Zyciorysy.info - logo
  • Życiorysy i biografie
    • Aktorzy
    • Duchowni
    • Działacze proklimatyczni
    • Działacze religijni
    • Działacze społeczni
    • Dziennikarze
    • Filozofowie
    • Kompozytorzy
    • Malarze
    • Modelki
    • Naukowcy
    • Papieże
    • Pierwsze damy
    • Piłkarze
    • Piosenkarze
    • Pisarze
    • Podróżnicy i odkrywcy
    • Politycy
    • Postacie biblijne
    • Prezenterzy telewizyjni
    • Projektanci mody
    • Przedsiębiorcy
    • Przywódcy
    • Reżyserzy
    • Rodzina królewska
    • Różne
    • Satyrycy
    • Sportowcy
    • Święci
    • Władcy Polski
    • Wojskowi
    • Wynalazcy
    • Zbrodniarze
    • Zespoły
  • Znaczenie imion
    • Imiona męskie
    • Imiona żeńskie
  • Lista artykułów
  • Kontakt

Zyciorysy.info » Życiorysy i biografie » Dziennikarze » Tomasz Beksiński

Tomasz Beksiński

Dziennikarze
Autor: Jolanta Tokarczyk | 13 marca, 2021 | 2 komentarze
Tomasz Beksiński

Tomasz Beksiński (1958-1999) był polskim dziennikarzem muzycznym, prezenterem radiowym, tłumaczem j. angielskiego. Fascynował się… śmiercią, a mając 18 lat rozwiesił w rodzinnym Sanoku własne nekrologi.


Spis treści |Kliknij na rozdział, aby zostać przeniesionym|

  • Tomasz Beksiński –  młodość w cieniu śmierci
  • Tomasz Beksiński – dziennikarz muzyczny
  • Tomasz Beksiński – tłumacz „Bonda”
  • Tomasz Beksiński – Nadkobieta
  • Tomasz Beksiński – tragiczny finał
  • Tomasz Beksiński – ciekawostki
  • Źródła

Tomasz Beksiński –  młodość w cieniu śmierci

Tomasz Sylwester Beksiński urodził się 26 listopada 1958 roku w Sanoku. Był synem Zdzisława Beksińskiego (1929-2005), malarza i Zofii Beksińskiej (1928–1998), romanistki. Rodzina mieszkała w Sanoku w domu przy ul. Świerczewskiego, gdzie ojciec malował obrazy, a matka zajmowała się domem. Tomasz był jedynym synem pary.

Niekiedy słychać było, że pozostawał pod wpływem pesymistycznego malarstwa ojca, ale w rzeczywistości kolekcjonował jego obrazy, a relacje wcale nie uchodziły za trudne i wyjątkowe.

Od młodych lat interesował się muzyką i fotografią, słuchał progresywnego rocka i mrocznych utworów gotyckich, a także pasjami oglądał horrory. Po latach wspominał, że pierwszy i ostatni raz bał się na filmie „Kobieta-wąż”, który obejrzał mając 12 lat. Później horrory nie robiły już na nim wrażenia.

Po skończeniu podstawówki, uczył się w klasie humanistycznej w sanockim ogólniaku, gdzie w 1977 r. zdał egzamin dojrzałości. Studiował anglistykę w Sosnowcu, ale „kariera” żaka nie była mu pisana. Po roku zrezygnował ze studiów, oddając się pasji muzycznej, która z czasem stała się jego zawodem.

U progu lat 80. rodzina przeniosła się do Warszawy. Zamieszkali w wieżowcu w dzielnicy „Służew nad Dolinką” w pięciopokojowym mieszkaniu z dwiema chorymi babkami. Dziś na bloku znajduję się „wlepka”, informująca, że kiedyś miejsce to było domem zdolnego malarza i utalentowanego radiowca. Wkrótce Zdzisław kupił synowi własne mieszkanie, na tym samym osiedlu.

Zainteresowania muzyczne Tomasza z powodzeniem podsycał ojciec, wymieniając namalowane przez siebie obrazy na płyty z ulubionymi zespołami. Zaprzyjaźniony z rodziną handlarz dzieł sztuki przywoził je wtedy z Paryża. Dzięki zdobytym w ten sposób unikatowym krążkom, Tomasz dorobił się pokaźnej kolekcji. Prezentował ją najpierw w Sanockim Domu Kultury w Klubie Dobrej Płyty, a później w radiu.

2 listopada 1988 r. przeżył katastrofę lotniczą w Białobrzegach pod Rzeszowem i od tamtego czasu nie wsiadał na pokład. Raz tylko zrobił wyjątek, lecąc z Rzeszowa do Warszawy. Ale już do Londynu płynął promem i jeździł autokarem.

Tomasz Beksiński – dziennikarz muzyczny

Pod koniec lat 70 XX w. został zaproszony do radia, by opowiedzieć o swojej kolekcji płyt. Denerwował się wtedy ogromnie, ale wiedza na temat zachodnich zespołów oraz pokaźna kolekcja sprawiły, że wkrótce otrzymał własną audycję.

Zadebiutował 23 maja 1982 roku w Programie I Polskiego Radia. Pierwsze kroki na antenie stawiał pod okiem Bogdana Fabiańskiego, Piotra Kaczkowskiego i Korneliusza Pacudy.

„Strach będzie teraz radio otworzyć” – mówił w filmie „Ostatnia rodzina” (inspirowanym życiem Beksińskich) nestor rodu – Zdzisław. Jednak w rzeczywistości nie było strach, bo audycje bardzo się podobały. Wkrótce stał się jedną z najbardziej charyzmatycznych osobowości radiowych. Przy okazji wyszło na jaw, że radio nie było mu całkiem obce. Już jako licealista prowadził szkolny radiowęzeł, a potem dyskoteki w Rzeszowie oraz w Sanoku.

Melomani wiedzieli o jego kolekcjach, zwłaszcza że nie trzymał ich wyłącznie dla siebie, a chętnie dzielił się z innymi. Dziennikarze muzyczni zabiegali o kontakty.

Najpierw można go było usłyszeć w „Muzycznym Studiu Młodych”, później w „Magazynie Muzycznym Rytm” oraz w audycji „Muzyka Nocą”. Rzadziej – w „Lecie z Radiem”, a sporadycznie – w Radiu Rzeszów.

W radiowej „Trójce” zadebiutował w1982 roku, u Marka Niedźwieckiego. Niecały rok później miał już swoją audycję „Na rockową nutę”, a później także „Nie tylko ballada”. Gościnnie pojawiał się w „Wieczorze Płytowym”, a od 1985 r. prowadził „Romantyków muzyki rockowej”. Później przyszły kolejne audycje: „Klub stereo” w radiowej „Czwórce” i „Czas na Rock”, „Muzyczna poczta UKF”, „W tonacji Trójki”, „Wspomnienia z kompaktu”. 25 maja 1991 roku po raz pierwszy nadano nocną „Trójkę pod księżycem”, a z czasem audycja zyskała miano „kultowej”.

Aktywność radiowa nie była jedyną, jaką uprawiał. Pisał do czasopism „Tylko Rock” (od 1998 roku miał tam stałą rubrykę „Opowieści z Krypty”; opublikował 8 felietonów), „Magazynu muzycznego” oraz do czasopisma „Machina”.

Tomasz Beksiński – tłumacz „Bonda”

Jego kariera tłumacza zaczęła się – podobnie jak muzyczna – od amatorskich wykonań. Na początku lat 80. wraz z licealnym kolegą kupili magnetowid, a na giełdach nabywali anglojęzyczne hity filmowe. W rzeszowskich i sanockich klubach pokazywali je publiczności, ale ponieważ zdecydowana część widzów nie rozumiała języka, Tomasz zaczął  przygotowywać polskie listy dialogowe.

Najpierw sam czytał, a później kupił magnetowid i dogrywał do filmów ścieżkę lektorską. Technika zawsze była „oczkiem w głowie” tak ojca, jak i syna. Pierwszy magnetofon szpulowy był u Beksińskich, pierwszy kaseciak, magnetowid, komputer – też u nich się pojawił.

W drugiej połowie lat 80. w zmienionej polskiej rzeczywistości można już było legalnie dystrybuować filmy, lecz poziom tłumaczeń był mierny, co bardzo oburzało Beksińskiego. Postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i trafił do ITI Home Video. Przyszedł tam z własną ścieżką dialogową do kultowego „Bonda” i z miejsca został zatrudniony jako tłumacz. Przetłumaczył wszystkie ówczesne filmy o Bondzie i niemal całą twórczość grupy Monty Pythona oraz kilkadziesiąt kultowych dziś filmów: „Milczenie owiec”, „Dzikość serca”, „Robin Hood – książę złodziei”, „Czas apokalipsy”, „Szklana pułapka”, „Drakula”, „Frankenstein”, „Zabójcza broń”, „1941” i inne.

Tłumaczył też teksty piosenek, a zaprzyjaźnionym polskim zespołom, jak Closterkeller, pomagał w przygotowywaniu anglojęzycznych tekstów.

Nie oczekiwał wynagrodzenia i nie chciał, by jego nazwisko umieszczano na okładkach. Sam często prowokował. Zaproszony do telewizji (1998 r.) na program „Wieczór z wampirem” przyszedł w słynnej wampirzej, czerwono-czarnej pelerynie.

Tomasz Beksiński – Nadkobieta

Nie założył rodziny i nie miał dzieci, ale o jego związkach z kobietami krążyły legendy. Jedną z nich, wysoką brunetkę i doktor bohemistyki, nazywał Nadkobietą. W rzeczywistości była to Joanna Hornik (1969-2015). Poznali się podczas jej wykładu, na który przyszedł jako osoba towarzysząca i ponoć… ugryzł ją w rękę.

Mimo że cieszył się zainteresowaniem, nie potrafił ułożyć sobie życia. Przyjaźnił się z piosenkarką Anją Orhodox, która dba o kultywowanie jego pamięci.

Tomasz Beksiński – tragiczny finał

Od młodych lat miał skłonności samobójcze i był obsesyjnie zainteresowany śmiercią. Jako 18-latek rozwiesił w Sanoku własne nekrologi, a potem obserwował, jak komentowano jego „śmierć”. Dwa lata później zażył środki nasenne i próbował otruć się gazem.

Innego razu w warszawskim mieszkaniu zapalił się odkręcony gaz, powodując wybuch, a Tomasz został raniony odłamkami szyb. Poparzony trafił do szpitala, lecz przeżył.

Innego razu przedawkował środki nasenne, a z opresji wyratował go ojciec, zaniepokojony milczącym telefonem.

Rok po śmierci mamy w Wigilię, 24 grudnia 1999 r. odebrał sobie życie, zażywając znaczne ilości leków.

Wskazówki nieubłaganie odmierzają czas. Do umownego końca stulecia i tysiąclecia pozostały niespełna trzy tygodnie. Czy zdają sobie Państwo sprawę z tego, że spotykamy się po raz ostatni w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego stulecia? I w ogóle może to być nasze ostatnie spotkanie, nie wiadomo, co się wydarzy…

– mówił w swojej ostatniej audycji.

Ostateczny krok zapowiedział też pesymistycznym felietonem „Na koniec wieku” w „Tylko Rock”.

Tomasz Beksiński – ciekawostki

Przed śmiercią napisał testament. Swoje płyty kompaktowe przekazał radiowej „Trójce”, a 13 obrazów ojca – Muzeum Historycznemu w Sanoku.

Jest bohaterem dokumentu „Dziennik zapowiedzianej śmierci” oraz festiwalu „Love Never Dies, czyli dlaczego pamiętamy Tomka Beksińskiego”.

Magdalena Grzebałkowska napisała o rodzinie książkę pt. – „Beksińscy. Portret podwójny”, a Wiesław Weiss wydał publikację „Tomek Beksiński. Portret prawdziwy”.

W 2016 r. Jan P. Matuszyński nakręcił film „Ostatnia rodzina”. Tomasza zagrał Dawid Ogrodnik.

Marcin Borchardt zmontował z materiałów archiwalnych film „Beksińscy. Album wideofoniczny” (2017).

Artykuły, które mogą Ci się spodobać:

Tony Halik
Tony Halik
Daniel Passent
Daniel Passent
Jan Nowak-Jeziorański
Jan Nowak-Jeziorański

Źródła

Zdjęcie z filmu „Beksińscy. Album wideofoniczny” – mat. promocyjne filmu udostępnione dla Film&TV Kamera

Film&TV Kamera, wydanie drukowane
https://www.fakt.pl/kobieta/plotki/samobojstwo-polskiego-dziennikarza-zostawil-list-do-bylej/shc9bgl
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Beksi%C5%84ski
https://www.polskieradio.pl/9/1277/Artykul/1673176,Wazne-slowa-i-piekna-muzyka-Ostatnia-audycja-Tomasza-Beksinskiego

Jak oceniasz ten artykuł?

Jeśli chcesz ocenić artykuł na 5, kliknij na ostatnią gwiazdkę i potwierdź głosowanie (inne oceny analogicznie). Pamiętaj, że twoja opinia jest dla nas ważna.

Średnia głosów to 4.9 / 5. Oddanych głosów: 16

Brak oddanych głosów. Bądź pierwszym, który oceni artykuł!

Dziękujemy za ocenę.

Zapraszamy do polubienia naszego profilu na Facebooku:

Przykro nam, że tak oceniłeś/aś ten artykuł.

Pomóż nam usprawnić ten artykuł. Doceniamy konstruktywną krytykę.

W jaki sposób możemy poprawić ten artykuł?

Autor: Jolanta Tokarczyk

Jolanta Tokarczyk jest dziennikarką filmową i lifestylową. Prowadzi magazyn „Film&Tv Kamera” i portal Filmowe Centrum Festiwalowe. Specjalizuje się w wywiadach z twórcami kultury.

Niezwykły życiorys:

|Kliknij na zdjęcie, by przejść do artykułu|
Carlo Acutis

Carlo Acutis (1991-2006) był włoskim uczniem pełnym dobroci dla ludzi i miłości do Boga. Ewangelizował poprzez internet i stworzył międzynarodową wystawę na temat Cudów eucharystycznych, która gościła na 5 kontynentach i poruszyła serca wielu ludzi, pomagając im zbliżyć się do Boga. Carlo jest błogosławionym Kościoła katolickiego. Może być wzorem do naśladowania nie tylko dla młodych ludzi, ale dla każdego człowieka, gdyż poprzez swoje życie dał nam niezwykły przykład miłości do Boga i ludzi.

Polub nas:

Biografie znanych ludzi

Zobacz:

Pozycjonowanie stron

Tagi:

Biografie mężczyznBiografie osób zmarłychZnani Polacy

  • Poprzedni wpis Andrzej Seweryn
  • Następny wpis Agnieszka Woźniak-Starak

Komentarze do artykułu (2):

  1. Maria Minta pisze:
    13 września 2022 o 18:58

    Szacunek dla biografów… czlowiek żyje dopóki pamięć o nim nie umrze

    Odpowiedz
  2. Marek Mazurkiewicz pisze:
    30 września 2022 o 18:03

    Taki krótki życiorys nie może oddać całej wspaniałości, dziwactwa i niedostosowania Tomasza B. do życia. Ludzie pamiętają go za unikalną wrażliwość i talent do budowy klimatu w audycjach radiowych. W latach 90-tych, być może wcześniej też, jego audycje były swego rodzaju nienazwanym testem na wrażliwość muzyczną. Było nas trochę takich ludzie co tego słuchali i czekali na kolejną nocną audycję co tydzień. W jakiś sposób to było najlepsze wtedy co młodzi ludzie mogli sobie zaserwować z radia w akademiku.
    Pamiętam, że Tomasz na pewno nie lubił piłki nożnej i narzekał w czasie mundialu jak to nie może się nadziwić kibicowaniu grupie facetów biegających za piłką po boisku. On był mocno nietypowy, to go wyróżniało ale też pewnie wykańczało.

    Odpowiedz

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Wyszukiwanie

Menu

  • Życiorysy i biografie
  • Znaczenie imion
  • Lista artykułów
  • Regulamin
  • Polityka prywatności
  • Kontakt

Najnowsze wpisy

  • Marcin Prokop
  • Dorota Wellman
  • Maciej Kurzajewski
  • Katarzyna Cichopek
  • Łukasz Nowicki

Ciekawe artykuły

Tony Halik
Tony Halik
Daniel Passent
Daniel Passent
Jan Nowak-Jeziorański
Jan Nowak-Jeziorański
Marcin Prokop
Marcin Prokop
Maciej Kurzajewski
Maciej Kurzajewski
Łukasz Nowicki
Łukasz Nowicki
Tomasz Wolny
Tomasz Wolny
Aleksander Sikora
Aleksander Sikora
Bolesław Prus
Bolesław Prus
Bogumił Kobiela
Bogumił Kobiela
Andrzej Zaucha
Andrzej Zaucha
Krzysztof Ibisz
Krzysztof Ibisz

Apostołowie Biografie kobiet Biografie mężczyzn Biografie osób zmarłych Biografie osób żyjących Brytyjska rodzina królewska Dojrzali piosenkarze Gwiazdy disco polo Gwiazdy śląskiej estrady Imiona męskie na A Imiona męskie na J Imiona męskie na K Imiona męskie na M Imiona na A Imiona na J Imiona na K Imiona na M Imiona na R Imiona na S Imiona na W Imiona żeńskie na A Imiona żeńskie na K Imiona żeńskie na M Najpopularniejsi Święci Piosenkarze I poł. XX wieku Polscy nobliści Polscy piosenkarze młodszego pokolenia Polscy piosenkarze starszego pokolenia Pytanie na śniadanie Raperzy Starożytne postacie Zagraniczni piosenkarze młodego pokolenia Zagraniczni piosenkarze starszego pokolenia Znani Amerykanie Znani Anglicy Znani Brytyjczycy Znani Francuzi Znani Grecy Znani Hiszpanie Znani Holendrzy Znani Niemcy Znani Polacy Znani Rosjanie Znani Włosi Znani Żydzi

Linki sponsorowane

wuensche-geburtstag.de



Rzetelność dziennikarska

Dokładamy wszelkich starań by informacje prezentowane w biografiach były zgodne z prawdą. Opieramy się na źródłach, które podajemy na końcu każdego artykułu. Jeśli zauważyłeś jakiś błąd prosimy o informację w komentarzu lub poprzez e-maila.

© 2021 Zyciorysy.info