Św. Rozalia z Palermo, również Rozalia Sycylijska (1129-1160) była pustelnicą i dziewicą. Jest świętą Kościoła katolickiego, patronką chroniącą od zarazy i chorób zakaźnych.
Życiorys św. Rozalii
Rozalia urodziła się 6 października 1129 roku w Palermo na zamku Oliwella. Jej ojciec Sinbaldi był księciem, który służył królowi Normanów Rogerowi II i był kuzynem króla Guglielmo I (Wilhelma I zwanego Złym). Jej matka – Maria Guiscarda pochodziła z rodu księcia Aupulii i Kalabrii Roberta Guiscardo, który wraz z Rogerem I zdobył Sycylię dla Normanów od Saracenów.
Legenda głosi, że przed urodzeniem dziecka, matka otrzymała nakaz z nieba, że ma nadać jej imię Rozalia (w imieniu tym mieszczą się dwa wyrazy: róża i lilia). Oznaczać to miało, że córka będzie najpiękniejszym kwiatem rodu i wyspy. Miał to być również symbol proroczy jej pokutnego życia (kolce róży) i niewinności (biel lilii).
Książęca para była pochłonięta sprawami państwowymi, dlatego znaleźli dziecku opiekunkę, Luarikę, która była szlachetnie urodzoną i bardzo pobożną osobą. Następnie miejsce mamki zajęła ochmistrzyni królewska Antonia, która często dawała do rąk dziewczynki krzyż z wizerunkiem Zbawiciela i poprzez pobożne rozmowy kształciła jej młody umysł. Jako dorastająca dziewczynka była często zabierana przez rodziców na wystawne przyjęcia, gdyż rodzice chcieli przyzwyczaić ją do wielkopańskiego życia. Luksus w którym żyła od najmłodszych lat nie przyćmił jednak jej podstawowych wartości. Rozalia wobec otoczenia była radosna, szczera, serdeczna i uprzejma. Od ok. 12 roku przeżywała duchową rozterkę, która nasilała się coraz bardziej z czasem w jej wrażliwym sercu. Dworski świat oferował jej dostanie życia z rozkoszami, a z drugiej strony był Chrystus Pan, którego ukochała od wczesnego dzieciństwa i który ukazał jej drogę w twardym ubóstwie, zaparciu się samej siebie i dźwiganiu krzyża na każdy dzień. Rozalia dokonała wyboru i w tajemnicy przed rodziną złożyła Bogu ślub dozgonnej czystości. Tak piękny kwiat chciał mieć Bóg wyłącznie dla siebie.
O jej rękę zabiegali najznakomitsi rycerze, lecz na próżno. Zostały w końcu ogłoszone przez jej ojca zaręczyny z wysoko urodzonym młodzieńcem, jednak Rozalia zdecydowała się po kryjomu opuścić wszystko i schronić w górskiej grocie. Legenda mówi, że uczyniła to w 14 roku życia, w noc poprzedzającą uroczyste zaręczyny. Jej pierwszym miejscem pobytu byłą grota w Quisquinie, gdzie żywiła się leśnym runem, owocami kaktusów, kasztanami, korzonkami i wodą źródlaną. Prowadziła życie pełne pokuty i wyrzeczeń. Wyryła na ścianach groty napis: „Ja Rozalia córka Boża postanowiłam dla miłości Chrystusa zamieszkać tutaj”.
Żyła w ścisłej łączności z Bogiem i poddawała się licznym umartwieniom. Zmieniła po pewnym czasie miejsce pobytu i w 1154 roku przeniosła się na Monte Pellegrino, której klifowe zbocza wznosiły się nad zatoką Palermo. Jej organizm nie był przyzwyczajony do tak surowego życia. Zmarła w kwiecie wieku, mając 31 lat. Żywoty św. Rozalii podają, że pragnęła ona przed śmiercią Sakramentu Pojednania i Komunii świętej, dlatego pojawił się zakonnik o imieniu Cyryl, który wcześniej został powiadomiony o jej pragnieniu i udał się pośpiesznie, aby udzielić Wiatyku umierającej pustelnicy. Jej życiorysy, na podstawie podań ludowych określają datę jej śmierci najczęściej na 4 września 1160 roku. W związku z datą śmierci papież Urban VIII, który wpisał ją do Martyrologium Rzymskiego, właśnie na 4 września wyznaczył dzień w kalendarzu ku jej czci.
Po śmierci podobno ukazała się i opowiedziała ludziom o tym, jak przez kilkanaście lat swojego życia przebywała w grocie, gdy kryła się przed światem w małym zagłębieniu skalnym.
Patronka i kult
Początkowo wiele kościołów i kaplic nosiło imię Rozalii, którą uważano za świętą. Z czasem popadła ona w zapomnienie. W 1624 roku przez przypadek odkryto relikwie św. Rozalii. Na jej trumience, odnalezionej w jednej z grot, był napis „Ja Rozalia córka Boża postanowiłam dla miłości Chrystusa zamieszkać tutaj„.
Jak podaje legenda, Rozalia ukazała się myśliwemu, który zgubił się na Monte Pellegrino. Obiecała ocalić miasto i wskazała miejsce, gdzie w grocie znajdowały się jej doczesne szczątki. Sprowadzenie relikwii do katedry Palermo w 1624 roku powstrzymało rozwój epidemii dżumy. Autentyczność relikwii została stwierdzona przez komisję, która została powołana przez kardynała Gianettino Dorię z Palermo. Wdzięczni mieszkańcy Palermo obrali Rozalię na patronkę miasta i od tego czasu jest wzywana jako patronka chroniąca od zarazy, a także od chorób zakaźnych. Jej imię wpisał do Martyrologium Rzymskiego w 1630 roku papież Urban VIII.
W katedrze, w Palermo wystawiono ku czci Świętej osobną kaplicę (wiek XVIII), gdzie w drogocennym relikwiarzu umieszczono jej śmiertelne szczątki. Relikwiarz ten jest prawdziwym arcydziełem sztuki złotniczej.
Kult św. Rozalii jest żywy przede wszystkim na Monte Pellegrino. Monte Pellegrino znaczy tyle, co góra pielgrzymów. Sanktuarium Świętej Rozalii znajduje się pomiędzy Palermo a Mondello góry Monte Pellegrino. Jest ono celem pielgrzymek cały rok, lecz prawdziwe oblężenie przeżywa 4 września, kiedy to mają miejsce obchody ku czci Świętej. Wierni tłumnie podążają wtedy szlakiem do samego sanktuarium, często pokonując go na kolanach.
Wspomnienie liturgiczne św. Rozalii obchodzone jest 4 września.
Ikonografia
Św. Rozalia jest przedstawiana w ikonografii z postacią, która pisze na ścianie jej imię. Jej atrybutami są: czaszka, grota, w której mieszkała i wieniec z róż.
Rozalia – znaczenie imienia i imieniny
Imię Rozalia nie ma zbyt jasnej etymologii. Przypuszcza się, że powstało w wyniku skrzyżowania dwóch łacińskich form językowych: rosa 'róża’ i lilium 'lilia’. Niektórzy etymologowie sugerują, że jest to imię germańskie i że imię to jest jedną z postaci imienia Roscelina, Roselina, które składa się z elementów: hroth 'chwała, sława’ oraz spieszczającego sufiksu -lin (niem. -lein).
Imieniny Rozalii są obchodzone najczęściej dnia 4 września, lecz Rozalia może obchodzić imieniny także: 27 stycznia i 7 lutego.
Artykuły, które mogą Ci się spodobać:
Źródła
Kolekcja kart „Żywoty Świętych” ks. Stanisława Pacholikahttps://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-04b.php3
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozalia_z_Palermo
http://www.parafiaskorzeszyce.pl/patronka-8452
Święci na każdy dzień, ks. Wincenty Zaleski SDB, Łódź 1982
https://www.sobieradziwpodrozy.pl/dwa-podejscia-do-monte-pellegrino/
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, tom 5, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005
Grafika: obraz Antoon’a van Dijk’a, ok. 1625, obróbka: przycięcie i dodanie tła
Redaktor i administrator strony Zyciorysy.info. Od 2018 roku zgłębia historie znanych ludzi, w czym pomagają mu dziesiątki książek z życiorysami znanych postaci, wideo wywiady czy publikacje internetowe. Efektem tych działań jest ponad 450 opublikowanych życiorysów. Jego publikacje bywają źródłem dla wielu znanych portali.
Zapisz się do newslettera
Chciałbyś co jakiś czas otrzymywać powiadomienia o nowych, ciekawych biografiach?Zapisz się do newslettera:
W dobie pandemii 2020 módlmy się do patronki od zarazy i chorób. Św. Rozalio wstaw się za ludźmi i uwolnij świat od COVID-19.
Amen.
Na bierzmowaniu w 2016r. wybrałam imię Rozalia. Teraz nie znam w swoim środowisku osoby, która miała jakikolwiek kontakt z wirusem 😀 Oby tak dalej