Kim był św. Piotr Apostoł? Jak zginął? Komu patronuje? Życiorys pełen cennych informacji

Święty Piotr Apostoł, Szymon Piotr był apostołem, któremu Jezus Chrystus dał pierwszeństwo wśród Dwunastu Apostołów. Był pierwszym biskupem Rzymu (ok. 33 – ok. 64). Jak wyglądało jego życie i śmierć? Komu patronuje? Tych i wielu innych cennych informacji dowiesz się z poniższego życiorysu św. Piotra.

Kim był św. Piotr?
Krótka notatka z najważniejszymi informacjami

Św. Piotr urodził się jako Szymon w Betsaidzie w Galilei. Był żonaty. Trudnił się połowem ryb na Jeziorze Genezaret w Kafarnaum razem ze swoim bratem Andrzejem, który przyprowadził go do Jezusa. Mesjasz wybrał dwunastu najbardziej zaufanych uczniów – Dwunastu Apostołów, na czele których postawił Szymona, któremu przy pierwszym spotkaniu zmienił imię na Piotr, czyli Skała.

Pan Jezus przed swoim odejściem do nieba przekazał Piotrowi obiecany prymat nad Jego Kościołem.

Razem ze św. Pawłem, Apostołem Narodów, Piotr położył kamień węgielny pod fundament Kościoła. Św. Piotr głosił płomienne kazania i podejmował podróże misyjne. Nawracał i uzdrawiał. Początkowo ewangelizował teren Palestyny, następnie także północną i północno-zachodnią część Azji Mniejszej (Turcja).

Ostatecznie św. Piotr osiadł na stałe w Rzymie, gdzie poniósł męczeńską śmierć na krzyżu za panowania cesarza Nerona ok. 64 roku. Tradycja wskazuje, że zginął w Rzymie na Wzgórzu Watykańskim. Pochowano go w grobowcu, na miejscu którego jak mówi tradycja, współcześnie znajduje się bazylika św. Piotra.

Św. Piotr zostawił dwa listy, które weszły do kanonu Nowego Testamentu.

Św. Piotr – audiobook dla dzieci

Dzieci także mogą bliżej zapoznać się z postacią św. Piotra. Przy udziale Krzysztofa Tyńca, znanego polskiego aktora teatralnego i filmowego, powstał audiobook dla dzieci: Bajka o świętym Piotrze Apostole. Jest to drugie z serii 12 słuchowisk dla dzieci o kolejnych Apostołach, gdzie przeplatają się kwestie zaczerpnięte wprost z Nowego Testamentu z fikcją literacką tworzącą fabułę, która wciąga młodych słuchaczy a jednocześnie pozwala z większym zainteresowaniem przyswoić elementy faktograficzne z Biblii. Podczas słuchania odczuwalny jest baśniowy klimat, nuta tajemnicy z muzyką poważną oraz dźwiękami natury w tle.
Zapraszamy do odsłuchania fragmentu bajki na https://audioteka.com/pl/audiobook/bajka-o-swietym-piotrze-apostole i w przypadku zainteresowania do zakupu.

Św. Piotr – patron

Święty Piotr jest patronem wielu miast oraz czterech diecezji (w Rzymie, Poznaniu, Berlinie i Lozannie). Apostoł ten jest także patronem blacharzy, kamieniarzy, budowniczych mostów, kowali, rybaków, marynarzy, zegarmistrzów oraz Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Bywa wzywany jako orędownik podczas gorączki, epilepsji, febry oraz ukąszenia przez węże.

Życiorys św. Piotra Apostoła

Ks. Wincenty Zaleski SDB pisze w swoim dziele z 1982 roku pt. Święci na każdy dzień, że wykazy hagiograficzne wymieniają pod tym imieniem: 91 świętych i 31 błogosławionych. Na ich czele stoi pierwszy z kolei i w godności św. Piotr Apostoł.

Miał na imię Szymon. Pochodził z Betsaidy, miejscowości położonej nad Jeziorem Genezaret (Galilejskim). Był synem Jony (Jana), rybaka z Betsaidy galilejskiej.

Jego bratem był św. Andrzej Apostoł (J 1,40), który przyprowadził go do Pana Jezusa (J 1,40-42). Pan Jezus zmienił jego imię przy tym pierwszym spotkaniu: „A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas»- to znaczy: Piotr” (J 1,42). W późniejszym czasie Pan Jezus wytłumaczy Piotrowi zmianę imienia, kiedy powie do niego wprost: „Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Skała) i Ja na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mat 16,18).

Kiedy Pan Jezus włączył św. Piotra do grona swoich uczniów, ten nie od razu przystał do Niego, lecz nadal trudnił się zawodem rybaka. Dopiero po cudownym połowie ryb Piotr wraz ze swoim bratem Andrzejem definitywnie został przy Chrystusie (Łk 5). Wówczas po całej nocy pracy, nic nie złowili, jednak na słowa Jezusa: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów» – zarzucili sieci jeszcze raz. Zagarnęli tak wiele ryb, że sieci zaczęły się rwać. Napełnili po brzegi dwie łodzie. On i jego towarzysze byli zdumieni. Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». Jezus rzekł jednak do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». „I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5,11). Z tego wynika, że Piotr był człowiekiem zamożnym, skoro prowadził własne przedsiębiorstwo rybackie i miał do pomocy wspólników.

Kiedy św. Piotr przystąpił do grona uczniów Pana Jezusa, był już człowiekiem żonatym i mieszkał w Kafarnaum u teściowej, którą Pan Jezus uzdrowił (Mk 1,29-31; Łk 4,38-39). Tradycja wczesnochrześcijańska wymienia jako jego córkę – św. Petronelę. Pewne to jednak nie jest.

Pan Jezus wyróżniał św. Piotra wśród Apostołów. Zmienił jego imię na Piotr, czyli Skała. Piotr wraz z Janem i Jakubem był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (Mt 9,23-26; Mk 5,35-43; Łk 8,49-56), przemienienia Pańskiego na górze Tabor (Mt 17,1-18; Mk 9,1-8; Łk 9,28-36) i krwawego potu w Getsemani (Mt 26,37-44; Mk 14,33-40; Łk 22,41-46). Kiedy Pan Jezus zapytał Apostołów: „A wy za kogo mnie uważacie” – usłyszał z ust św. Piotra wyznanie: „Tyś jest Mesjasz, syn Boga Żywego”. Za to otrzymał w nagrodę obietnicę prymatu nad Jego Kościołem oraz wyjaśnienie symbolicznego imienia Piotra, jakie mu Pan Jezus kiedyś nadał: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jana. Albowiem ciało i krew nie objawiły Ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16,18-19).

Można wymienić wiele innych zdarzeń, podczas których św. Piotr został wyróżniony. Pan Jezus uratował Piotra, kiedy ten tonął w Jeziorze Genezaret (Mt 14,28-31), polecił św. Piotrowi zapłacić podatek monetą, wydobytą cudownie z pyska ryby (Mt 17,23-26), od Piotra rozpoczął Jezus umycie w wieczerniku nóg (J 13,6-8) i posadził Piotra podczas Ostatniej Wieczerzy tuż przy sobie. Przed pojmaniem to Piotr najgoręcej ze wszystkich zapewniał Pana Jezusa, że gotów jest z Nim iść nawet na śmierć. W odpowiedzi Pan Jezus mu zapowiedział, że się Go haniebnie zaprze (Mt 26,33-35). Co prawda w Getsemani Piotr stanął w obronie Pana Jezusa i odciął słudze arcykapłana, Malchusowi, ucho (Mt 26,50-54, Mk 14,46-47, Łk 22,49-50; J 18,10-11), ale kiedy przyszedł moment próby, załamał się i trzykroć się swego Mistrza zaparł (Mt 26,69-75; Mk 14,66-72; Łk 22,54-62; J 18,15-27). Jezus Chrystus jednak darował Piotrowi to zaparcie się, gdy Piotr bardzo za nie żałował: „Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał” (Mt 26,75).

Przed swoim odejściem do nieba Pan Jezus przekazał Piotrowi obiecany prymat nad Jego Kościołem. Uczynił to w symbolicznych słowach, lecz dla Apostołów i Piotra zupełnie zrozumiałych. Pan Jezus trzykrotnie zapytał Piotra czy Go kocha, pytając za pierwszym razem czy miłuje Go bardziej aniżeli inni Apostołowie. Piotr trzykrotnie potwierdził swoją miłość do Jezusa. Jezus na koniec rzekł do niego: „«Paś owce moje! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga” (21,1-19).

Dzieje Apostolskie dają nam wiele dowodów na prymat św. Piotra wśród Apostołów. To św. Piotr zaproponował dokooptowanie w miejsce Judasza nowego Apostoła, aby wypełnił symboliczną liczbę 12. Wybór padł na św. Macieja (Dz 1,15-26). Piotr pierwszy przemówił do tłumu w dzień Zesłania Ducha Świętego i pozyskał tego dnia dla Chrystusa około 3000 neofitów (Dz 2,14-36). Uzdrowił chromego od urodzenia przy świątyni jerozolimskiej i z tej okazji ponownie przemówił do tłumu i nawrócił 5000 ludzi (Dz 3,1-26). W Jerozolimie założył pierwszą gminę chrześcijańską i sprawował nad nią także władzę sądowniczą (Dz 5,1-11). To on zaproponował Apostołom wybór 7 diakonów dla zastąpienia ich w rozdzielaniu jałmużny dla ubogich Kościoła (Dz 6,1-10). Podczas tajemniczego widzenia Pan Jezus jemu daje pouczenie, że ma prawo przyjmować do wiary świętej także pogan i nakazuje mu udać się do domu oficera rzymskiego, Korneliusza (Dz 10,1-48). Na soborze apostolskim to Piotr pierwszy przemówił i zdecydował, że św. Paweł z Barnabą dobrze uczynili, iż dla Chrystusa pozyskali także sporą liczbę pogan. Zwolnił także nawróconych z pogaństwa od wypełniania przepisów prawa mojżeszowego (Dz 15,1-12). W myśl zasady, postawionej przez Pana Jezusa: „Uderzę pasterza a rozproszą się owce stada”, właśnie Żydzi uderzyli najpierw w Piotra, by w ten sposób Kościół Chrystusowy pozbawić głowy. Został pojmany i tylko cud go uratował, gdy Anioł Pański uwolnił go z więzienia (Dz 12,1-17).

Po cudownym wybawieniu od niechybnej śmierci św. Piotr dla bezpieczeństwa przeniósł się do Antiochii (Gal 2,11). Stamtąd udał się do Małej Azji (1 P 1,1), potem do Koryntu (1 Kor 1,12; 3,22), aby wreszcie osiąść na stałe w Rzymie. Tam poniósł śmierć męczeńską na krzyżu za panowania cesarza Nerona ok. 64 roku.

O pobycie św. Piotra w Rzymie świadczy cała tradycja chrześcijańska: św. Klemens Rzymski (+ ok. 97 roku), św. Ignacy Antiocheński (+ ok. 117), św. Dionizy z Koryntu (+190), św. Ireneusz (+ 202), św. Kajus (Gajus) Rzymski (+ 296). W czasie prac archeologicznych przeprowadzonych w latach 1940-1956 znaleziono pod ołtarzem głównym bazyliki Św. Piotra w Rzymie na Watykanie grób św. Piotra wraz z jego relikwiami.

Najstarsze źródła tradycji wskazywały, że miejscem męczeńskiej śmierci św. Piotra były ogrody cesarskie, które rodzina Oktawiana Augusta założyła na brzegu Tybru, naprzeciw właściwego miasta, pod nazwą ager vaticanus (pole watykańskie). Cesarz August, Kaligula i Neron założyli tam stadiony sportowe i cyrki. Męczeństwo wielu chrześcijan dokonało się w ogrodach Nerona i na stadionach. Tam także poniósł śmierć św. Piotr. Papież Paweł VI dnia 26 czerwca 1968 roku powiedział: „Relikwie św. Piotra zostały zidentyfikowane w sposób, który możemy uznać za przekonujący”. Około 330 roku cesarz Konstantyn Wielki postawił na miejscu śmierci i grobu św. Piotra bazylikę, która przetrwała ponad 1150 lat. Obecna została wystawiona w latach 1506-1667. Stawiali ją najznakomitsi architekci świata, a przyozdobili najgłośniejsi rzeźbiarze i malarze. Jest to największa na świecie świątynia katolicka. Jej powierzchnia to 15160 metrów kwadratowych.

Św. Piotr zostawił w spuściźnie literackiej dwa Listy, które należą do ksiąg Pisma świętego. Dyktował on je swojemu uczniowi, Sylwanowi (1 P 4,12). Napisane zostały w latach 63-64.

Kult św. Piotra Apostoła

Kult św. Piotra sięga samych początków chrześcijaństwa. Zaraz po śmierci oddawano mu cześć jako następcy Pana Jezusa i Jego pierwszemu namiestnikowi na ziemi. Święty posiadał swoje sanktuaria, spośród których największym z nich jest wystawiona na jego grobie bazylika. Przy tej bazylice od 1377 roku mieszkają papieże, tu mają swoją stałą rezydencję, która jest równocześnie stolicą „Państwa Watykańskiego”.

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest w Kościele katolickim świętem o randze uroczystości liturgicznej. Jest obchodzona dnia 29 czerwca.

W samej Polsce wystawiono ponad 300 kościołów pod wezwaniem Św. Piotra i Św. Pawła. Najczcigodniejsza z nich jest katedra w Poznaniu.

Imię Piotr należy do najpopularniejszych imion w świecie katolickim, a w Polsce to imię nosi największa liczba mężczyzn. Topografia polska zna aż 189 miejscowości, które wywodzą swoją nazwę od imienia św. Piotra. Wśród nich jest miasto wojewódzkie: Piotrków Trybunalski. Z kolei postać św. Piotra figuruje w dziewięciu herbach miast polskich.

Św. Piotr – FAQ (Najczęściej zadawane pytania)

Źródła

Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982.

Opracowanie zbiorowe, Święty pośród świętych, Wydawnictwo „Jedność”, Kielce 2021.

Piotr Apostoł, https://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr_Aposto%C5%82, dostęp: 29.11.2021.

Tagi: