Paulina od Serca Jezusa Konającego, przyszła na świat w Vigolo Vattaro 16 grudnia 1865 roku. Zmarła 9 lipca 1942 roku. Jest świętą Kościoła katolickiego, była założycielką Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Poczęcia.
Spis treści
Krótki życiorys św. Pauliny
Paulina pochodziła z rodziny z trudem wiążącej koniec z końcem. Było to również powodem, dla którego w roku 1875 emigrowała wraz z rodziną do Brazylii. W miejscu gdzie wówczas rodzina Pauliny zamieszkała, mieszkali i inni emigranci z Włoch, na których wpływ mieli miejscowi jezuici. Tam też przyjęła Paulina pierwszą komunie świętą, związaną ściśle z jednoczesnym rozpoczęciem jej posługi charytatywnej. Paulina wtedy to właśnie opiekując się kaplicą parafialną, mogła brać też udział aktywny w szeroko pojętej katechizacji. Przełomowy był dla niej rok 1890, wtedy to bowiem dzięki zgodzie rodziny oraz kapłana nazwiskiem Marcelo Rochi SJ mogła opuścić rodziny dom by roztoczyć swą opiekę nad chorą na raka kobietą, co nadało dyskurs jej działań na przyszłość. Nie trwało to długo, bo już po pięciu latach biskup Kurytyby zatwierdził przedłożony wniosek o powołanie do życia zgromadzenia zakonnego Małych Sióstr Niepokalanego Poczęcia, którego celem naczelnym zostało roztaczanie opieki nad sierotami z regionu.
Tymczasem w 1903 roku mogła Paulina wyjechać do Sao Paulo, gdzie dokonała czynu przełomowego w swej biografii, ponieważ wtedy to właśnie wyrosło w efekcie jej działań hospicjum, w którym Paulina została Przełożoną Generalną Zgromadzenia. Zło jednak czai się wszędzie, więc nie próżnowało również tam. Niegodziwcy rozpuścili plotkę, jakoby była ona niegodna stanowiska za sprawą praktyk i złych intencji, przez co została przesunięta do pracy w kuchni, lecz już w 1918 plotki utraciły swą moc sprawczą, więc Paulina rozpoczęła pracę nad formacją nowicjuszek.
Dały się wkrótce we znaki niestety objawy jej choroby – chorując na postępującą cukrzycę utraciła wpierw prawą dłoń, później cała rękę oraz wzrok. Zmarła w 1942 roku, wypowiadając słowa „Dobiega końca moja misja. Umieram szczęśliwa”.
Rozszerzona biografia św. Pauliny
Pochodzenie
Urodziła się Amabile Lucia Visintainer 16 grudnia 1865 r., jako druga córka Antonio Napoleone Visintainer i Anna Pianezzer, w mieście Vigolo Vattaro, następnie żyjąc w hrabstwie Tyrolu, części Austro-Węgier, obecnie we Włoszech. Jej przodkami byli Germanie, którzy osiedlili się w regionie Vigolo Vattaro już w 1491 r., w związku z czym nazwisko było pierwotnie pisane Wiesenteiner.
Emigracja do Brazylii
Podobnie jak wielu innych w okolicy, rodzina Visintainerów była bardzo biedna, ale szczerze praktykująca katolicyzm. We wrześniu 1875 r. rodzina ta wraz ze stu innymi mieszkańcami tegoż miasta, wyemigrowała do stanu Santa Catarina w Brazylii, gdzie założyli wioskę Vigolo, obecnie część Nova Trento . Tam też Paulina była znana już w swym młodym wieku ze względu na swoją pobożność. Od najmłodszych lat mówiła o oddaniu życia Bogu. Odebrała przy tym stosunkowo niewielką edukację, ale za to pałała wielką miłością do wiary katolickiej oraz cierpiących i biednych. Po otrzymaniu Pierwszej Komunii Świętej w wieku około 12 lat Paulina zaczęła uczestniczyć w życiu lokalnej parafii, ucząc dzieci katechizmu, odwiedzając chorych i sprzątając miejscową kaplicę.
Życie religijne młodej Pauliny
12 lipca 1890 r. Visintainer i jej przyjaciółka Virginia Rosa Nicolodi, pod kierownictwem duchowym jezuickiego księdza Luigiego Rossiego, oddały swoje życie na służbę religijną, poświęcając je Niepokalanemu Poczęciu Matki Bożej. Dziewczęta zaczęły od opieki nad kobietą cierpiącą na śmiertelny nowotwór, by w ten sposób rozpocząć harmonogram życia religijnego. Po śmierci kobiety, w następnym roku, dołączyła do nich trzecia przyjaciółka Teresa Anna Maule.
Założenie zgromadzenia zakonnego
W 1895 r. Rossi i Visintainer, widząc potrzebę bardziej formalnej i bezpiecznej organizacji młodych kobiet przybywających do nich, postanowiły założyć zgromadzenie zakonne zwane Zgromadzeniem Małych Sióstr Niepokalanego Poczęcia, które zostało zatwierdzone przez José de Camargo Barros, biskupa Kurytyby. W grudniu tego samego roku trio założycielskie złożyło śluby zakonne. Visintainer przyjęła imię religijne, pod którym jest teraz znana. Zgromadzenie, pierwsze założone lokalnie w Brazylii, szybko rosło w całym stanie, a w 1903 roku Paulina została wybrana przełożoną generalną. Przeniosła się z Nova Trento do Ipiranga w São Paulo, gdzie otworzyła klasztor kongregacji, aby opiekować się sierotami, dziećmi byłych niewolników, bowiem niewolnictwo zostało zniesione przez Imperium Brazylii dopiero w 1888 roku.
Chwilowy powrót do pracy u podstaw
W 1909 r. Matka Paulina została usunięta ze swojego stanowiska Przełożonej Generalnej przez Duarte Leopoldo e Silvę, arcybiskupa São Paulo, co miało miejsce po serii sporów wewnątrz kongregacji. Została wysłana do pracy z chorymi w Santa Casa – w Hospicjum św. Wincentego a Paulo w Bragança Paulista, nie będąc już w stanie odgrywać aktywnej roli we własnym zgromadzeniu. Spędzała wolny czas modląc się w intencji wsparcia dla zgromadzenia. W 1918 r., za zgodą arcybiskupa Duarte, Paulina została powołana przez przełożoną generalną, matkę Vicência Teodora, do życia w Domu Generalnym Zgromadzenia w Ipiranga, gdzie pozostawała do śmierci. Matka Paulina została uznana za „Czcigodną Założycielkę”, kiedy Dekret Pochwały został jej nadany przez Papieża Piusa XI 19 maja 1933 r., a przez to Zgromadzeniu Małych Sióstr, podporządkowując Zgromadzenie bezpośrednio prawom papieskim.
Śmierć Pauliny
Zdrowie matki Pauline zaczęło podupadać wyraźnie w 1938 roku, kiedy to przegrywała walkę z cukrzycą. W dwóch operacjach amputowano najpierw jej palec, a następnie prawą rękę. Ostatnie miesiące życia spędziła będąc całkowicie niewidomą. 9 lipca 1942 r. zmarła, na ustach z ostatnimi słowami: „Niech się stanie wola Boża”.
Beatyfikacja i jej relikwie
Matka Paulina została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II 18 października 1991 r. podczas wizyty w Florianopolis. Na okazję jej beatyfikacji wykonano trzy relikwie z kości palców jej ręki. Jeden został przekazany Papieżowi Janowi Pawłowi, drugi skierowany do klasztoru, w którym mieszkała, a trzeci został darowany Albertowi Visintainerowi i jego rodzinie z Mount Carmel, w Pensylwanii, w Stanach Zjednoczonych. Można tą relikwię zobaczyć w St. Pauline Visintainer Centre w Kulpmont, właśnie w Pensylwanii.
Kanonizowana przez Jana Pawła II
Papież Jan Paweł II kanonizował Matkę Paulinę 19 maja 2002 r. podczas ceremonii na Placu Świętego Piotra, gdzie stała się pierwszą brazylijską świętą kobietą. W imprezie uczestniczyły setki Brazylijczyków, w tym ówczesny prezydent Fernando Henrique Cardoso.
Jej święto obchodzone jest 9 lipca.
Ciekawostki o św. Paulinie
- Beatyfikacji Pauliny dokonał Jan Paweł II w roku 1991, natomiast w 2002 roku została przez niego kanonizowana.
Cytaty św. Pauliny
„Dobiega końca moja misja. Umieram szczęśliwa”.
Źródła
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Paulina_od_Serca_Jezusa
Prawa autorskie do zdjęcia
Zdjęcie pochodzi z portalu wikipedia.org. Autorem jest Llorenzi. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie licencji CC BY-SA 2.5.
