Pod imieniem Laura odnajdujemy dwie Święte. Pierwsza z nich to św. Laura z Kordoby, męczennica żyjącą w IX wieku, a druga to św. Laura Montoya (1874-1949), zakonnica kolumbijska. Jest także jedna błogosławiona o tym imieniu – bł. Laura Vicuña (1891-1904).
Św. Laura z Kordoby – życiorys
Ustalenie dokładnych faktów na temat życiorysu św. Laury, męczennicy z Kordoby jest dość problematyczne. Jak podkreślają Henryk Fros i Franciszek Sowa opowieści na jej temat są dość późne i raczej słabo udokumentowane. Laura miała być mniszką w Cuteclara. Można odnaleźć informację o tym, że w 856 roku została ksienią klasztoru. Miała został oskarżona i osądzona przez muzułmańskiego sędziego. Ten skazał ją na karę wyjątkowo okrutną: została zanurzona w gorącej smole. Zmarła po trzech godzinach. Laura, męczennica z Kordoby jest według Martyrologium hispanicum wspominana jest 19 października.
Św. Laura Montoya – życiorys
Laura Montoya urodziła się 26 maja 1874 roku w Jericó w Antioquia (departament Kolumbii), jako drugie z trzech dzieci swoich rodziców Juana de la Crux Montoya i Dolores Upegui. Gdy miała dwa lata zginął jej ojciec, dlatego zaopiekowała się nią babcia. W 1914 roku założyła Zgromadzenie Misjonarek Maryi Niepokalanej i św. Katarzyny ze Sieny. Zmarła, mając 75 lat, 21 października 1949 roku, w opinii świętości. Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II 25 kwietnia 2004 roku. Kolumbijska mistyczka, apostołka kolumbijskich Indian została kanonizowana przez papieża Franciszka 12 maja 2013 roku.
Bł. Laura Vicuña – życiorys, patronka
Laura Vicuña przyszła na świat w dniu 5 kwietnia 1891 roku w Santiago de Chile. Z powodu wybuchu rewolucji jej rodzina musiała przenieść do położonego przy granicy argentyńskiej Termuco. Dość wcześnie straciła ojca. Wraz z matką Mercedes Pino Laura przeniosła się potem do Argentyny. Sama Laura trochę czasu spędziła ucząc się u Córek Marii Wspomożycielki w Junin de Loas Andes, gdzie pogłębiła swoją duchowość. W czasie swojego tam pobytu dała się poznać jako osoba niezwykle przyjazna, lubiła pomagać innym dzieciom. Była później zafascynowana ofiarnością sióstr, które nierzadko opuszczały swoje rodzinne strony, aby udać się na dalekie misje.
Powróciła potem do domu, jednakże miała go ponownie opuścić. Oto bowiem padła ofiarą prób napastowania i przemocy ze strony pracodawcy matki i właściciela hacjendy, Manuela Moro, który później zaproponował Mercedes, by za utrzymanie jej i jej córek (Laura miała młodszą siostrę, Julię) matka Laury została jego kochanką. Manuel Moro, który do tego niezwykle często nadużywał alkoholu, zaczął napastować Laurę, kiedy ta nie miała jeszcze nawet 10 lat. Pewnej nocy, kiedy Laura uciekła mu po raz kolejny Manuel wyładował złość na jej matce i odmówił dalszego płacenia za szkołę Laury. Wiedząc jednak o sytuacji siostry postanowiły później uczyć Laurę i jej siostrę za darmo.
Laura głęboko przeżywała nieformalny związek matki, która mieszkała bez ślubu z innym mężczyzną. Według świadków podejmowała różne umartwienia, ofiarowywała modlitwy i cierpienia za nawrócenie matki.
W roku 1903 Laura zaczęła chorować. W międzyczasie jej matka uciekła od Moro, zabrała obie córki i wynajęła niewielkie mieszkanie w Junin. Tam 14 stycznia 1904 znalazł je Manuel. Domagał się, by wróciły z nim i chciał zatrzymać się w tym samym miejscu. Laura stwierdziła tylko, że jeżeli on zostanie ona odejdzie. I wyszła. Manuel dopadł ją na ulicy i pobił do nieprzytomności. Te wydarzenia stały się powodem natychmiastowego powrotu do internatu sióstr. Zdrowie Laury zaczęło się jednak pogarszać. Na kilka godzin przed śmiercią powiedziała matce o swojej duchowej oblacji i o zaistniałej sytuacji. W odpowiedzi matka przyrzekła zmianę swojego postępowania. Laura Vicuña, która jeszcze w 1902 roku za zgodą spowiednika postanowiła ofiarować za mamę swoje życie, zmarła 22 stycznia 1904 roku, w wieku 13 lat. Na jej grobie widnieje napis: Życie jej było poematem czystości, miłości i ofiary wobec matki.
W dniu 3 września 1988 została beatyfikowana przez Jana Pawła II.
Laura Vicuña uznawana jest m.in. za patronkę skłóconych małżeństw i rozbitych rodzin.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Bibliografia
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, Wydawnictwo WAM, Kraków 1998.
Praca zbiorowa, Święty pośród świętych. Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2021
A. Ball, Modern Saints, Book 1, TAN Books, Charlotte 1991.
Herbert Gnaś jest doktorem nauk społecznych w zakresie nauki o polityce. Tytuł uzyskał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorem monografii naukowej "Protokół z Kioto. Analiza decyzji międzynarodowej". Został laureatem konkursów polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych na najlepszą rozprawę doktorską (nagroda główna) i książkę politologiczną (wyróżnienie).