Theodore Roosevelt przyszedł na świat w Nowym Jorku 27 października 1858 roku. Zmarł w Oyster Bay 6 stycznia 1919 roku. Był amerykańskim politykiem, dwudziestym szóstym prezydentem Stanów Zjednoczonych. Był laureatem Pokojowej Nagrody Nobla.
Biografia i życiorys Theodora Roosevelta
Wraz z ukończeniem studiów został młody Theodore wybrany do legislatury stanowej stanu Nowy Jork, gdzie mógł w ten sposób zasiadać tamże w latach 1882-1884. Jednak śmierć jego żony oraz matki sprawiła, że wyjechał do Dakoty Północnej, gdzie przez dwa lata spędzał czas na pracy fizycznej i polowaniach, a wszystko, by zapomnieć o utracie swych bliskich. W 1886 powrócił jednak do rodzinnego Nowego Jorku, by ubiegać się to wtedy o stanowisko burmistrza. Jednak przegrał. Rok wcześniej został tymczasem członkiem komisji mającej na celu reformę służby cywilnej. Roosevelt działał jako członek w łonie republikanów i kiedy prezydentem został William McKinley, Roosevelt został niemal automatycznie zastępcą sekretarza marynarki wojennej. W 1898 wystąpił jednak z rządu by następnie zorganizować grupę, zwaną Bezwzględnymi Jeźdźcami, którzy udali się do walki na froncie. 11 lipca 1898 Roosevelt uzyskał dzięki temu stopień podpułkownika i wkrótce potem mógł w glorii powrócić do Nowego Jorku[.
Po powrocie do miasta NY kandydował w wyborach zostając gubernatorem. Funkcję tę pełnił w latach od 1899 do 1901 roku. Jednak bossowie partyjni obawiali się popularności i niezależności Roosevelta, dlatego też chcieli aby zdecydował się objąć ceremonialną funkcję, bez realnego jednak wpływu na władzę. W efekcie Roosevelt został wiceprezydentem 4 marca 1901 roku. Wobec udanego zamachu na McKinley’a, Roosevelt został zaprzysiężony jako nowy prezydent[.
Obejmując urząd, Roosevelt złożył zapewnia, że będzie kontynuował politykę McKinleya. Na początku kadencji, w Stanach Zjednoczonych formowały się ruchy robotnicze, które żądały od pracodawców kompletu praw pracowniczych. W całym kraju miały miejsce wówczas masowe pikiety i protesty przeciw panoszącej się niesprawiedliwości społecznej i wyzyskowi tak zwanych ludzi pracy przez establishment kapitalistyczny. Aby uspokoić nastroje, Roosevelt starał się wpłynąć na reprezentantów kapitału, by tamci ustąpili na rzecz strajkujących, jednocześnie zapewniając ludzi biznesu o swoim dla nich poparciu.
W 1903 roku prezydent Roosevelt powołał Biuro Korporacji do kontroli dużych firm, następnie zwiększając prerogatywy tej instytucji wobec braku zrozumienia ze strony dużych korporacji.
W 1902 prezydent Roosevelt wprowadził ustawę, która powoływała komisję Biura Leśnictwa, a to natomiast w trosce o ochronę środowiska i plan budowy parków krajobrazowych. Rok później podpisał ustawę ściśle imigracyjną, w myśl której deportacji mieli ulegać anarchiści.
Pomimo, że reprezentanci wielkiego kapitału byli prezydentowi niechętni, to to jednak poparli jego kandydaturę w kolejnych wyborach (1904). Na konwencji Partii Republikańskiej mającej miejsce w Chicago, Roosevelt w pierwszym głosowaniu zdołał otrzymać jednomyślną nominację prezydencką.
Roosevelt dążył za swej prezydentury do rozbudowy floty wojennej. Gdy został prezydentem, jeszcze bardziej się w to zaangażował[. Dzięki jego działaniom flota USA została drugą na świecie po Brytyjskiej.
W 1902 roku Roosevelt nakazał operacje wycofania wojsk z Kuby, z wyjątkiem bazy w Guantanamo.
W 1904 roku miał miejsce wybuch wojny rosyjsko-japońskiej. Stany Zjednoczone zdecydowały się zachować w tym konflikcie stan neutralności, jednakże Roosevelt jawnie sprzyjał Japończykom. Później został mediatorem. Rząd japoński żądał wówczas wysokich odszkodowań (rzędu 600 milionów dolarów). Dzięki mediacji Roosevelta, Japonia zrezygnowała z roszczeń finansowych, a Rosja zapewniła, że nie będzie ingerować w interesy Japonii na terytoriach jej wpływu. Dodatkowo Rosja odstąpiła Japonii połowę spornej wyspy Sachalin. Dodatkowo Roosevelt w 1907 roku wysłał flotę USA w rejs dookoła świata, by zademonstrować siłę swojego kraju. W 1906 roku, za swoje działania Roosevelt otrzymał Pokoojową Nagrodę Nobla.
Roosevelt zmarł 6 stycznia 1919 roku w Oyster Bay, do końca będąc zwolennikiem ograniczonego izolacjonizmu, a zwłaszcza przeciwnikiem przystąpienia USA do wojny światowej.
Ciekawostki o Theodorze Roosevelcie
Jego gabinet wytoczył proces Johnowi Morganowi, właścicielowi koncernu Northern Security Company, który poprzez wykup trzech towarzystw kolejowych, poddał monopolizacji koleje w północno-zachodniej części USA. Był to zabieg prawny o tyle precedensowy, że w 1904 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał wyrok, który nakazał rozwiązanie spółki Morgana].
W drugiej kadencji Theodore Roosevelt podejmował bardziej zdecydowane działania niż podczas swej kadencji pierwszej – m.in. 30 lipca 1906 podpisał ustawę o nazwie “Pure Food and Drug Act”, który to dokument uregulował pewne standardy dotyczące jakości zarówno leków,jak i produktów spożywczych.
Był jednym z inicjatorów słynne II Konferencji Haskiej z roku 1907, mianowicie umów międzynarodowych pod zbiorczą nazwą jak wyżej, które zawierane zostały w Hadze. Konwencje te są o tyle bardzo istotne, że dotyczą na przykład prawa konfliktów zbrojnych, czy też ochrony dóbr kultury oraz legalizacji dokumentów, itp.
Cytaty Theodora Roosevelta
“Chociaż nie biorę udział w takich polowaniach, to gdyby odbyło się ono podczas mojego pobytu, mówiono by to samo i śmiano by się tak samo, jak w przypadku tego polowania w Missisipi, kiedy to związano niedźwiedzia. Oczywiście nie chciałem mieć z tym nic wspólnego, ale nie powstrzymało to prasy przed naigrywaniem się z sytuacji.”
“Kształcić tylko umysł człowieka, nie udzielając mu nauk moralnych, to stwarzać zagrożenie społeczne.”
“(…) moi uprzejmi gospodarze, pełni dobrych intencji, nalegali na połączenie polowania z piknikiem, co zawsze skutkuje klęską polowania i zazwyczaj także klęską pikniku.”
“Mogę być prezydentem Stanów Zjednoczonych albo mogę kontrolować Alicję. Obu tym rzeczom nie mogę podołać.”
Źródła
https://pl.wikipedia.org/wiki/Theodore_Roosevelthttps://pl.wikiquote.org/wiki/Theodore_Roosevelt
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Roosevelt-Theodore;3968751.html
Jakub Mazur jest z wykształcenia socjologiem, który swoje zawodowe życie poświęcił pracy dziennikarskiej. Doświadczenie dziennikarskie zdobywał pracując m.in. w podkarpackim czasopiśmie oraz regionalnej telewizji na Śląsku. Prywatnie jest wielkim fanem historii, a pasją tą dzieli się poprzez publikacje na portalu Zyciorysy.info. Jest autorem ponad 1000 tekstów biograficznych.