Św. Patryk

Święty Patryk (ok. 385-461) był biskupem i apostołem Irlandii, który pełnił posługę misjonarza i organizatora życia religijnego. Jest świętym Kościoła katolickiego, starokatolickiego, anglikańskiego i prawosławnego.

Spis treści

Życiorys św. Patryka

Patryk urodził się w 385 roku w Brytanii, w rodzinie chrześcijańskiej. Był synem diakona oraz wnukiem kapłana. Nosił celtyckie imię Sucat. W wieku 16 lat został porwany przez korsarzy do Irlandii, gdzie przez 6 lat był pasterzem owiec. Nauczył się w tym czasie języka irlandzkiego. Udało mu się dostać na przypadkowy statek i zbiec. Przyjął wkrótce święcenia kapłańskie, a kiedy zamierzał wrócić do ojczyzny to miał we śnie widzenie, w którym usłyszał wezwanie, aby wrócił do Irlandii i głosił tam wiarę w Chrystusa. Kształcił się w dwóch najgłośniejszych w tamtych czasach szkołach misyjnych: w Auxerre i w Erinsi. Podejmował studium które przygotowywało go do pracy na misji i był uczniem św. Germana z Auxerre. Przebywał przez jakiś czas w Italii oraz koloniach mniszych na wyspach Morza Tyrreńskiego. Był podobno krewnym św. Marcina z Tours i znajdował się pod jego wpływem duchowym.

Gdy w Irlandii na misjach zmarł biskup św. Palladiusz to postanowiono na jego miejsce wysłać tam Patryka. Został wyświęcony przez papieża na biskupa w 432 roku i wysłany do Irlandii. Zastał na miejscu małe grupy chrześcijan. Kapłani pogańscy byli poważani, jednak Patryk swoim umiarem i podarkami zdołał większość z nich pozyskać dla wiary. Obchodził Zieloną Wyspę, gdzie wstępował do władców i prosił o zezwolenie na głoszenie Ewangelii. Założył swoją stolicę w Armagh i stamtąd czynił wypady na cały kraj.

Nieraz przeszkadzano mu w jego misji, zdarzały się również zamachy na niego, choć na ogół jego praca miała raczej spokojny ton. Spotykała go życzliwość ze strony poszczególnych władców, a także miejscowej ludności. Nie zrażał sobie władców niektórych grup etnicznych, a dla poszczególnych szczepów ustanawiał biskupów.

Zasłynął jeszcze za życia wieloma cudami, która przyczyniły się do nawrócenia Irlandczyków. Jak mówią legendy, przywracał wzrok ślepcom, ożywiał zmarłych i uwolnił Irlandię od plagi węży. Pod koniec życia dokonał chrztu państwa.

Aby całą wyspa się nawróciła, św. Patryk potrzebował do tego wielu ludzi. Na jego apele tłumnie zgłaszali się misjonarze, a największą pomocą dla niego byli mnisi, z których tworzył ośrodki duszpasterskie. W Irlandii w związku z tym powstał jedyny taki zwyczaj, że opaci byli biskupami, a mnisi w klasztorach ich wikariuszami. Mężem opatrznościowym w jego pracy okazał się św. Kieran, któremu wg. podania św. Patryk wręczył dzwon, którym ten miał zwoływać mnichów i wiernych na wspólne pacierze liturgiczne, co było osobliwością Irlandii. Zwyczaj ten rozpowszechnili mnisi irlandzcy po całej Europie, a Patryk upowszechnił również zwyczaj usznej spowiedzi.

Św. Patryk ostatnie dni swojego życia spędził w klasztorze, oddany modlitwie i ascezie. Odszedł do Pana 17 marca 461 roku w Armagh. Miasto to stało się odtąd stolicą irlandzkich prymasów. Patryk żył około 76 lat, w tym około 40 lat w Irlandii, która czci go jako swojego patrona, ojca i apostoła.

Jego relikwie zostały zniszczone przez protestanckich Anglików.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim przypada na 17 marca, tak jak w Cerkwi prawosławnej.

Patron

Św. Patryk jest patronem inżynierów, fryzjerów, bednarzy, kowali, górników, upadłych na duchu oraz dusz cierpiących w czyśćcu. Jest czczony jako opiekun wiosennych siewów oraz domowych zwierząt. Zwracają się do niego również lękający się węży i osoby przez nie ukąszone.

Ikonografia

Św. Patryk jest przedstawiany w ikonografii w biskupim stroju. Jego atrybutem jest liść koniczyny, który podkreśla, że rozpoczynał ewangelizowanie od głoszenia prawdy o Trójcy przenajświętszej. Jego atrybutami bywają także węże, mitra, pastorał, krzyż, księga, chrzcielnica czy harfa.