, została z rozkazu namiestnika Dulcycjusza skazana na wystawienie nago w domu publicznym. Tam jednak nie była przez nikogo molestowana, toteż namiestnik dał jej jeszcze jedną szansę, aby wydała miejsce ukrycia ksiąg. Ona jednak po raz kolejny odmówiła. Skazano ją na śmierć poprzez spalenie na stosie. W 304 roku spalono ją żywcem. Tym samym dołączyła do swoich sióstr, Agapy i Chionii, które zostały zamęczone nieco wcześniej, także przez Dulcycjusza.
Powyżej przedstawioną historię opowiadają greckie akty męczeńskie, które zawierają protokoły trzech procesów sądowych, prowadzonych przez sędziego Dulcycjusza. Istnieje również Passio łacińska, jednak jest ona odrzucana przez krytykę, chociaż to właśnie ona była źródłem inspiracji dla ikonografii oraz twórczości literackiej. W przypadku twórczości literackiej należy wymienić m.in. dramat benedyktyńskiej mniszki Hrostwithy (X wiek) – Dulcitiusa, a także rodzimy utwór Franciszki Urszuli Radziwiłłowej (1705-1753) pt. Sędzia bez rozsądku.
W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne św. Ireny jest obchodzone dnia 5 kwietnia (wraz z siostrami Chionią i Agape).
Bibliografia
Praca zbiorowa pod red. Antonio Tarzia, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011
Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa, Twoje imię, Wydawnictwo WAM, Kraków 2000
Ciekawe artykuły:
Niezwykły życiorys:
