Św. Szymon Apostoł był jednym z dwunastu apostołów. Zginął śmiercią męczeńską. Jest świętym Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Św. Szymon Apostoł – życiorys
Imię Szymon (Symeon) pochodzi z hebrajskiego shime’on – “Bóg wysłuchał”. W pierwotnym Kościele imię Szymon było często spotykane, o czym świadczy fakt, że w hagiografii spotykamy 37 świętych i błogosławionych o tym imieniu, przeważnie są to postacie z dawnych wieków.
W Ewangeliach posiadamy skąpe wiadomości o św. Szymonie Apostole i jest on z pewnością najmniej znanym członkiem apostolskiego grona. Św. Mateusz i św. Marek nazywają go również Kananejczykiem (Mt 10,4; Mk 3,18), dlatego niektórzy z Ojców Kościoła przypuszczali że pochodził z Kany Galilejskiej i był młodym panem, na którego weselu Pan Jezus uczynił pierwszy cud. Jednak współczesna egzegeza w słowie “Kananejczyk” dopatruje się znaczenia “gorliwy”, “zelota”. Tak go nazywa bowiem św. Łukasz (Łk 6,15). Terminem tym określano najgorliwszych z faryzeuszów, którzy wzięli sobie za cel w latach moralnego rozprzężenia pod naporem kultury greckiej i nie mniej pogańskiej kultury rzymskiej, powrót do czystości mojżeszowej. Zeloci stanowili bardzo silne stronnictwo. Wiemy, że przed swoim nawróceniem należał do nich także św. Paweł.
Apostoł Szymon Kananejczyk, Zelotes, jest wymienianych w katalogach Apostołów zawsze obok św. Jakuba i Judy Tadeusza, “braci” Pana Jezusa, czyli Jego bratanków lub siostrzeńców (Mt 10,4; Mk 3,18; Łk 6,15; Dz 1,13). Czy św. Szymon należał również to tych “braci”? Na podstawie Ewangelii wydaje się to pewne (Mt 13,55).
W pierwotnej tradycji chrześcijańskiej mamy nikłe informacje o św. Szymonie Apostole. Wiemy, że był bratem Apostołów – św. Jakuba Młodszego i św. Judy Tadeusza. Miał zasiąść na stolicy jerozolimskiej po męczeńskiej śmierci: św. Jakuba Starszego i św. Jakuba Młodszego. Miał również ponieść śmierć w Jerozolimie za czasów panowania cesarza Tracjana, kiedy Święty miał już ponad 100 lat. Według tej tradycji św. Szymon miał głosić Ewangelię wraz ze św. Judą nad Morzem Czerwonym, w Egipcie, a według innych pisarzy kościelnych w Babilonii i w Palestynie.
Razem też mieli ponieść śmierć męczeńską, dlatego ich święto obchodzi się razem. Są razem przedstawiani także w ikonografii. Tradycja podaje kilka wersji śmierci św. Szymona: ścięcie mieczem, zabicie Judy Tadeusza i Szymona maczugą, pałką lub włócznią, a późniejsze źródła podają, że został przecięty drewnianą piłą. W związku z tym w ikonografii bywa przedstawiany z różnymi narzędziami męczeństwa: piłą, włócznią, maczugą, mieczem czy drewnianą piłą. Czasem trzyma krzyż, a prawie zawsze księgę.
Według świadectwa micha Epifaniusza z IX wieku ciało św. Szymona spoczywało w Nicopolis (Bułgaria), w kościele wystawionym ku jego czci. Obecnie relikwie św. Szymona i św. Judy mają znajdują się w Rzymie, w bazylice św. Piotra, w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Część relikwii św. Szymona znajduje się w katedrze w Tuluzie.
Św. Szymon Apostoł – patron, wspomnienie
Św. Szymon Apostoł jest patronem farbiarzy, garncarzy, grabarzy, spawaczy, wytwórców wyrobów skórzanych, tkaczy, murarzy, drwali, pracowników leśnych oraz patronem beznadziejnych przypadków. Jest również patronem diecezji siedleckiej.
Wspomnienie św. Szymona Apostoła w Kościele katolickim obchodzone jest 28 października (razem ze św. Judą Tadeuszem). Cerkiew prawosławna wspomina Świętego dwukrotnie: 10 / 23 maja (wg. kalendarza gregoriańskiego) oraz 30 czerwca / 13 lipca.
Źródła
Grafika: Jusepe de RiberaŚwięci na każdy dzień, ks. W. Zaleski SDB, 1982
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szymon_Aposto%C5%82
http://www.chwaszczyno.diecezja.gda.pl/parafia-11249/patronowie-parafii-11652/sw-szymon-apostol-10040