Św. Rozalia z Palermo, również Rozalia Sycylijska (1129-1160) była pustelnicą i dziewicą. Jest świętą Kościoła katolickiego, patronką chroniącą od zarazy i chorób zakaźnych.
Życiorys św. Rozalii
Rozalia urodziła się 6 października 1129 roku w Palermo na zamku Oliwella. Jej ojciec Sinbaldi był księciem, który służył królowi Normanów Rogerowi II i był kuzynem króla Guglielmo I (Wilhelma I zwanego Złym). Jej matka – Maria Guiscarda pochodziła z rodu księcia Aupulii i Kalabrii Roberta Guiscardo, który wraz z Rogerem I zdobył Sycylię dla Normanów od Saracenów.
Legenda głosi, że przed urodzeniem dziecka, matka otrzymała nakaz z nieba, że ma nadać jej imię Rozalia (w imieniu tym mieszczą się dwa wyrazy: róża i lilia). Oznaczać to miało, że córka będzie najpiękniejszym kwiatem rodu i wyspy. Miał to być również symbol proroczy jej pokutnego życia (kolce róży) i niewinności (biel lilii).
Książęca para była pochłonięta sprawami państwowymi, dlatego znaleźli dziecku opiekunkę, Luarikę, która była szlachetnie urodzoną i bardzo pobożną osobą. Następnie miejsce mamki zajęła ochmistrzyni królewska Antonia, która często dawała do rąk dziewczynki krzyż z wizerunkiem Zbawiciela i poprzez pobożne rozmowy kształciła jej młody umysł. Jako dorastająca dziewczynka była często zabierana przez rodziców na wystawne przyjęcia, gdyż rodzice chcieli przyzwyczaić ją do wielkopańskiego życia. Luksus w którym żyła od najmłodszych lat nie przyćmił jednak jej podstawowych wartości. Rozalia wobec otoczenia była radosna, szczera, serdeczna i uprzejma. Od ok. 12 roku przeżywała duchową rozterkę, która nasilała się coraz bardziej z czasem w jej wrażliwym sercu. Dworski świat oferował jej dostanie życie z rozkoszami, a z drugiej strony był Chrystus Pan, którego ukochała od wczesnego dzieciństwa i który ukazał jej drogę w twardym ubóstwie, zaparciu się samej siebie i dźwigania krzyża na każdy dzień. Rozalia dokonała wyboru i w tajemnicy przed rodziną złożyła Bogu ślub dozgonnej czystości.
O jej rękę zabiegali najznakomitsi rycerze, lecz na próżno. Zostały w końcu ogłoszone przez jej ojca zaręczyny z wysoko urodzonym młodzieńcem, jednak Rozalia zdecydowała się po kryjomu opuścić wszystko i schronić w górskiej grocie. Legenda mówi, że uczyniła to w 14 roku życia, w noc poprzedzającą uroczyste zaręczyny. Jej pierwszym miejscem pobytu byłą grota w Quisquinie, gdzie żywiła się leśnym runem, owocami kaktusów, kasztanami, korzonkami i wodą źródlaną. Prowadziła życie pełne pokuty i wyrzeczeń. Wyryła na ścianach groty napis: “Ja Rozalia córka Boża postanowiłam dla miłości Chrystusa zamieszkać tutaj”.
Żyła w ścisłej łączności z Bogiem i poddawała się licznym umartwieniom. Zmieniła po pewnym czasie miejsce pobytu i w 1154 roku przeniosła się na Monte Pellegrino, której klifowe zbocza wznosiły się nad zatoką Palermo. Jej organizm nie był przyzwyczajony do tak surowego życia. Zmarła w kwiecie wieku, mając 31 lat. Żywoty św. Rozalii podają, że pragnęła ona przed śmiercią Sakramentu Pojednania i Komunii świętej, dlatego pojawił się zakonnik o imieniu Cyryl, który wcześniej został powiadomiony o jej pragnieniu i udał się pośpiesznie, aby udzielić Wiatyku umierającej pustelnicy. Jej życiorysy, na podstawie podań ludowych określają datę jej śmierci najczęściej na 4 września 1160 roku. W związku z datą śmierci papież Urban VIII, który wpisał ją do Martyrologium Rzymskiego, właśnie na 4 września wyznaczył dzień w kalendarzu ku jej czci.
Po śmierci podobno ukazała się i opowiedziała ludziom o tym, jak przez kilkanaście lat swojego życia przebywała w grocie, gdy kryła się przed światem w małym zagłębieniu skalnym.
Patronka i kult
Początkowo wiele kościołów i kaplic nosiło imię Rozali, którą uważano za świętą. Z czasem popadła ona w zapomnienie. W 1624 roku przez przypadek odkryto relikwie św. Rozalii.
Jak podaje legenda, Rozalia ukazała się myśliwemu, który zgubił się na Monte Pellegrino. Obiecała ocalić miasto i wskazała miejsce, gdzie w grocie znajdowały się jej doczesne szczątki. Sprowadzenie relikwii do katedry Palermo w 1624 roku powstrzymało rozwój epidemii dżumy. Autentyczność relikwii została stwierdzona przez komisję, która została powołana przez kardynała Gianettino Dorię z Palermo. Wdzięczni mieszkańcy Palermo obrali Rozalię na patronkę miasta i od tego czasu jest wzywana jako patronka chroniąca od zarazy, a także od chorób zakaźnych. Jej imię wpisał do Martyrologium Rzymskiego w 1630 roku papież Urban VIII.
Wspomnienie liturgiczne św. Rozalii obchodzone jest 4 września.
Ikonografia
Św. Rozalia jest przedstawiana w ikonografii z postacią, która pisze na ścianie jej imię. Jej atrybutami są: czaszka, grota, w której mieszkała i wieniec z róż.
Źródła
Kolekcja kart “Żywoty Świętych” ks. Stanisława Pacholikahttps://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-04b.php3
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozalia_z_Palermo
http://www.parafiaskorzeszyce.pl/patronka-8452
Jak oceniasz ten artykuł?
Kliknij na gwiazdki i oceń. Twoja opinia jest dla nas ważna.
Brak oddanych głosów. Bądź pierwszym, który oceni artykuł!
Przykro nam, że tak oceniłeś ten artykuł.
Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.
Dziękujemy za Twoją opinię.
Inne biografie, które mogą Ci się spodobać:
